ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2042



บทที่ 2042

ดังนั้น เธอจึงเอ่ยตำหนิออกมาอย่างอุ่นเคืองว่า “ไอ้นี่! กล้า ดูถูกตระกูล เหรอ ฉันเอานายตายแน่!”

เยเฉินแสยะยิ้มออกมา “ทำไม? แค่นี้ก็ถือว่าดูหมิ่นตระกูล แล้วเหรอ? ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะทำให้ เฉิงเฟิงและซูโสว่เต้า หมอบกราบแทบเท้าของฉัน และอ้อนวอน ขอชีวิตจากฉัน!”

ซูรั่วหลีรู้สึกได้ถึงเสียงดังสนั่นภายในหัว

ซูเฉิงเฟิง คือปูของเธอ!

ส่วนชูโวเค้า คือพ่อแท้ๆของเธอ!

เธอได้รับการปลูกฝังจากแม่มาตั้งแต่เด็กๆว่าให้เคารพพ่อ ของเธอ

ดังนั้น เธอจึงแทบยากจะฆ่าเธ่เฉินให้ตายซะตอนนี้ เพื่อเอา คืนที่เขาดูหมิ่นผู้เป็นพ่อ!

ในวินาทีนั้นเอง ซูรั่วหลีก็ควักมีดพกสีดำปลายแหลมออกมา จากเอว แล้วเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “ไอ้เวร วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ตาย ไม่ให้มีที่ฝังศพ!”

พูดจบ

ซูรั่วหลีก็ตะคอกเสียงดัง แล้วพุ่งไปทางเย่เฉินทันที!
ครั้งนี้ เธอไม่มีเวลามาวิเคราะห์แล้ว ว่าระหว่างเยเงินกับตัว เองใครแกร่งใครอ่อน ใครจะแพ้ใครจะชนะ เธอถูกความโกรธ ครอบง่า คิดเพียงแค่อยากฆ่าเเฉินให้ตายด้วยมือของตัวเอง เพื่อปกป้องเกียรติของบิดาและตระกูลซู

แต่ว่า คนอย่างเย่เงินใช่คนที่เธอรับมือได้ง่ายๆเสียเมื่อไหร่ เมื่อเห็นเธอกุมมืดพุ่งเข้ามา เยเฉันก็ไม่ได้ขยับไปไหน ยืนนิ่ง รอเธออยู่กับที่

ยิ่งซูรั่วหลีเข้ามาใกล้เเฉินมากเท่าไหร่ ความเร็วก็ยิ่งเพิ่ม มากขึ้นเท่านั้น!

เธอรวบรวมพละพลังทั้งหมดมาไว้ที่แขนข้างขวา เพื่อทุ่นแรง มีดปลายแหลมที่ถืออยู่ในมือ ต่อให้เป็นรถยนต์ก็สามารถผ่า ออกเป็นชิ้นๆได้ ยิ่งร่างกายของคนยิ่งไม่ต้องพูดถึง

อีกอย่างในใจเธอรู้ดี ยิ่งเธอรวบรวมพลังในมากเท่าไหร่

พลังงานศักย์ของคมมืดก็ยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น!

และยิ่งเธอวิ่งเร็วมากเท่าไหร่ แรงเฉื่อยก็ยิ่งมากเท่านั้น!

เมื่อทั้งสองอย่างมาประกอบกัน แรงที่จู่โจมเข้ามา แม้แต่ เทพเซียนผู้มีวิชาก็ไม่อาจต้านทานได้ง่ายๆ

ดังนั้น ในตอนนี้ ณ วินาทีนี้ เธอจึงเตรียมตัวเข้าจู่โจมเย่เฉิน

ให้ตายในทีเดียว!

แต่ว่า
ในวินาทีที่เธอพุ่งเข้าไปข้างหน้าของเเฉิน ความผิดปกติบาง อย่างก็เกิดขึ้นมาอย่างฉับพลัน

เย่เฉินไม่ถอย ไม่หลบ แต่กลับยื่นมือข้างหนึ่งออกมา คว้าจับ ข้อมือของซูรั่วหลีเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย

ซูรั่วหลีรู้สึกเหมือนข้อมือของตัวเองถูกรัดทิ้งไว้อย่างแน่นหนา

ไม่สามารถขยับได้เลยแม้สักนิด ลึกในใจเริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้น

มา

ความคิดของเธอ แทบจะพลิกคว่ำในวินาทีนี้

เธอเรียนวิชาต่อสู้ระดับสูงของตระกูลเหอมาตั้งแต่เด็กๆ ใน วัยสิบแปด เธอก็สามารถกลายเป็นคนที่เก่งกาจที่สุดในรุ่นเยาว์ ของตระกูลเหอได้

อีกอย่าง ทั่วทั้งตระกูลเหอ ความเก่งกาจของเธอเป็นรองแค่ ผู้อาวุโสรวมไปถึงคุณตา

เพราะแม่ของเธออย่างเหออิงซิ่วเสียแขนไปข้างหนึ่ง ดังนั้น ความเก่งกาจจึงไม่ได้สูสีกับซูรั่วหลีเลยสักนิด!

จากสิ่งนี้สามารถเห็นได้ว่า ความเก่งกาจของเธอไม่ใช่คน ธรรมดาจะสามารถเทียบได้

เธอในตอนนี้ รู้สึกหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก แอบพูดในใจว่า “เมื่อกี้ฉันใส่แรงไม่ยั้ง ต่อให้เป็นคุณตาที่ความสามารถ แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลเหอ ก็ไม่มีทางต้านทานได้อย่าง ง่ายดายแบบนี้! อย่างน้อยคุณตาก็ต้องออกแรงออกมาทั้งหมดถึงจะสามารถสกัดแรง โจมตีของฉันได้

“แต่ว่า ฉันจู่โจมด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่หมอนี้กลับสามารถ สกัดแรงของฉันได้อย่างกับฉันเป็นเด็กอนุบาลเสียอย่างนั้น!

“ไอ้หมอนี้เพียงแค่ขยับมือ ก็สามารถสกัดกั้นแรงจู่โจมราว สายฟ้าฟาดให้หยุดชะงักได้ทันที!

“นี่….นี่มันความสามารถระดับไหนกัน!

ซูรั่วหลีรู้ ว่าการออกแรง โจมตีของตัวเอง ไม่ได้ด้อยไปกว่า กระสุนจากกระบอกปืนเลยสักนิด

การที่เย่เงินยื่นมือออกมาสกัดแรงโจมตีของเธอเอาไว้ได้ นั่น ก็เท่ากับว่าเขาสามารถยื่นมือสกัดลูกกระสุนที่ถูกยิงออกมาด้วย ความเร็วได้เช่นกัน

ดังนั้น ในใจของซูรั่วหลีจึงกรีดร้องออกมาว่า “นี่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ คนธรรมดาทำได้แน่ๆ! ผู้ชายตรงหน้า มีพลังวิเศษอะไร?! ”

ในใจของเธอเริ่มลนลานขึ้นมา หลุดปากพูดอย่างสงสัยว่า “นาย…..นายเป็นใครกันแน่?!

“ฉัน?” เย่เฉินยิ้มออกมานิ่งๆ “งั้นขอพูดแบบไม่ยกยอและเส แสร้งเลยแล้วกันนะ ฉันคือคนที่เธอแตระกูลซูไม่มีทางสู้ได้ยังไง ล่ะ!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ