บทที่ 310

ท่าทางเวยฉางหมิงหน้าเสียยิ่งกว่าพ่อตนเองตายเสียอีก ร้องไห้อ้อนวอนว่า “อาจารย์เย เลียไตมันเยอะเกินไป อีกอย่าง โถที่นี่มันใหญ่มาก ใครก็ทนไม่ได้กับการเล่นตลกแบบ

ซึม ทนไม่ได้ เย่เฉินหัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวกับลุงว่า โทรศัพท์หาท่านทั้งห้า พาสองคนนี้ไปที่สังเวียนการต่อสู้สุนัข ทําเช่นเดียวกันกับอาจารย์ที่มาจากฮ่องกง สับพวกเขาแล้วให้ เป็นอาหารสุนัข!”

ลุง พยักหน้าทันที แล้วกล่าวว่า “ได้ครับ อาจารย์เย่!”

ก่อนหน้านั้น คนแซ่ลายเป็นนักต้มตุ๋นที่มาจากฮ่องกงหลอก ว่าตนเองเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ย มาหลอกคุณหนูใหญ่แล้วความลับ ถูกเปิดเผย ถูกท่านหงห้าสับแล้วให้เป็นอาหารสุนัขโดยตรง

เรื่องแบบนี้ ท่านหงห้าไม่ใช่เคยท่าแค่ครั้งสองครั้ง เขาทำ จนป่านาญมาก

เมื่อเวยฉางหมิงกับเซียวเวยเวยได้ยินประโยคนี้ ตกใจกลัว

เหมือนวิญญาณออกจากร่าง

เวลาเช่นนี้ ทั้งสองคนจะกล้าต่อรองได้อย่างไร?

เว่ยางหมิงมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเอาชีวิตรอด แล้วกล่าวว่า “ผมเลีย! ผมเลย! ผมจะเลียตอนนี้เลย!
เมื่อพูดจบ รีบขยับไปที่โถปัสสาวะที่อยู่ตรงหน้าเขาทันที แล้วแลบลิ้นเลียมันอย่างอดทนต่อความขยะแขยง

กลิ่นเหม็นที่รุนแรงทำให้เขาเสียไปอาเจียนไป แต่เขาไม่ กล้าชักช้า เพราะกลัวว่าจะถูกลากไปเป็นอาหารของสุนัข แต่ กัดฟันอดทนเสียต่อไปอย่างต่อเนื่อง

เชียวเวยเวยร้องไห้เสียใจเป็นอย่างมาก เธอร้องไห้ไปแล้วก็ เลียโถปัสสาวะไป

ตอนนี้เเฉินได้กล่าวว่า “เซียวเวยเวย แถวนี้เป็นของเวีย ฉางหมิง ตอนนี้ที่คุณเลียอยู่เป็นของเวยฉางหมิง โถที่คุณจะเสีย คือแถวหลัง

ทําให้เสียวเวยเวยร้องไห้เสียงดังขึ้นไปอีก ที่เสียไปเมื่อสัก ครูคือเสียเปล่า จึงได้แต่ร้องไห้ไป แล้วก็คลานไปแถวที่2 แล้วจับ โถปัสสาวะแล้วก็เริ่มเสียใหม่

นี่เป็นเรื่องที่ทําให้เธอต้องอัปยศอดสูที่สุดในชีวิต และยัง เป็นการทรมานที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต………..

เยเฉันไม่อยากอยู่ต่อไป จึงได้สั่งกับลุงวีว่า “จำไว้ ต้องให้ พวกเขาเสียให้สะอาดเสียก่อน ถึงจะปล่อยพวกมันออกไป!”

ลุงรีบกล่าวว่า “อาจารย์เย่วางใจได้ ผมจะอยู่คุมพวกเขา ด้วยตนเอง

เยเฉันพยักหน้า หันหลังแล้วเดินไปที่ลิฟต์ เพื่อขึ้นชั้น15 ลุงวีกัมคำนับส่ง ไม่กล้าลบหลู่สักนิด
ก่อนที่เย่เฉินจะเข้าไปในลิฟต์ ลุงรีบกล่าวว่า “อาจารย์เช่ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ เป็นผู้น้อยเองที่ทำงานไม่รอบคอบ ทำให้คุณโกรธ หวังว่าคุณคงจะให้อภัย

เย่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “คุณคอยควบคุมดูแลเขาทั้ง สองคน ขอแค่พวกเขาเลียอย่างตั้งใจ เลียได้สะอาด เรื่องนี้ก็ ถือว่าแล้วกับโป

ลุงรีบพยักหน้า “อาจารย์เยโปรดวางใจได้ หากพวกเขา สองคนเลยไม่หมด ผมจะจัดการฆ่าพวกเขาเอง!”

เมื่อพูดไป เขาก็อดไม่ได้ที่จะขอร้อง “อาจารย์เย ผู้น้อยยัง มีอีกเรื่องที่จะขอร้อง…………..

เย่เฉินพูดอย่างเรียบ ๆ “คุณพูดมา”

ลุงรีบก้มคำนับอย่างเคารพแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่ เรื่อง ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ขอให้คุณอย่าบอกเรื่องนี้ให้กับคุณหนูใหญ่ ของผม บุญคุณที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ ผู้น้อยจะจำจนวันตาย!

พูดไปลงวีก็ถือเป็นข้ารับใช้ของตระกูลซึ่ง เป็นข้าทาสบริวาร แต่เยเฉันเป็นคนที่คนทั้งตระกูลซึ่งประจบสอพลอเขาอย่างสุด ชีวิต ถ้าหากซึ่งหวั่นถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ต้องลงโทษ ตนเองอย่างแน่นอน ซึ่งอาจจะทำให้ตนเองเสียตำแหน่งพ่อบ้าน ตระกูลซงไปเลยด้วยซ้ำ

เย่เฉินก็รู้ว่าลุงไม่ได้ทำผิดอะไรร้ายแรง เพียงแต่ถูกคนอื่น หลอกใช้ เมื่อเห็นว่าทัศนคติของเขาเที่ยงตรง เขาจึงพยักหน้า และกล่าวว่า “ได้ ครั้งนี้ถือว่าช่วยคุณสักครั้ง หากคุณยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนประเภทนี้ต่อไปอีก อย่าหาว่าผมไม่เดือนนะ

ลุงรู้สึกซาบซึ้งแล้วกล่าวทันทีว่า “อาจารย์เอได้โปรด วางใจ ในอนาคตผู้น้อยจะไม่ไปมาหาสู่กับคนประเภทนี้ หากมี เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง ผู้น้อยจะลงมือหักขาทั้งสองข้างของ คบเอง!”

“อืม” เย่เฉินพยักหน้าอย่างช้า ๆ แล้วโบกมือ “โอเค คุณไป ได้แล้ว”

จากนั้นลุงทำความเคารพแล้วกล่าวว่า “ผู้น้อย ขอบพระคุณอาจารย์เย่!”