บบที่ 1551

สนามบินจินหลิง

เครื่องบินที่เฉินจือข่ายจัดเตรียมไว้ได้มารออยู่ในโรงเก็บ เครื่องบินมานานแล้ว

หงห้าพาโคบายา ชิอิจิโร่มาถึงแล้ว และกำลังรออยู่ในโรงเก็บ เครื่องบินในเวลานี้

เว่ยเลี่ยงและพอลก็มาถึงก่อนเวลาเช่นกัน เพื่อรอการมาถึง

ของเยเฉิน

เวลาเก้าโมงเช้า

ขบวนรถของเฉินจื้อขายก็ขับเข้าไปที่โรงเก็บเครื่องบินทีละคน

เฉินจือข่ายลงจากรถทันที และเปิดประตูให้เยเฉินเป็นการ

ส่วนตัว

หลังจากที่เยเฉินลงจากรถ ทุกคนต่างก็เดินเข้ามาทักทายเขา

เยเฉันพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นกันตอบรับ และพูดกับผู้คนว่า “ทุกคนมาถึงที่นี่กันหมดหรือยัง? ถ้ามาพร้อมหมดแล้ว ก็ขึ้น เครื่องบินกันเถอะ”

เฉินจือข่ายนับ และพูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพว่า “คุณเ มาพร้อมกันหมดแล้ว”

“โอเค ออกเดินทางกันเถอะ!!
นอกจากเฉินซื้อขายแล้ว คนที่ออกเดินทางไปกับเย่เฉินยังมี หงห้า เว่ยเลี้ยง พอล และโคบายา อิจิโร่ แล้วยังมีอีกสิบสองคน เป็นผู้ที่อยู่ภายใต้บัญชาของหงห้าและเฉินซื้อขาย

หลังจากที่ทุกคนขึ้นเครื่องบินแล้ว ลูกเรือก็สตาร์ทเครื่องยนต์ ของเครื่องบินทันที ผลักเครื่องบินออกจากโรงเก็บเครื่องบิน แล้ว ติดต่อหอคอย เพื่อแทรกแถวและออกตัวเครื่องบินไปก่อน

เครื่องบินกระโดดขึ้นไปในกลางอากาศ และบินไปทางทิศ ตะวันออก

ระหว่างการบิน โคบายา ชิอิจิโร่รู้สึกกระสับกระส่าย และดู

เหมือนเขาจะประหม่ามาก

เขาถึงความกล้าขึ้นมา เดินเข้ามาหาเก๋เฉิน และถามด้วย ความเคารพว่า “คุณเย่ จะเป็นอย่างไรหากสมาชิกคนอื่นใน ตระกูลไม่เต็มใจที่จะยอมรับผม หรือแม้แต่ยังคงคิดว่าผมเป็น ฆาตกรของพ่อ และปฏิเสธที่จะให้ผมสืบทอดบริษัทผลิตยาโคบา ยาแล้วจะทำอย่าไร?”

เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยว่า “ผมมีวิดีโอคำสารภาพของโคบา ยา ชิจิโร่อยู่ในมือ และผมก็จะแสดงให้พวกเขาได้เห็นในตอน นั้น”

โคบายา ชิอิจิโร่ถามอีกครั้งว่า “แล้วถ้าพวกเขายังไม่เชื่อล่ะ?” เย่เฉินยิ้มอย่างเหยียดหยาม ไม่เชื่องั้นเหรอ? ถ้าไม่เชื่อก็เข้า สู่กระบวนการทางกฎหมายโดยตรง พวกเขาบอกว่าคุณฆ่าพ่อ ของคุณ สามารถแสดงหลักฐานที่จับต้องได้ไหม? ถ้าแสดงไม่ได้งั้นก็แสดงว่าคุณไม่ใช่คนที่ฆ่าพ่อของคุณ พวกเขาจะทำอะไรกับ คุณได้อีก?”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า “อีกอย่าง น้องชายของ คุณหายตัวไปแล้วในตอนนี้ และคุณเป็นทายาทคนเดียวของ มรดกของพ่อคูณ หากสมาชิกในครอบครัวของคุณไม่เห็นด้วย กับคุณ งั้นก็ไล่พวกเขาทั้งหมดออกจากบริษัทผลิตยาโคบายา และปล่อยให้พวกเขาดูแลตัวเองไป!”

โคบายา ชิอิจิโร่พูดด้วยความไม่แน่ใจเล็กน้อยว่า “คุณเ บอกคุณตรงๆ เลย ในคณะกรรมการของบริษัทผลิตยาโคบายา มีแต่เหล่ารุ่นลุงและผู้ใหญ่ในครอบครัวของผม แม้ว่าพวกเขาจะ ไม่มีหุ้นส่วนที่แท้จริง แต่พวกเขาทั้งหมดมีหุ้นบางส่วน และรับ เงินปันผลเป็นจำนวนมากจากบริษัทผลิตยาโคบายาในทุกปี และทุกคนต่างก็ดำรงตำแหน่งสำคัญอยู่ที่บริษัทผลิตยาโคบายา ถ้าคนกลุ่มนี้ต่อต้านผมแล้วก็ การจัดการมันก็คงไม่ง่ายเลยจริงๆ

เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยวา “ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย เมื่อถึง

เวลาผมจะให้พวกเขาสองทางเลือก อย่างแรก คือให้ความร่วม

มืออย่างซื่อสัตย์ ตราบใดที่พวกเขาเชื่อฟัง เงินปันผลที่ควรให้

กับพวกเขาก็จะยังคงแบ่งให้เหมือนเดิม แต่หากว่าพวกเขาไม่

ชอบไม้อ่อนแต่ชอบไม้แข็ง งั้นก็มีเพียงทางเลือกที่สองแล้ว เมื่อ

ถึงเวลานั้นก็จะไม่เหลือใคร ออกไปทั้งหมด และถึงจะไม่มีใคร

โลกก็ยังหมุนได้เหมือนเดิม ตำแหน่งสำคัญเหล่านี้สามารถสร้าง

ชุดทีมผู้บริหารขึ้นมาใหม่ได้
ในขณะที่พูด เย่เฉินก็ชี้ไปที่เว่ยเลี้ยง และพูดกับโคบายา ชิอิจิ โร่ว่า “หากไม่ได้จริงๆ ผมก็จะแยกทีมผู้บริหารของบริษัทผลิตยา เก้าเสวียนออกมาบางส่วน และรับช่วงต่อการจัดการของบริษัท ผลิตยา โคบายา ถึงเวลานั้นคุณก็อยู่ในญี่ปุ่นและสนุกไปกับชีวิต ที่มีความสุขไปก็พอแล้ว อย่างอื่นคุณไม่ต้องไปกังวลเลย

โคบายา ชิอิจิโร่รู้ดีแก่ใจว่า หลังจากที่ตัวเองโอนหุ้นเก้าสิบ เปอร์เซ็นต์ให้กับเยเฉินได้สำเร็จ บริษัทผลิตยาโคบายาก็ไม่มี ส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเองอีกแล้ว

สิ่งที่ตัวเองสามารถทำได้ก็คือ รับเงินปันผลที่เยเฉันมอบให้ อย่างเชื่อฟัง และใช้ชีวิตสุขสันต์ในแบบคนรวยทั่วไป