บทที่ 2173

เมื่อหลิวจงฮุยและเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินว่าเเฉินชอบสลักตัว อักษรไว้บนหน้าผากคนอื่น พวกเขาก็นึกถึงหลวกว่างกับหลิวห มิงสองพ่อลูกที่ไม่มีใครในเมืองจีนหญิงที่ไม่รู้จักพวกเขา

พ่อลูกคู่นี้ เป็นที่รู้จักกันทั่วทั้งเมืองและแม้แต่คนทั้งประเทศ ตอนแรกหลิวหมิงถูกสลักคำว่ายาจกอยู่บนหน้าผาก เพราะ เนื่องจากเขาได้ไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตที่ลึกลับ

จากนั้นพ่อของหลิวหมิง ที่ซื่อหลิวกว่างต้องการล้างแค้นให้ หลิวหมิง แต่เขาก็ได้ล่วงเกินคนใหญ่คนโตลึกลับคนนั้นอีกเช่น กัน ดังนั้นหน้าผากของเขาจึงถูกสลักอักษรตัวว่า พ่อของยาจก

นี่ยังไม่จบ

สิ่งที่ทำให้สองพ่อลูกโด่งดังไปทั่วประเทศจริง ๆ ก็คือการที่ สองพ่อลูกพูดล้อเลียนเรื่องของตระกูล ในรายการเล่นตลก

คำพูดที่สองพ่อลูกพูดล้อเลียนในรายการเล่นตลก เป็นการ ล่วงเกินตระกูลอู๋ และมีข่าวลือแพร่สะพัดว่า ในความเป็นจริง พวกเขาไม่กล้าล่วงเกินตระกูล เหตุผลที่พวกเขาบันทึกการพูด คุยล้อเลียน ในรายการเล่นตลกนั้นเป็นเพราะว่าพวกเขาถูก

บังคับ

ก่อนหน้านั้นทุกคนไม่รู้ว่า พวกเขาถูกคนใหญ่คนโตคนไหน ข่มขู่ ถึงได้กล้าพูดล้อเลียนล่วงเกินตระกูลอู๋ ตอนนี้หลิวจงฮุยรู้แล้วว่า ที่แท้คนที่หลิวกว่างกับหลิวหมิงสองพ่อลูกล่วงเกินนั้นคือ อาจารย์เย่คนนี้

ตอนนี้ เกรงว่าชะตากรรมของตนเองจะเหมือนกับชะตากรรม

ของหลิวกว่างและหลวหมิง

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ หลิวจงฮุยรู้สึกเจ็บที่หน้าผากอย่าง อธิบายไม่ถูก

ราวกับว่ามีใครบางคนใช้มืดสลักคำไว้บนหน้าผากของ ตนเอง

ในขณะที่เขาทำอะไรไม่ถูก เยเฉินที่อยู่ด้านข้างกล่าวกับหม่า จงเหลียงว่า “เรื่องสลักตัวอักษรนั้นช่างเถอะ ความผิดของสอง คนนี้ ไม่ใช่การดูถูกคนอื่น แต่เป็นการกลั่นคนอาชีพเดียวกันและ ครอบครองตลาด บังคับให้คนที่เป็นโสเภณี สำหรับคนเช่นนี้ ต้องเปลี่ยนวิธีจัดการ

หม่าจงเหลียงรีบถามด้วยนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ คุณ ต้องการจัดการสองคนนี้อย่างไร? ขอแค่คุณพูดออกมา ผมจะ จัดการให้ดีที่สุด!”

เย่เฉินพยักหน้าและถามเขาว่า “คุณมีไนท์คลับ KTV หรือ ไม่?”

หม่าจงเหลียงกล่าวออกมาโดยไม่ลังเลว่า “อาจารย์เย่ พวก เราก็อาศัยไนต์คลับ KTV ในการทำมาหากิน และท่านหงห้า เป็นคนมอบหมายให้ผมดูแลอยู่ 6 แห่ง!”
เย่เฉินกล่าวว่า “เอาล่ะ ให้เฉินเสี่ยวเฟยไปเป็นสาวนั่งครั้งที่ ไนต์คลับ เธอชอบบังคับผู้หญิงไปเป็นสาวนั่งครั้งตอนกลางคืน ไม่ใช่หรือ? เมื่อสักครู่ก็จะบังคับน้องสาวผมไปเป็นสาวนั่งดริ้ งด้วย ดังนั้นให้ตัวเธอไปลองบ้าง เงินที่เธอหามาได้นั้นไม่ต้องให้ เธอสักหยวน เมื่อไหร่ที่เก็บออมจนครบห้าล้าน แล้วค่อยปล่อย ให้เธอเป็นอิสระ

เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินประโยคนี้ เธอตกใจจนทรุดตัวลงทันที เธอคุกเข่าลงบนพื้น ร้องไห้และกล่าวว่า “คุณเย่ ขอได้โปรดเห็น แก่ความเลอะเลือนชั่วครู่ของฉัน ได้โปรดยกโทษให้ฉันครั้งนี้ ด้วยเถอะ……การเป็นสาวนั่งดริ้งที่ไนต์คลับ KTV สามารถ หาเงินได้ไม่เกินสามสี่ร้อยหยวนต่อวันเท่านั้น เงินห้าล้าน หยวน….จะต้องทํางานหาเงินนานแค่ไหนถึงจะครบ……..

เย่เฉินกล่าวอย่างเย็นซาว่า “ทำไม? เมื่อถึงคิวตนเองคุณก็ รู้สึกทรมาน แล้วตอนที่คุณบังคับให้คนอื่นไปเป็นสาวนั่งดริ้ง ทำไมคุณถึงไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างล่ะ? ผมจะทำให้ คุณรู้ว่า อะไรที่เรียกว่า สิ่งที่ตนเองไม่อยากทำ ก็อย่ายัดเยียดให้ กับผู้อื่นต้องไปทํา!”

เฉินเสี่ยวเฟยร้องไห้คร่ำครวญและกล่าวว่า “คุณเอ๋ย….. เมื่อ ก่อนฉันเคยทําผิดมากมาย แต่……..แต่ฉันยังมีความยับยั้งชั่งใจ อยู่บ้าง ถ้ากล่าวตามหลักแล้ว ฉันคนเดียวหลอกเงินคนอื่นมาได้ ไม่กี่แสนหยวน แล้วทำไมคุณถึงให้ฉันชดใช้เงินตั้งห้าล้าน หยวน……

เย่เฉินกล่าวอย่างราบเรียบว่า “ถ้าคุณคิดว่าห้าล้านมันมากเกินไป งั้นผมก็สามารถปรับเป็นสิบล้านได้ ถ้าคุณยังคิดว่าสิบ ล้านมากเกินไปอีก ผมก็สามารถปรับเป็น ยี่สิบล้าน”

เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินประโยคนี้ เธอรู้สึกว่าชีวิตพังทลายลง

แล้ว……

เธอร้องไห้คร่ำครวญอยู่ในใจ “เย่เฉินคนนี้ ช่างโหดเหี้ยมจริง