ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่1148



บทที่1148

วันรุ่งขึ้น เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเซียวหนจะแต่งงาน คู่สามีภรรยาสองคนขับรถซูเปอร์คาร์ในช่วงเช้าตรู่ออกเดิน ทางจาก Tomson Riviera ไปในเขตชานเมืองของเมืองจีนหลัง

มณฑลเหออยู่ห่างจากใจกลางเมืองประมาณหกสิบกว่า กิโลเมตร แม้จะอยู่ไกลออกไปบ้าง แต่ก็ดีที่มีทางหลวงที่สามารถ เข้าถึงได้โดยตรง

เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเซียวซูหวั่นอาศัยอยู่ในเขต ชานเมืองของอำเภออู่เหอ เมื่อทั้งสองเดินตามการนำทางไปยัง ชุมชนที่เล็ก ๆ พวกเขาพบว่าเป็นชุมชนเก่าแก่ที่มีอายุบ้านอย่าง น้อยยี่สิบสามสิบปี

บ้านทุกหลังในชุมชนนี้สูงไม่เกินหกชั้น และบ้านเรือนสร้าง หนาแน่นมาก บ้านแต่ละหลังถูกทาสีเขียว แต่ด้านนอกบ้าน กลายเป็นสีกระดำกระด่างที่เปิดเผยให้เห็นสีของปูนแล้ว

ปากทางเข้าชุมชนนั้นแคบมากและยังมีทางขรุขระที่ค่อนข้าง สูง เมื่อมองดูดี ๆ จะเห็นว่าสภาพการยึดเกาะภายในถนนนั้น รุนแรงมาก ไม่ใช่ถังขยะบนถนนก็จักรยานสามล้อ มอเตอร์ไซค์ หรือรถเก่าทรุดโทรมจากบ้านของใครที่จอดขวางถนน ข้างใน พื้นที่ชุมชนจึงแคบมาก

เย่เฉินขับ บูกัตติ คันนั้นอยู่ข้างหน้า เขาเหลือบไปเห็นทางเข้าหลัง ก่อนเลย หรือพวกจะจอดรถถนนแล้วเดินข้างในกว่านะ

เซียวซูหนกล่าวว่า โอเค หยุดก่อน แล้วจะหยุดรถตาม ”

เยเฉินจอดรถ ให้ติดถนนมากที่สุด และเซียวซูหน ภรรยาของ

เขาก็จอดรถข้าง

ทั้งลงจากรถ ผู้คนที่สัญจรไปมาตอนเช้าตรู่เห็นหรูสองมาเขตเศรษฐกิจตกต่ำเล็ก ๆ อย่างกะทันหัน ก็หยุด ถ่ายรูปด้วย โทรศัพท์มือถือของเขา

อยากตัวโอ้อวดเกินไป เขาจึงลากชูหน

ไปในชุมชน โชคดีที่ทั้งสองเร็ว ดังนั้นตอนจึงยังไม่ค่อยมีคนเดิน

ขณะนั้นเป็นเวลาเพียงเจ็ดนาฬิกาสี่สิบนาที หลังจากที่เซียวซูห รันกับเฉินเข้ามาชุมชนด้วยกันแล้ว ถอนหายใจ ครั้งตอนสมัยมัธยมไปเยี่ยมเธอที่บ้าน ตอนนั้นครอบครัวของ เธออาศัยอยู่นี่ ไม่

เย่เฉินมองตึกทรุดโทรม แล้วอดถอนหายใจไม่ได้ บ้านน่าจะใหญ่กว่านี้?”

เขียวชหนมา และกล่าวว่า “บ้านของพวกเขาเป็นบ้านสอง

ห้องนอน และมีพื้นที่หกสิบกว่าตารางเมตร เย่เฉินถามด้วยความสงสัยว่า “บ้านสองห้องนอน แล้วคนจะ อยู่ได้ยังไง? คุณบอกว่าเธอก็ยังมีน้องชายอยู่อีกคนใช่ไหม? ”

“ใช่” เซียวซูหนกล่าวว่า “ครอบครัวไม่สามารถซื้อบ้านหลัง ใหญ่ได้ ดังนั้นเธอและน้องชายของเธอจึงอาศัยอยู่ในห้อง เดียวกันตั้งแต่ยังเด็ก ต่อมาเธอไปเรียนที่โรงเรียนอื่น เมื่อเธอ เรียนจบจากมหาวิทยาลัย น้องชายของเธอก็เป็นหนุ่มแล้ว มัน เป็นไปไม่ได้ที่คนสองคนจะอาศัยอยู่ในห้องเดียวกัน ดังนั้นเพื่อน ร่วมชั้นของฉันจึงไปเมืองจินหลง เธอทำงานอย่างหนักและเช่า บ้านในเมืองจินหลง”

ขณะที่เธอพูด ก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า “วันนี้เธอไม่ได้อยาก แต่งงานหรอก แต่เธอต้องแต่งงานตามประเพณี ดังนั้นเมื่อคืน เธอมาที่นี่ เพื่อจะแต่งงานในเช้าวันนี้”

เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า “ในเวลานี้ชุมชน ถ้าใคร แต่งงานกับสาว อย่างน้อยจะได้ประตูสายรุ้งตรงทางเข้าชุมชน และด้านบนจะมีการเขียนคำอวยพรให้ลูกสาวที่รักแต่งงานออก ไปมีความสุข ทำไมเพื่อนร่วมชั้นคนนี้จึงไม่เห็นจะทำที่บ้านเลย ฉันเดินเข้ามาก็มองไม่ออกว่ามีคนกำลังจะแต่งงานวันนี้

เซียวซูหนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ครอบครัวแม่ของเธอไม่ ต้องการให้เธอแต่งงานเพราะอีกฝ่ายไม่ได้ให้ของหมั้น แต่ว่าเธอท้องแล้ว? ดังนั้นจึงไม่มีทางอื่นแล้ว ฉันได้ยินแม่บอกว่า ครอบครัวแม่ของเธอโกรธมาก จนไม่อยากจะพบเธอ และยัง บอกว่าวันนี้แต่งงานเธอแต่งงานออกไป ทั้งครอบครัวจะไม่ไปที่ นั่น จะให้เธอไปเพียงคนเดียว”

เยเฉันอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “นี่มันมากเกินไปแล้ว ถึงอย่างไรก็ เป็นลูกสาวของตัวเองที่จะแต่งงานแล้ว พ่อแม่และน้องชายไม่ สามารถที่จะไม่ไปที่นั่นกันหมดนะ นี่มันจะไร้ความเมตตามาก เกินไป”

เชียวชูหนพูดด้วยความเห็นอกเห็นใจ “เพื่อนร่วมชั้นของฉัน คนนี้น่าสงสารมาก พ่อแม่ของเธอบอกกับเธอมานานแล้วว่าไม่ ว่าเธอจะแต่งงานกับใครก็ได้ ตราบเท่าที่เธอหาเงินของหมั้นมา ให้ครอบครัวสามแสนหยวนก็พอ มันจะช่วยให้น้องชายมีเงินพอ ซื้ออพาร์ตเมนต์. ”

“แต่เธอยืนยันที่จะแต่งงานกับคน ๆ นี้ และครอบครัวของสามี ของเธอไม่ได้ให้เงินของหมั้นกับเธอ ดังนั้นพ่อแม่และน้องชาย ของเธอจึงอยากให้เธอเอาเด็กออก และหาผู้ชายที่สามารถให้ เงินของหมั้นได้”

“แต่เธอหัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็ไม่เห็นด้วย พ่อแม่ของเธอจึง เกลียดเธอมาก แม้แต่น้องชายของเธอก็ยังเกลียดเธอมาก ถ้าวัน นี้เราไม่มาช่วยเธอ ฉันเดาว่าเธอคงไปแต่งงานคนเดียวแน่ ๆ “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ