บทที่1250

พูดพลาง ในปากก็ส่งเสียงจับออกมา

เสียงฝั่งเซียวซูหนเขินอายจนเก็บไว้ไม่อยู่แล้วกล่าวด้วย เสียงเขินว่า “เชื่อคุณจริงๆ ยังลามกผ่านโทรศัพท์ได้อีก!

เย่เฉินหัวเราะ “คุณคือเมียของผมนะ จะพูดว่าผมลามกได้ยัง ไงกัน?”

พูดพลาง เขาก็หยอกล้อขึ้นมา “เมีย จับหน่อยนะ ได้มั้ย? ขอร้องละ!”

ชนชั้นนำของจินหลิง เกือบทุกคนจะรู้ว่าเป็นอาจารย์เคือผู้ ยิ่งใหญ่ เมื่อคนทั่วไปเจอเขา ก็มีแต่จะประจบประแจง จะเคยเห็น เขาอ้อนวอนคนอื่นที่ไหนกัน?

ก็มีแค่ภรรยาของเขาเซียวซูหน ที่ทำให้เขานัวเนียไม่หยุดได้ ขนาดนี้

แม้เชียวชูหนจะเขินอาย แต่ในใจก็รู้สึกหวานละมุน จึงได้ส่ง เสียงออดอ้อนไปแล้ว “โอเคโอเคโอเค กลัวคุณเหลือเกินละ แค่ นิดเดียวนะ ห้ามได้คืบจะเอาศอก!”

“ได้ จุ๊บนิดเดียว นิดเดียวแล้วผมจะวางสายเลย” เซียวซูหรับส่งเสียงจุ๊บอย่างเขินอายสุดๆ เสียงจุ๊บนี้ เย่เฉินได้ยินจนละลายไปทั้งตัวแล้ว
ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงกล่าวอย่างทะเล้นว่า “เมียจ๋า เมื่อกี้เสียง เบาไป ฟังไม่ชัด อีกครั้งนะ!”

เซียวซูหนกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “ไอ้บ้า รู้อยู่แล้วว่าคุณต้อง คิดไม่ซื่อ วางสายแล้ว!

พูดจบ ก็วางสายไปอย่างเขินอายที่สุด

เย่เฉินได้ยินเสียงตุ๊ดๆดังขึ้น ก็หัวเราะอิอิ แล้วเอามือถือใส่ใน กระเป๋าอย่างพอใจ จากนั้นก็ขี่รถพลังงานไฟฟ้าอันเจ๋งเป้งคันนั้น ของเขา ไปที่ยิมเนเซียม

ภายในยิมเนเซียมขณะนี้ จากเวทีแห่งได้ลดลงเหลือ4แห่ง ภายในสนามโล่งขึ้นมาทันใด แต่ทำนองเดียวกันผู้ชมก็มาก ตามขึ้นมาด้วย

เพราะได้ถึงรอบแปดคนสุดท้ายแล้ว ยิ่งการแข่งขันรอบลึก

มากเท่าไหร่ ความสามารถของผู้เข้าแข่งขันยิ่งเก่งกาจมากขึ้น

ความดึงดูดก็ยิ่งมากขึ้นไปอีกด้วยเช่นกัน การแข่งขันครั้งนี้ เย่เฉันไม่ใช่แค่ผู้ชมทั่วไปแล้ว แต่เป็นโค้ช

ในตอนนี้ของฉันเอ้าเสงี่ยน

ดังนั้นหลังจากที่เขามาถึงยิมเนเซียมแล้ว จึงได้ไปที่ห้องพัก นักกีฬาหลังเวทีโดยตรง

ขณะนี้ ฉันเอ้าเสงี่ยนเพิ่งเปลี่ยนชุดแข่งขันเสร็จพอดี จากนั้น เพื่อรักษาความอุ่นให้ร่างกาย จึงได้ไปปูผ้าด้านนอก
เห็นเเงินมาถึง เธอก็ดีใจสุดๆ ถามเขาด้วยเสียงหวาน “อา จารย์เย่ วันนี้อาจารย์เตรียมแทคติกอะไรให้เจ้าเสงี่ยนเหรอคะ?”

เย่เฉินยิ้ม “วันนี้ไม่มีแทคติกอะไร ตอนนี้กำลังในร่างกายของ คุณเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้ ผมเชื่อว่าการแข่งขันครั้งนี้สำหรับคุณ แล้วเหลือเฟือ เพียงแค่คุณทำมันให้สุดความสามารถก็พอแล้ว”

ฉันเอ้าเสงี่ยนถามอย่างเขินอาย “อาจารย์เย่ อาจารย์มั่นใจ ในตัวเอ้าเสงี่ยนขนาดนี้เลยเหรอคะ? อาจารย์ไม่กลัวเจ้าเสงี่ยน แพ้เหรอ?”

เย่นกล่าวอย่างตั้งใจว่า “ผมเชื่อ ฉันเอ้าเสงี่ยนเล็กพริก ขี้หนูในสายตาของทุกคน จะไม่ทำให้ผมผิดหวังอย่างแน่นอน”

ฉันเอ้าเสงี่ยนหน้าแดง กล่าวอย่างเขินอาย “อาจารย์เย สบายใจได้ค่ะ เอ้าเสงี่ยนจะทำให้สุดความสามารถแน่นอนค่ะ!”

ห้องที่อยู่ข้างๆห้องพักนักกีฬาของเธอ เพียงแค่กำแพงกั้นไว้

เป็นห้องของอิโตะนานาโกะ

ขณะนี้ ยามาโมโตะคาซึกิก็กำลังพูดกับเธอด้วยคำพูดเดียว กับที่เย่เฉินพูด “อิโตะ การแข่งขันในวันนี้ คู่ต่อสู้ฝีมือห่างไกล จากคุณมาก ดังนั้นผมจะไม่วางแทคติกอะไรให้คุณนะ เชื่อว่าคุณ จะชนะได้อย่างง่ายดายอย่างแน่นอน ”

อิโตะนานาโกะพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างตั้งใจ “อาจารย์ วางใจได้ค่ะ อิโตะจะต้องชนะนัดนี้อย่างแน่นอน!

กำลังพูดอยู่ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ทานากะ โคอิจิที่ยืนอยู่ที่ประตูตลอดเวลารีบเปิดประตูห้อง เห็น โคบายา ชิจิโร่อันหล่อเหลา สวมชุดสูทสีฟ้าทั้งตัวกำลังยืน อยู่ที่ประตู ในมือถือดอกกุหลาบช่อหนึ่ง

เมื่อประตูเปิดออก เขาได้เดินเข้ามา ยิ้มกับอิโตะนานาโกะ แล้วกล่าว “คุณอิโตะ ผมรีบมา เพื่ออวยพรให้คุณชนะตั้งแต่เริ่ม ต้น โดยเฉพาะเลยนะครับ!”