บทที่ 2380

พ่อบ้านรีบพูดว่า “ตู้เจิ้นหัวคุณท่าน พาให้เพิ่งลูกคนโตของ ตระกูลตู้มาด้วย”

คุณท่าน อดไม่ได้ที่จะขมับของเขา และถอนหายใจอยู่ในใจ “แม่งช่างน่าเบื่อเสียจริง ตระกูลมาทำอะไรที่ผม? หรือว่าพวก เขามาหาผมเพื่อที่จะกล่าวโทษงั้นเหรอ? ไม่น่าจะใช่นะ เมืองจีน หลิงไม่ใช่ที่ของผมเลย และก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ได้ว่าไม่ชิงถูก ผมฆ่าตาย แล้วจะมาถามผมเพื่อ?

“แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไงตระกูลก็เป็นญาติของผม และ พวกเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งในระดับสูงสุด ไม่สามารถ รุกรานได้อย่างชัดเจน ดังนั้นจึงทำได้แค่ไปต้อนรับสักหน่อย เท่านั้น!!

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ คุณท่านก็จึงพูดกับพ่อบ้านว่า “คุณจัดให้ พวกเขาไปนั่งในห้องนั่งเล่นสักพัก แล้วผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย

“ครับคุณท่าน!”

ไม่กี่นาทีต่อมา คุณท่านก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

ทันทีที่มาถึงห้องนั่งเล่น ก็เห็นพ่อลูกของตระกูลยืนอยู่กลาง ห้องนั่งเล่น เต็มไปด้วยความโกรธบนใบหน้าของพวกเขา

เขาแสร้งทำเป็นมีท่าทีเจ็บปวดในทันที ทักทายเข้าไป และ สะอื้นไห้ “พ่อตา……เกิดอะไรขึ้นกับไห่ซิงและจือหยูแม่ลูห์ พวกคุณมีข่าวอะไรบ้างหรือยัง?

ตู้เจิ้นหัวพูดอย่างเย็นซาว่า “ซูเฉิงเฟิง! ผมยังอยากจะถามคุณ เลย! เรื่องระหว่างไปชิงกับจือหยุนแม่ลูกคู่นี้ มันเกี่ยวข้องกับคุณ หรือไม่?! คุณบอกความจริงกับผมจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นผมตู้เจิ้น หัวจะไม่วันจบเรื่องกับคุณง่ายๆ แน่นอน!

“ผม?!” คุณท่านซูชี้ไปที่จมูกของตัวเอง แล้วพูดด้วยความ ปวดใจอย่างยิ่งว่า “ไห่ซึ่งเป็นลูกสะใภ้ของผม และจือหยูยิ่งเป็น หลานสาวของผม ผมจะไปทำร้ายพวกเขาได้อย่างไร!

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เสริมทันทีว่า “บอกคุณตรงๆ เลย ผมได้ส่งซูโสเต๋อไปที่เมืองจินหลิงเพื่อไปตรวจสอบและช่วย เหลืออย่างรวดเร็วแล้ว แม้ว่าจะพยายามอย่างดีที่สุด ก็จะ พยายามอย่างเต็มที่เพื่อความปลอดภัยของแม่ลูกทั้งคู่!

แม้ว่าเจิ้นหัวจะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับคุณท่าน แต่ไม่ว่ายังไงก็ ไม่มีหลักฐานใดๆ เลย

และมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขางุนงงเล็กน้อย เขารู้ว่าคุณท่านซูรัก หลานสาวซูจือหยุคนนี้มาก หากไม่ชิงประสบอุบัติเหตุไปเอง พวกเขาจะคิดว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์คุณท่านซู หรือซูโสบู่เต้าซึ่ง อยู่ห่างไกลในออสเตรเลียเป็นคนทำ

อย่างไรก็ตาม ก็เพราะเนื่องจากซูจือหยูก็ประสบอุบัติเหตุตาม ด้วย ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกว่า คนสองคนนี้คงไม่ถึงกับ ฆ่าหลานสาว หรือลูกสาวแท้ๆของพวกเขาหรอก

ดังนั้น ตู้เจิ้นหัวที่ไม่แน่ใจเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้ จึงถามอย่างเป็นชาว่า “ซูโสเต๋อไปตรวจสอบที่เมืองจีนหลังได้ ผลลัพธ์อะไรกลับมาบ้างหรือไม่?

“d…… “คุณท่านซูพูดด้วยท่าทางที่น่าเศร้าเล็กน้อยว่า “ยัง ไม่ได้รับการตอบรับที่ชัดเจนใดๆ ในตอนนี้ เพียงแค่บอกผมฉัน ว่า เขาให้คนไปตรวจที่โรงพยาบาลทั้งหมดในเมืองจีนหลังแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่พบร่องรอยพวกพวกเขาแม่ลูกสองคนเลย

ขณะที่พูด คุณท่านซูซูก็รีบพูดว่า “ไม่ต้องห่วงพ่อตา ไม่อย่าง นั้นเดี๋ยวผมโทรศัพท์ไป ถามซูโสเต๋อว่ามีความคืบหน้าอะไร หรือไม่? ”

ตู้เงินหัวพยักหน้า และเอ่ยปากพูดว่า “โอเค ถ้าอย่างนั้นคุณก็ ลองถามเขาดู!”

ขณะที่เขากำลังพูด มือถือของพ่อบ้านก็ดังขึ้นในทันใด เขารีบ

ไปรับสายที่มุม แล้ววิ่งกลับมารายงานว่า “คุณท่าน คือท่านเชื่อ

โทรมา โดยบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะรายงานต่อท่าน!!

“โอ้?” คุณท่านซูพูดอย่างเร่งรีบว่า “รีบส่งโทรศัพท์ให้ผม เดี๋ยวนี้!”

พ่อบ้านก็รีบส่งโทรศัพท์ให้กับเขา หลังจากที่คุณท่านรับสาย แล้วเขาก็ถามทันทีว่า “ท่านเฮ่อ คุณพบเบาะแสอะไรที่สำคัญใน เมืองจีนหลิงใช่หรือไม่?”

ท่านเฮ่อพูดด้วยเสียงสั่นว่า “คุณ……คุณท่าน….ผม…ผม ขอโทษ…
“ขอโทษเรื่องอะไรเหรอ?” คุณท่านสังเกตใต้บางอย่างที่ผิด ปกติ ขมวดคิ้วและถามว่า “มีเรื่องสิ่งสำคัญอะไรกันแน่ รีบพูดมา เร็วเข้า!”

ท่านเชื่อสำลักและพูดว่า “ท่านชายรอง…..ท่านชายรอง

คุณท่านซูโกรธมาก และพูดโพล่งด่าออกมาว่า “เวลาที่พูด อย่าพูดแบบติดๆ ขาดๆ! เกิดอะไรขึ้นกับโสเต๋อกันแน่? รีบบอก มาเร็วเข้า!”

ท่านเชื่อถอนหายใจอย่างหนัก “เฮ! คุณท่าน ท่านชายรอง เขา……………เขาหายตัวไปแล้ว!

ทั้งร่างของคุณท่านซูตื่นเต้นในทันที เขาพูด โพล่งออกมาและ ตะโกนว่า “หายตัวไป! ถึงแม่งกำลังพูดบ้าอะไรอยู่! คนเป็นๆ ทั้งคน พึ่งไปถึงเมืองจินหลิง ก็หายตัวไปจากสายตาของคุณเลย งั้นเหรอ?!”