บทที่ 933

หลังจากที่หลข่ายสี่เสียชีวิต ครอบครัวของหลิ่วจ้าวเฉินกับเจ ยงหมิงและคนอื่นๆ ก็เริ่มหวาดกลัวตัวตาย

ในเวลาสั้นๆ มีคนถึงสองคนเสียชีวิตต่อหน้าพวกเขา และ การตายของทุกคนก็ช่างน่าอนาถยิ่งนัก

ผู้อาวุโสสํานักขอทานที่ขับ Mercedes-Benz S-Class เดิม

เป็นที่อิจฉาของทุกคน เขามีทั้งเงินและฐานะ และยังขับรถหรูหรา

อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่กี่นาทีก่อน Mercedes สุดหรูของเขา กลับกลายเป็นเพียงโลงศพเหล็กของเขาเท่านั้น

ต่อหน้าต่อตาของพวกเขา สถานการณ์อันน่าสลดของที่หลี่

ข่าย ยิ่งทำให้พวกเขาสะเทือนใจมากกว่าเดิม

ในตอนนี้เเฉินถาม เฉินจือข่ายด้วยใบหน้าที่เป็นชา “สมาชิกของสำนักขอทานอยู่ที่ไหน”

เฉินจือข่ายบอก : “คุณชายได้โปรดวางใจ ผมได้แจ้งกอง กำลังของเราทั้งหมดในซูโจวและหางโจวแล้ว ตอนนี้พวกเขา กำลังเดินทาง อีกไม่นานคนเหล่านี้จะถูกนำตัวมาทีละคน

“ดี!” เย่เฉินพยักหน้าและยิ้มหยัน วันนี้จะไม่มีสมาชิกของ สํานักขอทานเหลือแม้แต่คนเดียว!”

เร็วดีมาก!
ทุกคนในครอบครัวเย่ ที่ซ่อนตัวอยู่ในซูโจวและหางโจวก็เริ่ม เคลื่อนไหว อีกทั้งคนในสำนักขอทานจากทุกที่ก็ถูกลักพาตัวทีละ คนส่งไปที่สะพานแห่งนี้

ผู้อาวุโสทั้งเก้าของสำนักขอทาน ก็ได้เสียชีวิตไปแล้ว 2 ราย อีกเจ็ดคนที่เหลือก็ถูกนำตัวมาทีละคน

รองเจ้าสำนักขอทานทั้งสองคน ในเวลานี้ก็ถูกพาไปที่เกิดเหตุ

ด้วย

หลังจากสมาชิกสํานักขอทานได้มารวมตัวกัน ทีละคนทีละคน ต่างก็แทบตกใจกับที่เกิดเหตุ

ต่อมาคนเหล่านี้ ไม่มีใครสักคนกล้าเชื่อว่าจะมีคนกล้ามา ทำลายล้างทั้งสำนักขอทานในซูโจวและหางโจว

เบื้องหลังของสำนักขอทาน ตงไห่จากตระกูลอู๋ เป็นผู้หนุน

หลัง

ทำไมคนเหล่านี้อยู่ต่อหน้าผม ถึงทำเป็นไม่สนใจคงไม่

ในเวลานี้เย่เฉินได้ยืนอยู่ต่อหน้าคนกลุ่มนี้ พร้อมพูดกับ เฉินจือข่ายที่อยู่ข้างๆเขา “ให้คนนำเหล็กเส้นมา แล้วมัดมือคน กลุ่มนี้ให้แน่นด้วยเหล็กเส้น! ”

เจ้าสำนักคนแรก รองเจ้าสำนักคนสองและผู้อาวุโสทั้งเจ็ดคน คนทั้งเก้าคนคุกเข่าลงเป็นแถว

เริ่มได้ เซวหนานซานเจ้าสำนักที่เพิ่งฆ่าภรรยาของเขา
โทรศัพท์มือถือของเย่เฉิน ยังไม่หยุดบันทึก ในขณะนี้ เขาจัด ตำแหน่งภาพหันไปที่เซวหนานซาน พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มา นี่สิ แนะนําตัวเองสิ มันเรียกว่าอะไร? เอาไว้ทำอะไร?

เซวหนานชานมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา กัดฟันและพูดว่า: “แกทำเป็นแกล้งอยู่ที่นี่กับฉัน ฉันรู้ว่าวันนี้ฉันคงจะไม่รอดออกไป ถ้าแกอยากจะฆ่าก็ฆ่าได้เลย แต่พี่เขยของฉันจะกลับมาแก้แค้น แน่นอน ถึงตอนนั้นเขาจะจับแกสับเป็นชิ้นๆ !

เย่เฉินส่ายหน้าและยิ้ม พูดจาอย่างเหยียดหยาม: “ผมเป็น

หนึ่งคนที่ไม่เชื่อ ช่างกล้าเหลือเกินนะ!”

พูดจบ เขามองไปที่ทุกคนที่คุกเข่าต่อหน้าเขา รวมถึง

ครอบครัวของหลิ่วจ้าวเฉินและเลี้ยงหมิง พร้อมถามด้วยเสียงที่

เคร่งขรึม: “ผมจะบอกไรพวกนายให้ ผมกล้ารับประกันเลยนะ

วันนี้จะเป็นวันตายของพวกนายทุกคน จะไม่มีใครหลุดรอดชีวิต

วันนี้ไปได้ แต่การตายก็มีหลายแบบนะ วิธีตายบางวิธีอาจมี

ความสุขมาก วิธีการตายบางอย่างก็อาจจะเจ็บปวด สุดท้ายจะ

สุขหรือทุกข์ก็ขึ้นอยู่กับความประพฤติของพวกนายทั้งหลาย

หลังจากนั้นเเฉิน ก็มองไปที่เซวหนานซาน และพูดด้วยรอย ยิ้มว่า: “นาย เซวหนานซาน กล้ามากงั้นเหรอ งั้นนายก็เลือกวิธี การตายอันเจ็บปวดละกัน! ผมจะให้แกสมหวังสิ่งที่นาย ต้องการ!”

ความหวาดกลัวได้เกิดขึ้นในดวงตาของเซวหนานซาน เขาไม่รู้ว่า เย่เฉินจะใช้วิธีอะไรในการมาทรมานตัวเขาเอง
ตอนนี้ เย่เฉินพูดกับเฉินจือข่าย “ถอดเสื้อผ้าของมันออกให้ หมด แล้วใช้มีดกรีดบนตัวมันบางๆ ยิ่งเยอะเท่าไหร่ยิ่งดี แต่ บาดแผลไม่ต้องลึกมากนะ แต่ต้องมีเลือดออก แล้วก็ใช้ เฮลิคอปเตอร์ยกร่างมันขึ้น แล้วปล่อยลงในแม่น้ำเพื่อให้ปลาที่ อยู่ในน้ำสามารถกัดกินบาดแผลตามตัวมันได้ หากเวลามีมาก พอปลาก็จะกินร่างมันจนถึงกระดูก!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ