บทที่ 1305

รู้สึกได้ถึงความไม่สบายที่อยู่ภายในร่างกายได้หายไปหมด ชิวอี้ก็อ้าปากค้างมองดูเย่เฉิน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่า “ใน แพทย์แผนจีน จับชีพจรเป็นเพียงแค่การวินิจฉัยเท่านั้น ไม่ใช่การ รักษาสักหน่อย ทําไม แค่จับชีพจร ให้ฉัน ฉันก็รู้สึกว่าไม่มีเรื่อง อะไรแล้ว?”

เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ “บนข้อมือของคนมีจุดฝังเข็ม หนึ่ง ที่เป็นจุดรักษาม้ามและกระเพาะโดยเฉพาะเธอนึกว่าพี่ กำลังจับชีพจรให้กับเธอ ที่จริงแล้วพี่กำลังทำการนวดจุดฝังเข็ม

ชิวอี้เอ่ยถามขึ้นอย่างตกใจ “จริงหรือเปล่าคะเนี่ย? อัศจรรย์ ขนาดนี้เลยหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ย “นี่ก็คือเหตุผลเดียวกันกับที่เวลาเธอปวด หัวแล้วนวดขมับ เพียงแต่ฝีมือของพี่ค่อนข้างมหัศจรรย์ ดังนั้นผล ก็จะดียิ่งขึ้น”

กู้ชิวอ็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “พี่เย่เฉิน พสุดยอดมาก จริงๆ! ฉันหาหมอมามากมายขนาดนั้น กินยาหลากหลายชนิด ขนาดนั้น หนึ่งเดือนกว่าก็ยังไม่ดี คิดไม่ถึงว่าพี่นวดข้อมือให้กับ ฉันครู่เดียวก็หายแล้ว”

เย่เฉินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าทำตัวไม่ถูก “เมื่อกี้ยังด่าพี่คือไอ้หัวหมู ตอนนี้ก็มาเรียกว่าพี่เย่เฉินอีก เธอก็เปลี่ยนง่ายเกินไปหน่อย แล้วล่ะมั้ง”
กู้ซิว อุทานอย่างออดอ้อนด้วยใบหน้าที่เขินอาย บอกว่า “หากพี่ไม่ได้แต่งงาน ฉันจะต้องเรียกพี่เเฉินทุกคำทุกประโยค อย่างแน่นอน ทำใจด่าพี่ไม่ลงสักประโยคหรอก”

เยเฉินพยักหน้า “พี่รู้แล้ว ล้วนเป็นความผิดของพี่

“พี่รู้ก็ดีแล้ว” กู้ซิวอี้เบ้ปาก เอ่ย “คุณพ่อฉันเมื่อสักครู่นี้เพิ่งจะ แชทวิดีโอคอลมา ถามฉันอยู่ทางนี้งานดำเนินการเป็นอย่างไร บ้าง เดิมทีฉันคิดจะบอกท่านเรื่องที่ตามหาพี่เจอ แต่ว่าคิดมาคิด ไป ก็ยังอยากจะเซอร์ไพรส์ท่าน พี่บอกว่าอาทิตย์หน้าจะไปเย็นจึง ไม่ได้หลอกฉันล่ะมั้ง?”

เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง “ตอนที่ทานข้าวเสร็จ พี่ก็ได้บอก ภรรยาของพี่เอาไว้แล้ว จะหลอกเธอได้ยังไงกันล่ะ? ธุระทางนี้ จัดการเสร็จเธอก็กลับไปก่อน พี่ทำธุระเร่งด่วนเสร็จก็จะไป

กู้ชิวอี้เอ่ยถามด้วยใบหน้าที่คาดหวังขึ้นมาอีกว่า “พี่เยเฉิน พี่ มีวิธีรักษาโรคของคุณพ่อฉันให้หายได้จริงๆหรอคะ?” เย่เฉินพยักหน้า “พี่มีความมั่นใจมาก”

กู้ชิวอี้เอ่ยด้วยความตื่นเต้นอย่างยากที่จะปิด “งั้นฉันก็จะรอพี่ อยู่ที่เป็นจิงแล้ว! ขอร้องพี่จะต้องรักษาคุณพ่อของฉันให้หาย! ”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เอ่ยทีละคำทีละประโยคว่า “เธอวางใจ พี่ จะต้องพยายามอย่างสุดความสามารถ

พูดจบ เห็นเวลาดึกมากแล้ว เย่เฉินก็ลุกยืนขึ้นมา เอ่ยว่า “ดึก มากแล้ว หากไม่มีธุระอะไร พี่ก็ขอตัวกลับก่อนแล้ว”
กู้ชิวอี้รีบเอ่ยถามขึ้นในทันที “พี่เก๋เฉิน พี่ไม่นั่งอีกสักครู่หรอ คะ?”

“ไม่นั่งแล้ว ดึกมากแล้ว พี่ก็ไม่รบกวนเธอพักผ่อนแล้ว”

กู้ชิวอี้คิดจะพูดอะไร แต่คิดอยู่ชั่วขณะก็อดทนเอาไว้ได้ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็เอ่ยถามด้วยใบหน้าที่คาดหวัง “พี่เย เฉิน งั้นพี่สองวันนี้ยังจะมาดูฉันอีกไหมคะ?”

เย่เฉินเอ่ย “พี่สองวันนี้ยังมีเรื่องไม่น้อยที่ต้องจัดการ อาจจะ ไม่มีเวลา แต่ว่าเธอไม่ต้องเป็นกังวล อาทิตย์หน้าที่จะต้องไปเช่น จิงเยี่ยมเยียนถึงบ้านอย่างแน่นอน”

เช่นนี้ชิวถึงได้พยักหน้า เอ่ยว่า “อีกสองวันที่จะมาถึงฉันจะ ต้องถ่ายโฆษณายากระเพาะเก้าเสวียนให้กับพวกพี่ที่จินหลิง หากพี่มีเวลาล่ะก็ก็เข้ามาดูงาน

“ครับ”

หลังจากที่บอกลากับกู้ซิว เย่เฉินก็ออกจากป่านจินฮานกง กลับรถกลับไปยังTomson Riviera