ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 311



บทที่ 311

เมื่อลิฟต์ไปถึงชั้นบนสุด เยเงินไปหาข่งหวั่นถึง บอกฮวงจุ้ย ทั้งหมดของคลับเฮาส์ฮุยหวงกับเธอแบบคร่าว ๆ รอบหนึ่ง

เมื่อได้ยินมาว่าฮวงจุ้ยของคลับเฮาส์ฮุยหวงทั้งหมดนั้นเรียบ ง่ายธรรมดา ซึ่งหวั่นถึงจึงอดไม่ได้ที่จะผิดหวังเล็กน้อย

ดูแล้ว อาจารย์ดูฮวงจุ้ยที่เธอหามาคนก่อน ไม่มีความ สามารถในการดูฮวงจุ้ยเลย

ฉะนั้น เธอรีบถามอย่างเยเฉินว่า “อาจารย์เย่ ไม่รู้ว่าคุณมีวิธี อะไรไหม? ที่จะเสริมฮวงจุ้ยของคลับเฮาส์ฮุยหวังดีขึ้นอีกขั้น หนึ่ง?”

เย่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “คุณให้คนนำต้นสนมาวางไว้ ที่ชั้นสองต้น ต้นหนึ่งวางไว้ที่มุมตรงตะวันออกเฉียงใต้ และอีก ต้นหนึ่งวางไว้ที่มุมตรงตะวันตกเฉียงเหนือ โดยหันหน้าเข้าหากัน แล้วเปลี่ยนเสาหินสองต้นที่ประตูเป็นสิงโตหินแทน สิงโตหินไม่ สามารถเป็นตัวผู้และตัวเมีย หรือตัวเมียกับลูก ต้องเป็นสิงโต ตัวผู้ทั้งคู่ และสิงโตตัวผู้ทั้งคู่จะต้องไม่ขนานกัน และดวงตาต้อง อยู่ที่ 90 องศา ในขณะเดียวกัน ให้คนทำปลิวทองคำสองใบ แล้วปิดไว้บนตัวสิงโตหิน เมื่อทำเช่นนี้ ก็จะกลายเป็นสิงโตสอง ตัวที่รวบรวมโชคลาภและความมั่งคั่งได้

ซึ่งหวั่นถึงถามตามจิตใต้สำนึกว่า “ไม่รู้ว่าสิงโตที่รวบรวม โชคลาภและความมั่งคั่งคู่นี้ มีคำอธิบายอย่างไร?”
เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าวว่า “สิงโตคู่นี้เป็นที่รวบรวมโชคลาภและ ความมั่งคั่ง สิงโตคู่นี้เป็นตัวหลัก ต้นสนสองต้นนี้เป็นตัวเสริม รวมกับทองค่าเปลว และการออกแบบที่ยอดเยี่ยมของคลับเฮา สฮุยหวง ขอแค่มีการจัดเรียงที่ดี ก็จะทำให้โชคลาภและความ มั่งคั่งของคลับเฮาส์ฮุยหวงไปสู่ระดับที่สูงขึ้น

ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกตกใจมาก กับวิธีที่การเเฉินพูดนั้นเป็นสิ่งที่ เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ในขณะเดียวกันเธอก็ถอนหายใจให้กับ ความสามารถของอาจารย์เย เพียงแค่ให้คำแนะนำแบบไม่เป็น ทางการ ก็สามารถให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ได้ นี่เป็นวิธีการ ของเทพเทวดาเลยก็ว่าได้

อาจารย์เยเป็นอย่างที่คุณปู่เคยพูดไว้เลย เป็นมังกรในโลก มนุษย์!

ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณอาจารย์เย่ ฉันจะให้ คนไปจัดการตามวิธีที่อาจารย์แนะนำ

เยเฉันพยักหน้า แล้วมองดูนาฬิกา มันก็ใกล้ถึงเวลาจะกลับ ไปซื้อกับข้าวทําอาหารแล้ว

จากนั้น เขากล่าวกับข่งหวั่นถึงว่า “คุณจำสิ่งที่ผมพูดเมื่อกี้นี้ ไว้ และรีบจัดการเปลี่ยนตามที่แนะนำ ตอนนี้เวลาก็สายแล้ว ผม อตัวกลับไปก่อน”

ซึ่งหวั่นถึงรีบตอบว่า “ให้ฉันไปส่งคุณ

“ไม่ต้องครับ” เย่เฉินกล่าว “เมื่อสักครู่ผมเห็นลุงวีที่ชั้น2 ผม จะไปทักทายเขาสักหน่อย
ซึ่งหวั่นถึงกล่าว “ยังไงฉันก็ไม่สามารถให้คุณกลับไปคน

เดียวได้………

เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าวว่า “เอาอย่างนี้ คุณไปขับรถ แล้วรอผม อยู่ที่ชั้น1 ผมไปทักทายลงก่อน แล้วค่อยลงไปหาคุณ

ข่งหวั่นถึงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า ได้ค่ะ อาจารย์เก๋ ฉันจะไป รอคุณที่รถ

ที่เยเงินอยากไปหาลง ไม่ใช่ว่าเพื่อไปทักทายเขา แต่เพื่อ ไปดูว่า เซียวเวยเวยกับเวียฉางหญิงสองคนนั้นเลียโถปัสสาวะถึง ไหนแล้ว

เมื่อเขาไปถึงห้องน้ำที่ชั้น2 เซียวเวยเวยกับเวียฉางหนึ่งเพิ่ง เลีย โถปัสสาวะถึงโถ 2

ใบหน้าทั้งสองคนซีดเซียว พื้นข้างๆเต็มไปด้วยความ สกปรก เมื่อเห็นว่าเช่เฉินมาแล้ว ลุงวีรบกล่าวว่า “อาจารย์เย่คุณ มาแล้ว!”

เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วถามว่า “นี่เพิ่งเลียไปแค่2 โถเองเหรอ? ช่างช้าเสียจริง?”

ลุงรีบกล่าวว่า “อาจารย์เย่ สองคนนี้อาเจียนจนน้ำดีออก

มาเกือบหมดตัวอยู่แล้ว….……..

เย่เฉินกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น ให้เวลาพวกเขาอีกหนึ่ง ชั่วโมง หากเลียไม่เสร็จภายในหนึ่งชั่วโมง จะให้ไปเลียที่ ชั้น3ด้วย!”
ครับ!” ลุง รับพยักหน้า แล้วก็กล่าวกับสองคนนั้นว่า “ได้ยินแล้วใช่ไหม? ถ้ายังไม่รับ พวกคุณสองคนก็จะต้องเสียเพิ่ม น า น ะ8 โด!”

ทั้งสองคนตกใจจนหน้าขาวซีดเผือด เขียวเวยเวยอาเจียน อีกรอบ แต่ว่าเธอทำได้เพียงแค่รับเช็ดปาก แล้วรีบเลียโด ปัสสาวะด้วยความอัปยศอดสู

ขณะนี้ เย่เฉันคิดในใจ การทำเช่นนี้ กับผู้หญิง เป็นการทำเกิน ไปหรือเปล่า?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ