บทที่ 2305

เฉินจือข่ายขับรถยนต์ออกมาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เยู่เฉิน ลังจะขึ้นรถยนต์ เถ้าแก่ของเงินเป่าเกือที่ชื่อเปา กุ้ยรีบวิ่งออก มาทันทีและถามด้วยความประหม่า “อาจารย์เย่ ทำไมคุณถึงจาก ไปเร็วขนาดนี้?”

เย่เฉินพูดทันที “จู่ๆมีธุระด่วนต้องไปจัดการ ดังนั้นฉันต้องจาก ไปก่อน”

เป่า กุ้ยรีบถามทันที “อาจารย์เย่ คุณไม่พอใจกับบริการของ เงินเป่าเก๋อหรือเปล่า?”

เย่เฉิน โบกมือ “ไม่ใช่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเงินเป่าเก๋อเลย”

เปา กุ้ยรู้สึกโล่งอกและถามทันที “อาจารย์เย่ สิ่งของที่ ประมูล ในวันนี้ คุณสนใจสิ่งของชิ้นไหนเป็นพิเศษไหม? ถ้าคุณ สนใจสิ่งของชิ้นไหนก็บอกฉันได้ ฉันจะช่วยคุณประมูลมันให้ได้!”

เย่เฉินส่ายหัวและยิ้ม” ในงานประมูลไม่มีสิ่งของที่ฉันสนใจ เป็นพิเศษ วันนี้ฉันมาเพื่อร่วมงานเฉยๆ คุณไม่ต้องใส่ใจอะไร มากนัก”

ขณะพูด เขาก็ชี้ไปที่รถยนต์โรลส์รอยซ์ที่จอดอยู่ด้านหน้าและ พูดกับเป่าฝู กุ้ย:”ฉันยังมีธุระ ต้องไปก่อนนะ พวกเราค่อยนัดเจอ กันวันหลัง”

เปา กุ้ยรีบพยักหน้า โค้งคำนับและพูด “อาจารย์เมีธุระก็ไปจัดการเลยครับ ถ้าครั้งหน้าเจินเป่าเกือจัดงานประมูลอีก ฉัน จะแจ้งคุณล่วงหน้าอย่างแน่นอน!

เย่เฉินพยักหน้าและบอกลาเปาย จากนั้นก็ขึ้นไปนั่งบน

รถยนต์ หลังจากนั้น เฉินจือข่ายก็ขับรถยนต์และพาเยเงินไปที่

คฤหาสน์หลังเก่าที่เเงินกับพ่อแม่เคยอาศัยเมื่อตอนเด็ก

เมื่อเป่า กุ้ยมองเห็นเย่เฉินนั่งรถยนต์โรลส์รอยซ์ออกจาก เงินเป่าเจ๋อ เขาก็หันหลังและเดินเข้าไปในงานประมูลทันที

เวลานี้ ในที่สุดตู้ไห่ชิงก็ใช้เงินหกสิบสองล้านหยวนและ ประมูลคฤหาสน์หลังเก่าที่พ่อแม่ของเยเฉันเคยพักอาศัยได้ ตอน นี้เธอมาถึงห้องสำนักงานของงานประมูลที่อยู่ด้านหลัง และทำ สัญญาซื้อขายคฤหาสน์หลังนี้ทันที

พนักงานของกรมบังคับคดี ในเวลานี้พวกเขามองไม่ชิงด้วย ความตกใจและพูดว่า “คุณผู้หญิง คุณแน่ใจหรือว่าจะใช้เงินหก สิบสองล้านหยวนเพื่อซื้อคฤหาสน์หลังนี้? ถ้าตอนนี้คุณต้องการ ยกเลิกสัญญา พวกเราก็จะหักเงินค่าปรับหนึ่งหมื่นหยวนที่คุณ วางมัดจำไว้ จากนั้นก็ขึ้นบัญชีดำชื่อของคุณเป็นเวลาหนึ่งปี เท่านั้น คุณจะลองทบทวนดูก่อนไหม?”

นี่คืองานประมูลของกรมบังคับคดี เงินทั้งหมดที่ได้รับจากการ ประมูลจะใช้สำหรับชดใช้เรื่องต่างๆของจำเลย

ดังนั้นไม่ว่าจะได้เงินประมูลมากหรือน้อย สำหรับกรมบังคับ คดี มันไม่มีผลประโยชน์กับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาคาดหวังว่าทรัพย์สินที่ประมูลออกไปนั้นจะเป็นราคาจริงๆของทรัพย์สินนั้นๆ พวกเขารู้สึกว่าราคาที่ไม่ชิงให้นั้นมันสูงจนโอเวอร์เกินไป เพราะคฤหาสน์หลังนี้ไม่ได้มีมูลค่ามากขนาดนี้

เมื่อไปชิงจ่ายเงินก้อนนี้เสร็จ เธอก็จะไม่สามารถกลับใจได้ แล้ว เงินจากการประมูลอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด จะใช้ในการ ชดเชยคดีของจำเลยทั้งหมด และไม่สามารถเรียกคืนได้

ถ้าไม่ชิงจ่ายเงินเสร็จแล้วและรู้สึกเสียใจที่ตัดสินใจผิด ถ้า ถึงตอนนั้นเธอต้องการหาเรื่องขึ้นมา เธอก็ต้องมาฟ้องร้องที่กรม บังคับคดี ถึงเวลานั้นก็จะทำให้พวกเขาเสื่อมเสียชื่อเสียงไม่มาก ก็น้อย สําหรับพวกเขามันเป็นเรื่องยุ่งยาก

ดังนั้น เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องยุ่งยากตามมาทีหลัง พวกเขาหวังว่า ตู้ไม่ชิงจะไม่ใช่คนโง่ที่ยอมซื้อคฤหาสน์หลังนี้ ถ้าเธอกลับใจตอน นี้ได้ยิ่งดี รอการประมูลของกรมบังคับคดีครั้งหน้า ค่อยเอา คฤหาสน์หลังนี้ออกมาประมูลอีกครั้ง และประมูลในราคาปกติ ถ้าเป็นอย่างนี้คงเป็นเรื่องที่ดีมากๆ

ในความคิดของพวกเขา ตู้ไม่ชิงแค่อยากจะเอาชนะผู้ชายคน นั้นที่แย่งคฤหาสน์หลังนี้กับเธอเฉยๆ ดังนั้นพวกเขาก็เลยเพิ่ม ราคาขึ้นไปเรื่อยๆ มิฉะนั้น ถ้าเป็นคนทั่วไป คงไม่สามารถให้ ราคาที่สูงเกินจริงขนาดนี้

แต่ตู้ไห่ชิงในเวลานี้ดีใจมากๆและพูด:”ฉันไม่จำเป็นต้องคิด ทบทวนแล้ว พวกคุณช่วยจัดการเอกสารเรื่องจ่ายเงินให้ฉันโดย เร็วที่สุด และผ่านกระบวนการโอนทรัพย์สินด้วย ยิ่งเร็วยิ่งดีขอบคุณ”