บทที่ 1317

วันถัดมา

เที่ยวบินของชิว บินตอนเช้าแปดโมงครึ่ง

แต่รอบรองชนะเลิศของการแข่งขันการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ เริ่ม

แข่งตอนสิบโมงเช้า ดังนั้น เย่เฉันคิดว่าจะไปส่งชิวก่อน จากนั้นค่อยไปสนาม

ยิมเนเซียมดูการแข่งขันของฉันเอาเสงี่ยน

เช้าตรู่ เย่เฉินก็ไปหาเขียวฉางควนพ่อตา พูดกับเขาว่า “พ่อ ช่วงเช้าท่านใช้รถไหม? ถ้าไม่ใช้ล่ะผมขอยืมขับ ช่วงเช้าผมมีธุระ นิดหน่อย”

เขียวฉางควนหัวเราะ แฮ่ๆ หนึ่งที พูดว่า “ช่วงเช้าผมต้องเป็น ตัวแทนสมาคมศิลปะจีนของพวกเรา ไปมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุฝั่ง โน้นจัดการปาฐกถาเรื่องการวินิจฉัยของโบราณ

พูดอยู่ เซียวฉางควนยังส่งสายตาให้กับเยเฉินหนึ่งที ความ หมายของสายตานั้นคือ “แกเข้าใจนะ”

เย่เฉินกระจ่างในชั่วพริบตาเดียว

ย่อมเป็นกิจกรรมครั้งก่อนที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุกับสมาคม ศิลปะจีนจัด พ่อตากับหานเหม่ยฉิงพบเจอกัน พอดีแม่ยายของ ตนเองก็ไม่ได้สงสัยในตัวเขาอีก ดังนั้นพ่อตาก็อยากจะอาศัยโอกาสนี้ เพิ่มการสัมผัสกับทานเหม่ยจิงมากหน่อย

ครั้งนี้จัดการปาฐกถาที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ ไม่ต้องบอก ตนเองก็คาดเดาออกมาได้เช่นกัน เขาย่อมพุ่งไปยังทานเหมีย งอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ หม่าหลันเดินลงมาข้างล่างพอดี ได้ยินถึงตรงนี้ เบ้ ปากต่อๆกันอย่างดูถูก “ทั้งวันมัวหมกมุ่นอยู่แต่กับสมาคมศิลปะ จีนอะไรอย่างนั้น มีประโยชน์อะไรล่ะ?”

เซียวฉางควนอารมณ์ไม่ดีพูดว่า “คุณรู้เหี้ยอะไร! ตอนนี้ผม เป็นกรรมการผู้จัดการของสมาคมศิลปะจีนนะ ประธานเพียบอก แล้วว่า คราวหน้าสมาคมเปลี่ยนรุ่น ก็จะเสนอผมเป็นรองประธาน ถึงเวลานั้น ผมเชียวฉางควนอยู่ในวงการของโบราณจินหลิง ก็ เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงดังคนหนึ่งแล้ว!”

หม่าหลัน อย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง “อย่าทำแต่สิ่งที่ไม่มี ประโยชน์เหล่านั้น หาเงินกลับมาสักหน่อยจึงจะเป็นการถูก ทํานองคลองธรรม ก่อนที่คุณยังไม่ได้เข้าสมาคมศิลปะจีนนี้ ค้าขายของโบราณอะไรยังได้รับผลกำไรหน่อย ทำไมหลังจาก เข้าสมาคมศิลปะจีนแล้ว ก็ไม่เคยได้ยินคุณบอกว่าค้าขายของ โบราณได้เงินแล้วอีกล่ะ? คุณแอบซ่อนเงินลับหลังฉันใช่หรือ ไม่?”

เชียวฉางควนโมโหพูดว่า “หม่าหลัน คุณอย่าลืมล่ะ เราทั้ง สองตอนนี้อยู่ในสภาพแยกกันอยู่ อีกทั้งหลังจากครั้งก่อนที่คุณ ทำให้เงินเสียพนันไปหมด พวกเราตกลงกันไว้แล้ว ต่อจากนี้บ้านหลังผมเป็นคนบริหารเงิน ดังคุณมียุ่ง

หม่าหลันเขียวเคี้ยวฟันพูด“ได้นะไอ้แซ่เซียว ฝีมือ แล้วใช่หรือไม่ได้แล้วจริงหรือ? เชื่อหรือไม่ว่าวันเรื่องอะไรก็ไม่แล้ว จะสมาคมศิลปะจีนของพวกคุณ อาละวาดคุณอยู่ต่อพวก คุณทั้งหลายฉันกลับอยากดูสิ ถึงเวลา

พูดหม่าหลันระบายความแค้นไม่ได้ พูดต่ออีกว่า ไปครั้ง เดียวก็ไม่พอ จึงเหมาเป็นเดือนกับคุณ หนึ่งเดือน ไปอาละวาดที่สมาคมศิลปะจีนยี่สิบสิบรอบ รับรองคุณ จะพอใจ

เซียวฉางแป๊บเดียวตกใจจนฉีราดแล้ว

เขานิสัยของหม่าหลัน ถ้าหากเธอพูดเช่นแล้ว ก็ออกอย่างแน่นอน

ตอนนี้ตนเองจะมีฐานะแน่นอนอยู่สมาคมศิลปะทั้งอาศัยนามของสมาคมศิลปะจีน ได้สัมผัสกับหานเหม่ยจิง เพิ่มหลายส่วน ที่ไหนจะให้หม่าหลับไปทำร้ายอย่างนี้ได้

ทีนี้หน้าหลุดออกสองซี่ แล้วว่าขี้เหร่มากขนาดไหน ขี้เหร่มากขนาดนั้นจริงว่ายังไงตัวเองจะให้เธอไปสมาคม ศิลปะจีนขายหน้าตนเองได้
สิ่งที่ยิ่งสำคัญกว่าคือ ถ้าหากเธอจับตามองสมาคมศิลปะจีน จากนั้นสืบตามเบาะแสได้พบเห็นหานเหม่ยจึงกลับประเทศแล้ว อีก อีกทั้งตนเองกับหานเหม่ยงมากน้อยยังได้สัมผัส งั้นเธอ ย่อมจะอาละวาดสมาคมศิลปะจีนกับมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุล้วน กันชี้ฟ้า!