บทที่ 2388

ไม่รู้ว่าเขาเชื่อในสิ่งที่ตนพูดหรือไม่ หรือจะรู้ตั้งนานแล้ว ว่าตน เป็นคนสั่งฆ่าจือหยู

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจจะหาวิธีทุกทางเพื่อให้เยเฉินเชื่อตนเอง เขา โพล่งออกไปว่า “ความจริงพ่อของฉันมพอใจครอบครัวของพี่ ใหญ่ฉันมานานแล้ว เขาไล่พี่ใหญ่ของฉันไปที่ออสเตรเลียตั้งนาน แล้ว หลังจากนั้นก็ยึดมรดกทุกอย่างของครอบครัวเขา…….

“ครั้งนี้ พ่อของฉันไม่เพียงแค่จัดการให้ชิงกับซูจือหยูนะ ก่อน หน้าที่ฉันจะมาที่เมืองจินหลง เขายังอยากให้ฉันยังซูจือเฟย….…..

“แต่ซูจือเฟยเจ้าเด็กคนนี้ไหวตัวทัน หนีไปตั้งนานแล้ว แต่ถึง เขาจะหนียังไง ลูกน้องมากมายของตระกูลซูก็กำลังหาเบาะแส ของเขา ขอแค่หาเขาเจอ ถ้าบทลงโทษหน่อยก็เป็นเหมือนพี่ใหญ่ ของฉัน ถูกไล่ไปที่ออสเตรเลีย ถ้าหนักหน่อยก็จะเหมือนซูจือหยู น้องสาวของเขา ถูกขับออกจากตระกูล

เมื่อเย่เฉินฟังเขาพูดจบ ก็หยุดถ่ายวิดีโอ แล้วขมวดคิ้วพลาง พูดขึ้นมาว่า“ซูโสว่เต๋อ คุณเอาแต่พูดว่าพ่อของคุณเป็นคนฆ่า จือหยู แต่จากที่ผมรู้จากที่อื่นมา เหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะ ทำไมคุณต้องโยนใส่พ่อแท้ๆของคุณด้วยล่ะ? ”

ซูโสว่เต๋อตกใจทันที แล้วโพล่งออกไปว่าไม่ใช่นะ! ฉันไม่ได้ โยนใส่ร้ายอะไรพ่อฉันนะ ที่ฉันพูดมามันเป็นความจริงนะ
“ความจริง? “เยเฉันพูดอย่างเย้ยหยัน “เอาล่ะ ฉันจะไปตาม คนคนหนึ่งมาเผชิญหน้ากับคุณ!

พูดจบ เขาก็รีบหันไปพูดกับหงห้าว่าไปเอาตัวหม่าฉงชิงเข้า มา!

ซูโสเต๋อที่ได้ยินหม่าฉงชิงสามค่นี้ ถึงกับตกใจจนสติไม่อยู่

กับเนื้อกับตัว! เขาคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้หม่าฉงชิงจะยังมีชีวิตอยู่

และคิดไม่ถึงว่า หม่าฉงชิงจะอยู่ในเงื้อมมือของเยเฉิน! “คราวนี้จบเห่แน่….บน……..หม่าฉงชิงเป็นบอดี้การ์ด ประจำตัวของคุณท่าน เขามาเพื่อฆ่าให้ชิง ทำตามคำสั่งของ คุณท่าน เขาต้องรู้อยู่แล้ว คุณท่านไม่ได้สั่งให้เขาฆ่าซูคือหนูไป ด้วย……ถ้าเขามา งั้นฉันก็ต้องถูกเปิดโปงน่ะสิ! ”

เดิมที ซูโสเต๋อถูกน้ำเย็นสาดจนตัวแข็งทื่อเหมือนหมาตาย แต่ตอนนี้ เขากลับตื่นเต้นจนเริ่มเหงื่อออก

เขามองไปที่เยเงินอย่างทำอะไรไม่ถูก แล้วพูดอย่างล้ำๆอึ้งๆ ว่า “เย่เฉิน…….คุณอย่าเชื่อหม่าฉงชิงนั่นนะ! ไอ้หมอนั่น ในปาก ของมันมีแต่คำพูดหลอกลวง ไม่มีความจริงแม้แต่คำเดียว! เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เดี๋ยวรอเข้ามา พวกคุณสองคนก็จะได้ เผชิญหน้ากันแล้วล่ะ”

ในใจของซูโสว่เต๋อรู้สึกตื่นเต้นจนถึงขีดสุด ไม่รู้ว่าหม่าฉงชิ งมาแล้ว ตนเองจะถูกเย่เฉินมองทะลุปรุโปร่ง
ผ่านไปไม่นาน หม่าลงซึ่งที่ถูกใส่กุญแจมือกับเท้า ก็ถูกลูกน้อง ของหงห้าพาเข้ามา

เมื่อครูตอนที่อยู่ข้างนอก หม่าฉงชิงได้พบกับเย่เฉิน เขา คุกเข่าขอร้องอ้อนวอนในทันที ตอนนี้พอพบกับเเฉินอีกครั้ง เขากำลังคิดว่าจะคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนสักหน่อย แต่กลับเห็นว่า ภายในห้องมีชายวัยกลางคนร่างกายล่อนจ้อน พอเพ่งมองดีๆถึง พบว่า หนึ่งในนั้น เป็นท่านชายรองของตระกูลซู ซูโสว่เต๋อ!

คราวนี้ หม่าฉงชิงรู้สึกราวกับฟ้าผ่า

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า จะพบกับท่านชายรองของตระกูล

ที่นี่!

ในขณะเดียวกัน ในใจของเขาก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวเข่เฉินมาก ยิ่งขึ้น

เพราะเขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า เย่เฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แม้แต่

ท่านชายรองของตระกูลเย่ยังไม่ปล่อย

เมื่อเห็นหม่าฉงชิงตกใจจนสองขาสั่นเทา เย่เฉินมองไปที่เขา แล้วชี้ไปที่ซูโสว่เต๋อพลางถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หม่า ฉงชิง แกรู้จักคนคนนี้ไหม? ”

หม่าฉงชิงรีบพยักหน้า แล้วพูดอย่างนอบน้อม “เรียนอาจาร ย์เย่ ผมรู้จักเขาครับ…….เขาคือซูโสเต๋อ ท่านชายรองของ

ตระกูลซูครับ” ตอนนี้ซูโสว่เต๋อเอาแต่จ้องไปที่หม่าฉงชิงด้วยหัวใจที่เต้นตุ้มๆต่อมๆ แล้วเอ่ยปากเตือนไปว่า “ไอ้คนแซ่หม่า ต่อหน้าคุณเข่ พูด อะไรให้ระวังปากหน่อยนะ! แกจะต้องรับผิดชอบ ในสิ่งที่แก

เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วถามซูโสเต๋อกลับไปว่า “ผมให้คุณพูด แล้วงั้นหรอ? ”

พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ซูโสเต๋อ แล้วสั่งกับหงห้าไปว่า “หงห้า ตบปากมันซะ! ”