บทที่ 499
นิ้วทั้งสี่ของเหอหัวเฉียงหักอย่างต่อเนื่อง เจ็บปวดจนแทบจะเป็น
ลม
อย่างไรก็ตาม เขาเห็นเหล่าลูกน้องเหวี่ยงมีดมาด้านหน้าแล้ว
ในใจรู้สึกดีใจเกินคาด!
แกหักนิ้วของฉัน? ฉันจะให้พี่น้องของฉันตัดนิ้วของแกให้ หมด!
เย่เฉินไม่สนใจ ก็แค่นักเลงสิบกว่าคน จิ๊บๆ ไม่ควรค่าแก่การ พูดถึง
ตอนกำลังจะเริ่มลงมือ จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว
ดังมาจากนอกประตู: “ไอ้พวกแม่งหยุดเดี๋ยวนี้! ใครกล้าทำร้าย
อาจารย์เย่ ต้องถูกฟันตาย! ”
นักเลงสิบกว่าคนเงยหน้าขึ้นมอง ตกใจแทบจะฉี่ราดกางเกง
ท่านหงห้า!
ที่แท้เป็นท่านหงห้าเย่อราชาใต้ดินแห่งเมืองจินหลิง
ทําไมเขาถึงมาที่นี่?!
ในเวลานี้หงห้า นำลูกน้องที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเอง แต่ละ คนต่างพกปืน ไม่ใช่เรื่องง่ายนักเลงทั่วไปจะสู้ได้
หลังจากที่ชายพกปืนเหล่านี้เข้ามา พวกเขาก็ช้ปืนไปที่นักเลงที่ถือมีดทันที พวกเขากลัวจนทิ้งมีดลงบนพื้น
หนึ่งในขายเหล่านั้นตกใจกลัว คุกเข่าลงกับพื้น พร้อมกับ ร้องให้พูดว่า “ท่านห้าโปรดไว้ชีวิตด้วย! ”
การคุกเข่าของเขา ทำให้คนอื่นๆ ต่างพากันคุกเข่าลง
พวกเขาเป็นแค่ลูกน้องต่ำต้อย อยู่ต่อหน้าท่านทั้งห้า พวกเขา ก็เหมือนมด เป็นธรรมดาที่จะกลัวตาย
เหอหัวเฉียงก็ตกใจจนเอ๋อไปเลย
เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมท่านห้าถึงมาที่นี่
ในตอนนี้ท่านหงห้าได้เดินไปหาเเฉินอย่างรวดเร็ว และโพล่ง ออกไป: “อาจารย์เย่ ขอโทษด้วย ที่หงห้ามาช้า! ”
เย่เฉิน โบกมือ และพูดว่า “ให้คนของนา พาเจ้าพวกนี้ไปยัง ในห้องก่อนไป”
หงห้าพยักหน้าทันที และให้ลูกน้องจับกลุ่มคนเหล่านั้นเข้าไป
ขังไว้ในห้องข้างๆ
จากนั้น เย่เฉินก็มองไปที่เนื้อหัวเฉียงที่หน้าซีด และพูดด้วย รอยยิ้ม: “ที่เราตกลงกันว่าสิบสองเสียง เรามาต่อกันเถอะ!
พูดเสร็จ เขาก็หักนิ้วก้อยขวาของเหอหัวเฉียงต่อ…
“แกร๊ก… ”
เหอหัวเฉียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
หงห้าที่อยู่ด้านข้างพูดว่า “อาจารย์เย่ กับหนูตัวเล็กๆ แบบนี้ ไม่จําเป็นเสียเวลากับมัน ส่งตัวมาให้ผมเถอะ ผมจะพามันไปที่ คอกสุนัข และผมจะให้สุนัขทิเบตัน มาสทิฟฟ์ เหล่านั้นอีกมันเป็น ชิ้นๆ!”
เหอหัวเฉียงตกใจกลัว และโพล่งออกมา “ท่านห้า ท่านห้า น เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด! ผมเป็นน้องเล็กของเวยใจนะ! ” “เวยใจ? ” หงหาขมวดคิ้ว: “แกติดตามเวยใจ? ”
เหอหัวเฉียงพยักหน้า และร้องไห้พูดว่า “เวยใจเป็นพี่ใหญ่ ของผม ไม่ว่าจะนับยังไง ผมก็ถือว่าเป็นลูกศิษย์ของท่านเช่นกัน ท่านห้า! ‘ 11
หงห้าจับตามองเขา และถาม: “แล้วแกรู้ไหม ว่าฉันเป็นศิษย์
ของใคร? ”
เหอหัวเฉียงพูด โดยไม่รู้ว่า: “ท่านห้าท่านเป็นราชาใต้ดินแห่ง เมืองจินหลิง แน่นอนว่าท่านไม่ใช่ลูกศิษย์ของใคร…
หงห้าตบหน้าของเขา ชี้ไปที่เย่เฉิน และพูดกับเขาว่า “ฉันเป็น ศิษย์ของอาจารย์เย่!
“หะ?!”
ลูกศิษย์ เป็นไม่ได้แม้แต่น้องเล็ก
อย่างเช่นหนึ่งสำนัก หัวหน้าสำนักหนึ่งคน หัวหน้ากลุ่มหลายสิบคน ลูกน้องไม้แดงหลายร้อยคน และน้องเล็กอีกหลายหมื่น คน น้องเล็กเหล่านี้ ถือเป็นลูกศิษย์ของ
ท่านหงห้าผู้มีชื่อเสียง กลับบอกว่าตัวเองเป็นศิษย์ของชาย หนุ่มคนนี้ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาอยู่ต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้ ฐานะ คําต้อยมาก!
เหอหัวเฉียงตกใจจนสั่นสะท้านไปทั่วร่างกายเมื่อรู้ถึงความ สัมพันธ์นี้!
นี่มันยังไงกันแน่?
ป้ารองให้ตัวเองมาคิดบัญชีกับหญิงแก่คนหนึ่ง และถามเอา บ้านพักตากอากาศจากลูกเขยของหญิงแก่คนนั้น ไม่คิดเลยว่า อีกฝ่ายจะเป็นพี่ใหญ่ของหงห้า
เหอเหลียนที่อยู่ด้านข้างก็ตกใจจนขาอ่อนไปหมด สีหน้า ซีดเซียวของเธอจ้องไปที่เฉียนหงเล่น และถามด้วยเสียงต่ำว่า “คนที่เธอมีเรื่องด้วยเป็นใครกันแน่? เธออยากให้ฉันตายหรือ
ไง?! ”
เฉียนหงเย่นตะลึงมึนงงไปหมด
รู้ว่าเย่เฉินดูเหมือนจะเพิ่งฮวงจุ้ยพัดพาคนเจ๋งๆ มาได้ไม่กี่คน แต่ไม่คิดว่าจะสุดยอดขนาดนี้
ตอนนี้หม่าหลันก็ตกใจเล็กน้อย เด็กดี ลูกเขยของฉันนี่น่าทึ่ง จริงๆ! พัดพาคนใหญ่คนโตได้ ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครจับได้? มีถิ่น เสียจริงๆ …
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
