ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่964



บทที่964

ตอนนี้ตงไห้ไม่มีเวลาไปสนใจเซวหย่าฉันหรอก ตอนนี้เขาไม่ เพียงแต่ไม่เป็นห่วงอารมณ์เศร้าของเซวหย่าฉันเลย แถมยัง เกลียดเธอมาก

เพราะถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายของเธอ ตระ กูลอู๋จะเผชิญกับวิกฤตความน่าเชื่อถือครั้งใหญ่ได้อย่างไร? !

เซวหนานซานจะตายหรือไม่มันไม่สำคัญ แต่อาจจะทำให้ตระ กูลสูญเสียทรัพย์สินมากกว่าครึ่งหนึ่ง ถ้าเป็นเช่นนั้น ตระกูลอู๋จะ ไม่ใช่ตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนานต่อไป

ยิ่งกว่านั้นพิสัยของเหตุการณ์นี้เลวร้ายจริง ๆ คาดว่าคนทั้ง ประเทศจะไม่มีวันลืมเหตุการณ์นี้ไปชั่วขณะหนึ่ง ดังนั้นต่อไป ตระ กูล จะกลายเป็นที่น่ารังเกียจในโลกนี้อีกนาน

ที่แย่ไปกว่านั้น ธุรกิจของตระกูลจะได้รับผลกระทบอย่างมาก

ในวงกว้างอย่างแน่นอน เป็นไปได้ว่าทรัพย์สินของตระกูลจะยัง คงหดตัวต่อไปอีกนาน มีความเป็นไปได้สูงที่ตระกูลอู๋จะถูกลดระดับลงเป็นตระกูล

อันดับสอง

สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดคือ ตอนนี้คงไม่ไม่รู้จะทำไงเลย เขาจนปัญญาแล้ว
ในความเป็นจริงถ้าเจอเรื่องแบบนี้ แม้แต่เทพเซียนก็ไม่ สามารถช่วยตัวเองให้รอดได้เลย

เพราะสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการรุกรานความโกรธของผู้คน หากวันหนึ่งตระกูลเยก็มีขยะ และคนทั้งประเทศเกลียดชัง ตระกูลเยก็จะไม่สามารถฟื้นตัวได้

ดังนั้น ในเวลานี้หัวหน้าตระกูลใหญ่ทั่วประเทศ จึงถอน หายใจ “เราต้องจําความผิดพลาดและบทเรียนที่ตระกูลได้ เรียนรู้ในครั้งนี้ วันนี้ตระกูลอู๋ ได้เป็นสองตระกูลใหญ่ของทั่ว โลก”

ในขณะนี้อู่ตงไห่ ได้ล้มเลิกช่วยกู้ชื่อเสียงของตระกูล แล้ว ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และคิดเพียงสิ่งเดียว เท่านั้น นั่นคือการแก้แค้นเยเฉิน

อู๋ซินวิ่งไปหาเขาและพูดว่า “พ่อ ราชาบู๊ทั้งแปดตอบแล้ว พวก เขาบอกว่าจะเชื่อฟังคำสั่งของปู่เท่านั้น คำสั่งของคนอื่นจะไม่มี ผลสําหรับพวกเขา”

อู๋ตงไห่รีบถามว่า “หมอได้บอกไหมว่านายจะฟื้นเมื่อไหร่?” อู๋ซินส่ายหัว: หมอบอกว่ายังไม่สามารถตัดสินได้ในตอนนี้ คราวนี้คุณปู่มีอาการรุนแรง”

อู่ตงไห่ตงไห่ขมวดคิ้ว:”ถ้าแปดราชาทั้งแปดไม่ออกหน้า พ่อ เกรงว่าจะไม่สามารถแย่งสองพ่อลูกที่ภูเขาฉางไปได้……
อู๋ซินพูดว่า “แต่ถ้าเรารอแบบนี้ต่อไป ไม่รู้ว่าคุณจะตื่นมาเมื่อ ไหร่”

หลังจากนั้น อู๋ซินก็พูดอีกครั้ง “ผมว่า ส่งผู้เชี่ยวชาญระดับสอง ไปลองก่อน ครั้งนี้เราจะส่งคนเพิ่มอีกสองสามคน” อู๋ตงไห่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าเบาๆ พูดว่ารอต่อไป

ก็ไม่ใช่หนทาง ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ส่งคนไปที่นั่นก่อน”

อู๋ซินพูดในเวลานี้ว่า “พ่อ จริงๆแล้วผมไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไม พ่อถึงหาศัตรูของเยเฉินล่ะ? ในความคิดของผมคนเหล่านี้ล้วน แต่เป็นยาจก คาดหวังให้พวกเขาฆ่าเธ่เฉินได้อย่างไร?”

อู่ตงไห่พูดอย่างเฉยเมย “ครั้งก่อนที่เราประเมินศัตรูต่ำเกินไป จึงประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ ครั้งนี้ เราต้องทำให้เสถียร ก่อน และสังเกตอีกสักพักหนึ่ง หาตัวรับกระสุนก่อน ไปช่วยเรา ลองก่อน”

พูดจบ อู๋ตงไห่ก็พูดอีกครั้ง “กองทัพทั้งสอง ไม่ควรเปิดเผย กองกำลังหลักของพวกเขาล่วงหน้า แต่ควรหาตัวรับกระสุน และ ไปตรวจสอบสถานที่ของฝ่ายตรงข้าม เมื่อฝ่ายตรงข้ามยิง เราจะ สามารถหากำลังของฝ่ายตรงข้ามว่าอยู่ที่ไหนได้ แล้วเราจะดึง กำลังของฝ่ายตรงข้าม เพื่อที่ว่าถ้ากองทัพถูกครอบงำ ฝ่ายตรง ข้ามจะตายอย่างไม่ต้องสงสัย

“มิฉะนั้น ถ้าเราส่งกำลังหลักไปโดยตรง แล้วถ้าเราถูกทำลาย โดยกำลังของฝ่ายตรงข้ามยิงก่อนล่ะ? นั่นคงจะจบแล้วไม่ใช่เห รอ? ”
อู๋ซินพยักหน้า “พ่อ ผมเข้าใจสิ่งที่พ่อพูด”

อู่ตงไห่ร้องอืมแล้วพูดว่า ” ในเมื่อจะหาตัวรับกระสุน ก็ต้องหา คนที่มีศัตรูกับอีกฝ่าย เพราะตัวรับกระสุนแบบนี้ ถึงจะพุ่งเข้าไป ข้างหน้า โดยไม่สนทุกอย่าง และไม่กลัวตาย พ่อลูกที่ภูเขาฉางไป ทั้งคนตระกูลเซียว เฉียนหงเป็นที่ถูกส่งไปที่เหมืองถ่าย เซียว เซียนที่ไม่สามารถทําอะไรได้ และแม้แต่ผู้ที่เคยถูกเย่เฉินทุบมา ก่อน ล้วนเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับอาตัวรับกระสุน!”

หลังจากนั้นเขาถาม นว่า “คนที่ไปช่วยเฉียนหงเล่นไปแล้ว หรือยัง?”

อู๋ซินรีบพูดว่า “ออกเดินทางแล้วครับ!!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ