ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2046



บทที่ 2046

ซูรั่วหลีถูกเย่เฉินถามจนพูดอะไรไม่ออก

เหตุผลที่ยอมอุทิศชีวิตขนาดนี้ นั่นก็เพราะว่าเธอได้รับการสั่ง สอนแบบล้างสมองมาตั้งแต่เด็กๆ

เธอคิดอย่างหนักแน่นเสมอมาว่า ตัวเองควรที่จะทุ่มเททุก อย่างแม้แต่ชีวิตให้ตระกูลซูและพ่อ

แต่ว่า แน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้เธอไม่สามารถพูดมันออกไป

ให้เย่เฉินรู้ได้

ดังนั้นเธอจึงทําได้เพียงร้องไห้อ้อนวอนออกมาว่า “แม้ว่าฉันจะ มีชีวิตมาได้ไม่นาน แต่ฉันก็แทบจะไม่เคยเอ่ยขอร้องใคร วันนี้ ฉันขอร้องนายเถอะนะ ได้โปรดปล่อยฉันไป อย่าทรมานฉันอีก เลยได้ไหม….ขอร้องล่ะ…..

เย่เฉินส่ายหัวแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “โทษที แต่เธอยังตาย ตอนนี้ไม่ได้!

ขณะเดียวกัน ในห้องคนขับของเรืออีกลำ

กัปตันและเหล่าลูกเรือต่างมองมาอย่างเบิกตาอ้าปากค้าง พวกเขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ซูรั่วหลีออกหมัดกับผู้ชายคนนั้น ได้ไม่ทันไร กลับถูกจับล็อกอยู่กับที่ราวกับโดนมนต์สะกด
อีกอย่าง ท่าทางเดี่ยวพยักหน้า เดี๋ยวส่ายหน้า เดี๋ยวก็ร้องไห้ อย่างเจ็บปวดของเธอ ในสายตาของคนบนเรือ มันยิ่งกว่าโดน สะกดจิตเสียอีก

กัปตันเรือรีบหยิบวิทยดาวเทียมออกมา พร้อมกดโทรหา เบอร์โทรในประเทศ เขานำเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ที่นี่เล่าให้ปลายสายฟังอย่างละเอียด

จากนั้นก็รับฟังคําสั่งจากปลายสาย

เขารีบพยักหน้าเร็วๆแล้วพูดว่า “ได้ครับ รับทราบ! ผมจะ ดำเนินการตามที่สั่ง!

พูดจบ เขาก็วางสาย แล้วเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “รีบแจ้งคุณสวี ว่าคุณท่านมีคำสั่งใหม่! ลูกเรือที่อยู่ข้างๆรีบหันหลังวิ่งไปยังชั้นใต้สุดของเรือ

บริเวณชั้นใต้ชุดมีประตูบานหนึ่งที่ถูกล็อกเอาไว้อย่างแน่น หนา เขาทุบประตู แล้วตะโกนออกมาว่า “คุณสวี กัปตันให้ผม มาบอกคุณว่า คุณท่านมีคำสั่งใหม่ครับ!

ในห้องมีเสียงทุ้มลึกของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมา “อืม ฉันจะ ขึ้นไปเดี๋ยวนี้!”

พูดจบได้ไม่ทันไร บานประตูก็ถูกเปิดออกมา

ชายหนุ่มวัยกลางคนที่มีดวงตาทรงสามเหลี่ยม จมูกตุ้มแบบ เหยี่ยว ในมือถือหน้าไม้ที่สั่งทําพิเศษ
หน้าไม้ เป็นอาวุธที่มีอานุภาพมากที่สุด เอาแค่ลูกดอกหน้า ไม้ยังมีพลังทำลายล้างมากกว่าลูกปืนเสียอีก

คนทําอาชีพนายพรานต่างก็ชอบใช้หน้าไม้ในการล่าสัตว์กัน

ทั้งนั้น เช่นหมูป่าที่หนังเหนียวๆ ถ้าเป็นปืนปกติทั่วไป ลูกกระสุนแทบจะไม่ทะลุผ่านหนังที่เต็ม

ไปด้วยไขมันและดินโคลนของหมูป่า ลูกกระสุนอาจจะถึงขั้นเกิด

การหักเมื่อตกกระทบบนผิวของมัน

แต่ว่า หน้าไม้กลับสามารถยิงทะลุหนังของหมูป่าได้ อานุภาพ ของมันไม่ได้ด้อยไปกว่าปืนไรเฟิลเลยสักนิด!

ร้ายกาจไปกว่านั้นก็คือ ระยะยิงและความแม่นยำของหน้าไม้ พอเอามาใช้กับกล้องส่องทางไกลเพื่อล่าสัตว์ในระยะห่างไกล ก็ ไม่ได้ด้อยไปกว่าปืนไรเฟิลเช่นเดียวกัน

หน้าไม้ไม่เพียงแค่มีอานุภาพและความแม่นยำที่มากพอ แต่

ยังมีข้อดีคือเสียงเบา เหมาะกับใช้ล่าสัตว์ในยามกลางคืนเป็น

อย่างมาก

ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ หลายๆ ประเทศในโลกล้วนแล้วแต่มี ปืนเป็นของต้องห้าม และมีข้อจำกัดทางกฎหมายที่เข้มงวด

คนปกติทั่วไปได้จับปืนจึงเป็นเรื่องที่ยากแสนยาก ยิ่งเป็นปืน

ไรเฟิลยิ่งไม่ต้องพูดถึง

แต่หน้าไม้ไม่ได้มีข้อจำกัดเยอะขนาดนี้ อย่างเช่นหน้าไม้ที่คน ผู้ที่กำลังถืออยู่ในมือ เป็นหน้าไม้ที่เอาไว้ใช้แข่งกีฬา มีอานุภาพล้นเหลือ แม้แต่เกราะกันกระสุนก็ยังสามารถยิงทะลุได้ ถือเป็น อาวุธล่าสัตว์ยามกลางคืนที่วิเศษเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มถือหน้าไม้เดินขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้าของเรือ

กัปตันเรือรีบเอ่ยพูดกับเขาว่า “คุณสวี เร็วเข้า คุณท่านสั่งมา ว่า ให้รีบจัดการผู้ชายที่อยู่บนเรือคนนั้นซะ!”

ชายหนุ่มมองไปที่เย่เฉินและซูรั่วหลีที่อยู่บนเรือตรงข้าม มุม ปากก็ตวัดขึ้นเป็นรอยยิ้มเยือกเย็น เอ่ยพูดเสียงนิ่งว่า “ใกล้แค่นี้ แถมยังอยู่นิ่งๆอีก นี่มันเป้านิ่งดีๆเลยนี่นา

พูดจบ เขาก็รีบเปิดหน้าต่างออกไปบานหนึ่ง ปรับกล้องส่อง ทางไกล ให้เล็งไปที่ขมับด้านซ้ายของเยเฉิน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ