บทที่ 1737

สําหรับอิโตะ นานาโกะ เย่เฉินแค่ยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้อธิบาย อะไรมาก

หลังจากนานาโกะคุยกับทานากะ โคอิจิคุยเรื่อยเปื่อยสักพัก แล้ว นานาโกะก็กล่าวขอโทษเขาว่า “ทานากะชัง คืนนี้เเฉินซัง จะกลับจินหลิง ฉันต้องไปซื้อของบางอย่างกับเขา ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันอีก!”

ทานากะ โคอิจิรีบพูดว่า “คุณหนูใหญ่กับคุณเย่ไปทำธุระเถอะ ไม่ต้องห่วงผม ไม่จําเป็นต้องมาเยี่ยมผมเป็นพิเศษ มันรบกวน

คุณเกินไป!”‘ อิโตะ นานาโกะยิ้มพูดว่า “ไม่รบกวนหรอก เรารู้จักกันมา หลายปีแล้ว คุณจะเกรงใจไปทำไม?”

ทานากะ โคอิจิพยักหน้าอย่างขอบคุณ จากนั้นมองไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างจริงจังว่า “คุณเย่ คืนนี้คุณกลับบ้าน ผมคงจะไปส่ง คุณไม่ได้ ขอให้คุณเดินทางโดยสวัสดิภาพ!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณนะทานากะ ถ้ามีโอกาสได้พบกัน

ใหม่”

“ได้คุณเย่ ถ้ามีโอกาสได้เจอกัน!!

ออกจากวอร์ดของทานากะ โคอิจิ อิโตะ นานาโกะกับเย่เฉิน

ไปที่กินซ่าโตเกียว
มาญี่ปุ่นมาหลายวันแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่เเฉินออกมาซื้อ ของ

เพราะครั้งที่แล้วไปเย่นจิง ก็ซื้อแอร์แม็สชุดหนึ่ง ให้เชียวหน ภรรยาของเขา ดังนั้นคราวนี้เย่เฉินจึงละเลยสินค้าฟุ่มเฟือยอย่าง พวกกระเป๋า

เย่เฉินเดินไปรอบๆ บริเวณเครื่องประดับ และตกหลุมรักแหวน

เพชรรูปหัวใจจากทิฟฟานี่

เพชรหลักของแหวนเพชรเม็ดนี้มีน้ำหนักสุทธิ 3 กะรัต ความ บริสุทธิ์สูงมาก ไม่ใหญ่มาก แต่ประณีตมาก และการเจียระไนรูป หัวใจก็สวยงามมากด้วย ทำให้แค่เห็นก็ชอบเลย

จำได้ว่าตั้งแต่สมัยแต่งงานจนถึงปัจจุบัน เขายังไม่เคยให้ แหวนแต่งงานจริงๆกับเซียวชูหนเลย ดังนั้นเเฉินจึงตัดสินใจที่ จะซื้อแหวนเพชรนี้กลับไปให้เธอ

เขาปรึกษากับเสมียนและพบว่าราคาของแหวนวงนี้อยู่ที่ ประมาณ 800,000 หยวน แปลงเป็นหยวน ซึ่งไม่แพงเลย

ดังนั้น เย่เฉินเตรียมจะซื้อแหวนนี้

อิโตะ นานาโกะไม่สามารถซ่อนความอิจฉาของเธอได้ และ ถามว่า “เย่เฉินซัง จะซื้อแหวนนี้ให้ภรรยาของคุณใช่ไหม?”

“ใช่”เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “เธออยู่กับฉันมาหลายปีแล้ว และฉันยังไม่ได้แหวนให้เธอเลย”

อิโตะ นานาโกะถอนหายใจและพูดว่า “เย่เฉินซัง ดีกับภรรยามากจริงๆ……

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกำลังจะพูดอะไรบางอย่างที่ถ่อมตัว พนักงานขายของทิฟฟานี่ก็พูดอย่างสุภาพว่า “คุณคะ ไม่ทราบ ว่านิ้วนางของภรรยาคุณ มีขนาดเท่าไหร่คะ?”

คำถามนี้ทำให้เยเฉินไปไม่เป็นเลย “ใส่แหวนขนาดเท่าไหร่? เรื่องนี้ผมไม่รู้จริงๆ…….

พนักงานขายอธิบายว่า “ถ้าคุณไม่ทราบขนาดของแหวน ซื้อ ใหญ่ไปหรือเล็กไปมันจะลำบากหน่อย ดังนั้นฉันขอแนะนำให้คุณ โทรหาภรรยาของคุณ เพื่อมั่นใจขนาดของแหวน ทางเราจะช่วย คุณปรับให้เข้ากับสถานะที่เหมาะสมที่สุดโดยตรง”

เย่เฉินลังเลเล็กน้อย

เดิมทีอยากจะเซอร์ไพรส์เซียวซูหน ถ้าโทรไปถามเธอตอนนี้ ก็ไม่เซอร์ไพรส์แล้วนะสิ?

กำลังคิดอยู่ อิโตะ นานาโกะก็กระซิบจากด้านข้าง ว่า “เอ่อ…….เย่เฉินซัง คุณดูมือฉันสิ เทียบกับภรรยาคุณแล้วต่าง กันแค่ไหน?”

พูดไป อิโตะ นานาโกะก็กางมือของตัวเองไว้ตรงหน้าเเฉิน

เย่เฉินมองใกล้ๆและพูดด้วยความประหลาดใจ “นานาโกะ รู้สึกว่ามือของคุณ คล้ายกับมือจองภรรยาผมเลย! ถ้างั้นช่วยผม ลองหน่อยสิ!”
อิโตะ นานาโกะ พยักหน้า โดยไม่ลังเล

ในเวลานี้ พนักงานขายยื่นแหวนให้เเฉิน และพูดว่า “คุณคะ งั้นรบกวนคุณให้ผู้หญิงคนนี้ช่วยลองเถอะ!”

เย่เฉินไม่คิดมาก เขาหยิบแหวนด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วดึงข้อ มือขวาของอิโตะ นานาโกะๆเบาๆด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ค่อยๆ

สวมแหวนบนนิ้วนางของเธออย่างระมัดระวัง

ในขณะนี้ อิโตะ นานาโกะรู้สึกเหมือนฝันเลย

แม้ว่าเธอรู้ดีว่าเธอกำลังช่วยภรรยาของเเฉินลองแหวน เท่านั้น แต่เมื่อเธอคิดว่าเยเป็นกำลังสวมแหวนเพชรบนนิ้วนาง ของเธอ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากจนถึงขีดจำกัดแล้ว

เธอพูดกับตัวเองในใจว่า “ถ้านี่คือความฝัน ฉันหวังว่าจะ สามารถหลับยาว ไม่ตื่นอีกเลย……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ