บทที่ 416

หลังจากที่เขียว เขียนกลับมาถึงตระกูลเซียว เมื่อเธอเห็น เขียว เขียนกลับมา ก็รีบไปต้อนรับแล้วกล่าวอย่างดีใจว่า ” เซียน คุณกลับมาแล้ว ตระกูลเวยรักษาคุณหายเป็นปกติหรือ ยัง?”

เขียว เขียนกล่าวอย่างหงุดหงิดว่า “ตระกูลเว่ยไม่สามารถ รักษาโรคของผมได้ สุดท้ายก็ผมขอร้องให้เยเฉินช่วยรักษา

“เย่เฉิน? ” เซียวเวยเวยรีบถามต่อไปว่า “เขารักษาคุณจน หายเป็นปกติแล้วหรือ?”

เขียว เขียนถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เพียงแค่รักษาแผลเน่า

เท่านั้น แต่ยังใช้การไม่ได้…………….

เขียวเวยเวยกล่าวอย่างขุ่นเคืองว่า “คุณไม่ควรปล่อยตระกูล เว่ยไปง่ายๆ โดยเฉพาะเวยฉางหนึ่ง เขาเป็นคนที่หลอกคุณกิน ยาที่ด้อยคุณภาพของตระกูลเว่ย ทำให้คุณได้รับความทุกข์ ทรมานมากมาย ถึงยังไงก็ต้องให้พวกเขารักษาคุณจนหายเป็น ปกติถึงจะได้!!

เซียว เซียนกล่าวอย่างเย็นชาว่า “วันนี้เเฉินอยู่ ผมจึงไม่ ถือสาเรื่องนี้กับตระกูลเว่ย รอให้ผมกลับไปเมืองเช่นจึงแล้ว ค่อย ขอคําอธิบายจากตระกูลเว่ย!”

เมื่อเชียวเวยเวยได้ยินประโยคนี้ กัดฟันแล้วถามว่า”……. เซียน คุณจะกลับเมืองเป็นจัง

เซียวอี้เขียนมองเขียวเวยเวยแวบหนึ่ง แล้วกล่าวอย่างเรียบ

ๆว่า “กลับแน่นอน ผมอยู่ในเมืองจีนหลังยังขายไม่พออีกเหรอ?” เมื่อเชียวเวยเวยได้รู้ว่าบ่อเงินบ่อทองจะไปแล้ว ตื่นตระหนก ทันที แล้วถามอย่างฉอเลาะว่า “แต่ว่าเฉียน ฉันไม่อยากให้คุณ

ไปเลย คุณพาฉันไปเป็นจิงด้วยได้ไหม

เซียวเวยเวยรู้ดีว่า คราวนี้ตระกูลเซียวหมดหวังที่จะกลับมา รุ่งเรืองเหมือนเดิมอีกแล้ว

เซียวอี้เขียนเคยสัญญาว่าจะลงทุนให้ตระกูลเซียว 80 ล้าน แต่ลงทุนจริงเพียง10 ล้าน ซึ่งเงิน 10 ล้านนี้ยังไม่เพียงพอต่อการ ช่าระหนี้

ตอนนี้เธอรู้สึกว่า ตนเองไม่มีทางเลือกแล้ว เรื่องที่ตนเอง เป็นเมียน้อยของเซียวเซียน ทุกคนในเมืองจีนหญิงล้วนทราบ อนาคตถ้าจะแต่งงานกับครอบครัวที่ดีในเมืองจีนหลิง โอกาส แทบจะเป็นศูนย์

ฉะนั้น ตอนนี้ตนเองจะต้องจับเซียวเซียนให้มั่น มิเช่นนั้น ชีวิตนี้ก็ไม่สามารถพลิกชีวิตได้

แต่ว่า เซียวอี้เซียนจะพาเธอไปเมืองเย็นจึงได้อย่างไร เพราะ เขามีครอบครัวอยู่แล้ว มิเช่นนั้นภรรยาของเขาก็จะอาละวาดจน บ้านแตก?

อีกอย่าง ตอนนี้เซียวเวยเวยก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะทำได้เพียงแค่มอง กินไม่ได้มีไว้เพื่ออะไร?

ดังนั้น เขียว เขียนจึงกล่าวกับเซียวเวยเวยอย่างไม่เกรงใจ ว่า “เมืองเช่นจึงไม่ใช่สถานที่ที่คุณสามารถไปได้ อยู่ที่เมืองจีน หลังอย่างเจียมตัวจะดีกว่า”

เชียวเวยเวย นตระหนกและกล่าวมา “แล้วฉันจะทำ อย่างไร?”

เขียว เขียนกล่าวด้วยเสียงเย็นซาว่า “จะทําอะไรได้อีก? วาสนาของเราสองคนหมดลงแล้ว ส่วนอนาคตจะมีวาสนาอีก หรือไม่ รอผมหายเป็นปกติ แล้วกลับมาจากเมืองเย็นจึงค่อยว่า

เขียวอี้เขียนกำลังจะจากไปอย่างกะทันหัน คนทั้งตระกูล เขียวรู้สึกตกตะลึง

นายหญิงใหญ่เชียวยังคาดหวังว่าเซียว เซียนจะนำเงิน ลงทุนมาให้ครบ 80 ล้านตามที่สัญญา ถ้าเซียว เซียนจากไปใน เวลานี้ ก็เท่ากับว่าเตะตระกูลเซียวดิ่งลงเหวอ

ถึงเวลานั้น ตระกูลเซียวนอกจากล้มละลายแล้ว ไม่มีทาง เลือกอื่น

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากบริษัทยังคงมีหนี้สินจำนวนมากที่ไม่ สามารถชำระได้ เมื่อเวลานั้นมาถึงแม้แต่คฤหาสน์เก่าของ ตระกูลเดียวก็จะไม่สามารถรักษามันไว้ได้ ฉะนั้น เขียวอี้เขียนแทบจะกลายเป็นฟางเส้นเดียวที่ช่วยชีวิตนายหญิงใหญ่เขียวได้ หากเขาจากไป ตระกูลเซียวก็จะต้องตก อยู่ในความสิ้นหวังอีกครั้ง

ดังนั้น นายหญิงใหญ่เชียวตาแดง ขอร้องอ้อนวอนกับ เขียว เขียนอย่างไม่อายว่า “ประธานเขียว ถ้าคุณจากไป ตระกูล เขียวของเราจะหมดสิ้นทุกอย่าง พวกเราคือครอบครัวเดียวกัน เวยเวยเป็นคนของคุณแล้ว คุณจะทิ้งพวกเราอย่างนี้ไม่ได้

จากนั้น นายหญิงใหญ่เชียวรีบกล่าวต่อไปว่า “ประธาน เซียว หรือไม่คุณก็พาพวกเรากลับไปที่เมืองเป็นจิงด้วย ต่อไป พวกเราจะอยู่เคียงข้างคุณ ให้คุณเป็นผู้นำ พวกเราจะทำตามคำ สั่งของคุณอย่างเคร่งครัด

เซียวฉางเฉียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ขอร้องอ้อนวอนว่า “ใช่ครับ ประธานเซียว ช่วงเวลาที่คุณอยู่ที่เมืองจีนหลิง พวกเราตระกูล เขียวปฏิบัติกับคุณอย่างเคารพ พ่อของผมก็เคยช่วยชีวิตพ่อของ คุณ คุณก็ควรตอบแทนน้ำใจ พาพวกเราไปเมืองเช่นจึงด้วย

เซียวอี้เซียนมองไปที่นายหญิงใหญ่เกี่ยวกับเชียวฉางเฉียน ด้วยแววตาที่รังเกียจและเขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “น่าขำ พวก เราไม่ใช่ญาติกัน พวกคุณจะตามผมไปเมืองเช่นจึงทำไม?”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ เซียวอี้เขียนก็กล่าวต่อไปอีกว่า “อีกอย่าง แม้ว่าเมื่อก่อนคุณท่านเคยช่วยชีวิตพ่อของผม ผมก็ได้ลงทุนให้ ตระกูลเซียวไปแล้ว10 ล้าน ก็ถือว่าได้ตอบแทนน้ำใจไปแล้ว จาก นี้เป็นต้นไป พวกเราต่างก็ไม่ติดค้างกัน!