บทที่ 1930

ในเวลานี้ทั้งครอบครัวเยเฉิน อยู่ในห้องนั่งเล่น กำลังรับ ประทานอาหารคาวันส่งท้ายปีเก่า ในขณะที่ดูรายการขุนหวาน ไปด้วย และทั้งครอบครัวก็สนุกสนานกันอย่างเต็มที่

เขียวฉางควนและหม่าหลันทั้งคู่ที่มองหน้ากันไม่ค่อยติด ก็ไม่ ได้เถียงกันและเหลาะกันอย่างหาได้ยาก

เซียวฉางควนดื่มเหล้าขาวกับเเฉินเหมือนเวลาปกติ และ ทําให้เซียวฉางควนมีความสุขอย่างมาก

แต่เดิมเซียวซูหนก็อยากจะดื่มไวน์แดงกับหม่าหลันสักหน่อย แต่หมาหลับคว้าไวน์แดงจากมือของเธอไป และเทให้กับตัวเอง ไปด้วย และพูดกับเซียวซูหวั่นอย่างจริงจังไปด้วยว่า “ซูหรับ ผู้ หญิงที่เตรียมจะตั้งครรภ์ไม่สามารถดื่มไวน์ได้ มันไม่ดีต่อลูกใน ท้อง!”

หลังจากพูดจบ ก็ยิ้มและพูดกับเย่เฉินว่า “ลูกเขยแสนดี คุณก็ ดื่มให้น้อยหน่อย การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป จะส่งผลต่อ คุณภาพของลูกอ๊อดของผู้ชาย! แล้วก็ส่งผลต่อคุณภาพของลูก!”

เชียวชูหมันรู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที และพูดด้วยความอับอาย และโกรธเคืองว่า “คุณแม่….ทำไมยิ่งอยู่คุณก็ยิ่งพูดจาไม่เลือก ค่าเลย!”

หม่าหลันพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันกำลังสอนพวกคุณเกี่ยวกับประสบการณ์การดูแลสุขภาพ นี่คือสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการเลี้ยง ลูก และผู้เชี่ยวชาญด้านพันธุศาสตร์ในทีวีพูดออกมาทั้งหมด!

เชียวชูหนทำอะไรไม่ได้ “งั้นคุณก็ไม่ควรพูดออกมาตรงๆ แบบนี้เลย! อย่างน้อยก็ควรอ้อมค้อมสักหน่อยไหม!” หม่าหลันรู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อย “ฉันก็ใช้ลูกอ๊อดมาเรียกแทน

แล้วไม่ใช่เหรอ? ยังอ้อมค้อมไม่พออีกงั้นเหรอ?”

ปริมาณการดื่มของเซียวฉางควนอยู่ในระดับปานกลาง และ ดื่มลงไปเพียงไม่กี่แก้วก็เริ่มรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย เขามองไปที่เ เฉิน แม้ว่าจะมีอาการมึนเมาเล็กน้อย แต่ก็พูดอย่างจริงจังว่า “ลูกเขยแสนดี อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระที่แม่ของคุณพูดเลย ในปี นั้นผมดื่มมากเกินไป ทั้งคนอยู่ในสภาพที่หมดสติถึงมีชูหนขึ้น มาได้ คุณดูคุณภาพของซูหน มันแย่ตรงไหนกัน? พูดถึง ลูกสาวของผมคนนี้ ปล่อยไว้ทั้งประเทศ นั่นก็เป็นตัวละครที่มี คุณภาพสูงจำนวนหนึ่งเช่นกัน! ได้สืบทอดยีนที่ดีจากผมไป ทั้งหมดเลย!”

หม่าหลันลุยไปที่หนึ่งทันที แล้วพูดว่า “นายก็ต้องเอาหน้า ด้วย! ชูหนได้สืบทอดยีนดีๆ ของคุณไปงั้นเหรอ? คุณมียีนดีๆ อะไรอยู่ในตัวบ้างเหรอ? ที่ชูหนสามารถสวยได้ขนาดนี้ นั่นเป็น เพราะความสวยงามตามธรรมชาติของข้าทั้งหมด!

“พูดจาเหลวไหล!” เซียวฉางควนขดริมฝีปากของเขา “ด้วย ยีนของคุณนั่นนะเหรอ ทิ้งลงไปในท่อระบายน้ำเสียก็ไม่มีใครไป เก็บมันขึ้นมาหรอก ยังดีอีก? ดีกบ้าล่ะ!”
หม่าหลันโยนตะเกียบลง และตะโกนด่าอย่างโกรธเคืองว่า “เซียวฉางควนคุณจะทำอะไร? ในช่วงเวลาปีใหม่แบบนี้ฉันไม่ อยากทะเลาะกับคุณ คุณก็อย่าได้ใจเกินไปนะ!”

เซียวฉางคุนหดตัวเล็กน้อย และกล่าวอย่างประหม่าเล็กน้อย ว่า “โอ๊ย นี่ผมก็แค่กำลังถ่ายทอดประสบการณ์ให้ลูกเขยอยู่ ไม่ใช่เหรอ นี่เป็นบทสนทนาระหว่างผู้ชาย คุณก็ไม่ต้องเข้ามายุ่ง ด้วยแล้ว”

หลังจากพูดจบ เขาก็ตบไหล่เย่เฉิน แล้วเตือนว่า “เย่เฉินเอ๊ย คุณ ฟังพ่อนะ ไม่ต้องคิดอะไรเลย ไม่ต้องเตรียมอะไรทั้งนั้น ไม่มี อะไรทำก็ดื่มเหล้าเล็กน้อย ดื่มจนมีความสุขแล้ว จากนั้นเรื่องนี้ก็ อาจจะเกิดขึ้นไปตามธรรมชาติก็ได้!”

ใบหน้าของเซียวซูหนแดง เมื่อได้ยินเรื่องนี้ และรีบวาง ตะเกียบลง แล้วพูดว่า “ถ้าพวกคุณพูดถึงบทสนทนาที่ไม่เหมาะ สมนี้อีกครั้ง ฉันก็จะกลับไปดูทีวีที่ห้องนอนแล้ว”

“โอ้ยอย่าเลยๆๆๆๆ!” เขียวฉางควนโบกมืออย่างรวดเร็ว “พ่อ ไม่พูดถึงมันแล้วโอเคไหม? ในคืนนี้เป็นครั้งแรกที่ครอบครัวสี่คน ของเราฉลองปีใหม่เพียงลำพัง และยังอาศัยอยู่ในวิลล่าขนาด ใหญ่เช่นนี้อีก โดยไม่ต้องทนทุกข์กับคุณย่าของคุณ ไม่ว่ายังไง พ่อก็ต้องทำให้การฉลองวันส่งท้ายปีเก่านี้ให้สมบูรณ์มากขึ้น!

ยากนะที่หม่าหลันจะเห็นด้วยกับความคิดของเซียวฉางควน และพูดอย่างร่าเริงว่า “ใช่แล้ว! ไม่ว่าจะยังไงในปีนี้เราก็ต้องเฝ้า รอส่งท้ายปีเก่า ให้ครบถึงสิบเที่ยงคืนกัน!”
เซียวซูหนกล่าวว่า “เฝ้าส่งท้ายปีเก่าได้ แต่พวกคุณห้ามพูด เรื่องไร้สาระอีก………

“โอเคๆๆ!” หม่าหลันพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แม่รู้ว่าคุณหน้าบาง แม่จะไม่พูดอีกแล้วโอเคไหม!”

เขียวฉางควนก็รีบเปลี่ยนเรื่อง และพูดกับเย่เฉินว่า “มาเถอะ

ลูกเขยแสนดี ดื่มเหล้ากัน!

เย่เฉินพยักหน้า หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาและชนแก้วกับเซียวฉาง

พึ่งดื่มเสร็จ โทรศัพท์ก็ได้รับข้อความจากวีแชทสองข้อความ เปิดขึ้นมา คนที่ส่งวีแชทมา คือ อิโตะ นานาโกะ ที่อยู่ประเทศ ญี่ปุ่นอันแสนไกลงั้นเหรอ

ก่อนอื่นเธอส่งเป็นภาพลานบ้านเก่าของเธอที่อยู่ในเกียวโต

ในภาพ ในลานบ้านถูกปกคลุมไปด้วยหิมะอีกครั้ง

ต่อมา เธอยังส่งเป็นข้อความมา “เย่เฉินซัง วันนี้เป็นวันส่งท้าย ปีเก่าตามประเพณีของประเทศของท่าน นานาโกะ ขอให้คุณมี ความสุขในวันตรุษจีน ณ ที่นี้ นอกจากนี้ยังอยากจะแบ่งปัน ข่าวดีข้อหนึ่งกับท่านด้วย เกียวโตในคืนนี้ มีหิมะตกอีกแล้ว……