บทที่ 2420

ตู้ให้ยิงรีบพูดห้ามในทันที “จอห! อย่าพูดจาเหลวไหล! ลูกรู้ ได้ยังไงว่าอาจารย์สายทำนายไม่แม่น? อาจารย์สายบอกก่อน แล้วว่า ให้ลูกไม่ต้องตามหาเขา ตอนนั้นถ้าลูกเชื่อฟัง กลับไปที่ เช่นจึงดีๆ ก็ย่อมไม่มีทางพบเจอเรื่องใหญ่โตเช่นนี้

ซูจื่อหยุไม่พอใจ และอ้าปากพูดว่า “ถ้าหากหนูกลับไป ก็รับ ประกันความปลอดภัยของแม่ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ!? ถ้าเกิดหนูไม่อยู่ ที่นี่ ผู้มีพระคุณก็ไม่มีทางปรากฏตัวที่นี่ งั้นแม่ก็จะโชคร้าย มากกว่าโชคดี…”

ตู้ไห่ชิงถอนหายใจ และพูดว่า “เฮ้อ นี่ก็คือกฎแห่งกรรมของ โลก ตอนนั้นอาจารย์จ่ายก็เพียงแค่ทำนายสายสัมพันธ์ระหว่าง ลูกและเขา ไม่ได้ทำนายแม่โดยผ่านลูก กับสายสัมพันธ์ผู้มี พระคุณคนนี้ของลูก และก็ไม่ได้ทำนายว่าแม่จะถูกผู้พระมีคุณ ของลูกช่วยชีวิตด้วยเหตุนี้

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “ผู้มีพระคุณคน นี้ เป็นผู้มีเกียรติของทั้งครอบครัวของพวกเราจริงๆ ไม่รู้ว่าจะ ตามหาเขาเจอมั้ยแล้วขอบคุณเขาต่อหน้า…

ซูจือหยูดึงสติกลับมา และพูดอย่างซ่อนความตื่นเต้นไม่ได้ “โรงแรมที่พวกเราพักอยู่ตอนนี้ผู้มีพระคุณคงจะเป็นคนจัดเตรียม การอย่างแน่นอน หนูจะไปถามพนักงานเดี๋ยวนี้! หลังจากที่พูดจบ เธอก็รีบลุกขึ้นจากเตียง สองสามก้าวรีบวิ่งออกจากห้องนอน และเดินตรงไปที่ประตูห้องเอ็กเซ็กคูทีฟ

ทันทีที่ซูจือหยูเปิดประตู ก็เห็นหญิงสาวที่ร่างกายแข็งแกร่ง คนอยู่นอกประตู และขวางทางไว้ทั้งหมด เธอรีบถามว่า “สวัสดีค่ะ ขอถามหน่อยค่ะฉันอยู่ที่ไหนเหรอ?”

ผู้หญิงหนึ่งในนั้นเอ่ยปากพูดว่า “สวัสดีค่ะคุณหนูซู สถานที่ที่ คุณอยู่ในตอนนี้ เป็นโรงแรมที่คุณชายของพวกเราจัดเตรียมไว้ ให้คุณและคุณผู้หญิงตู้ค่ะ”

ซูจื่อหยูถามด้วยความประหลาดใจว่า “งั้นขอถามหน่อย

คุณชายของพวกคุณเป็นใครกันแน่?

ผู้หญิงคนนั้นส่ายหน้าและพูดว่า “ขอโทษด้วยค่ะคุณหนูซู ตัว ตนของคุณชายของพวกเราเป็นความลับสูงมาก พวกเราไม่ สามารถเปิดเผยให้โลกภายนอก

ซูจือหยุไม่พอใจ แล้วถามว่า “งั้นพาฉันไปเจอเขาได้หรือ

เปล่า? ฉันจะขอบคุณเขาต่อหน้า…

“ขอโทษด้วยค่ะ”หญิงสาวยังคงส่ายหน้า และพูดขอโทษ “คุณชายของพวกเราสั่งไว้ว่า ถ้าหากคุณและคุณผู้หญิงฟื้นแล้ว ก็พักผ่อนอย่างเต็มที่อยู่ในห้องก่อน มีความต้องการอะไร สามารถบอกพวกเราได้ตลอดเวลา แต่ไม่สามารถออกจากห้อง นอนได้แม้แต่ก้าวเดียว”

“หา?”ซูจือหยอดไม่ได้ที่จะถาม: “ไม่ทราบว่าเจตนาจัดเตรียม การแบบนี้ของคุณชายของพวกคุณคืออะไร?”
ผู้หญิงคนนั้นอธิบายว่า “คืออย่างนี้นะคะ คุณชายของพวกเรา สั่งการไว้ว่า คุณปู่ของคุณจงใจพยายามฆ่าแม่ของคุณ และรับ ประกันความปลอดภัยของตัวคุณเองไม่ได้ ดังนั้นเขาต้องการให้ คุณและคุณผู้หญิงอยู่ในห้องพักของโรงแรมชั่วคราว ห้ามออก ไปข้างนอก”

ซูจือหยูรู้สึกค่อนข้างหดหู แต่เมื่อคิดว่าผู้มีพระคุณก็คำนึง ความปลอดภัยของตัวเองและแม่ ก็พยักหน้า และพูดอย่างช่วย ไม่ได้ว่า: “งั้นก็ได้…รบกวนช่วยฉันขอบคุณคุณชายของพวกคุณ ด้วย..”

จากนั้น เธอก็รีบถามว่า “ฉัน…ฉันยังมีคำถามอีกข้อหนึ่ง

“คุณหนูชูเชิญพูดมาได้เลยค่ะ”

ซูจื่อหยูถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง “คุณชายของ คุณจะมาที่นี่หรือเปล่า? ฉัน…ฉันอยากเจอเขาไม่ทราบว่ามี เกียรตินี้หรือเปล่า?”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเล็กน้อย: “คุณหนูซู เรื่องนี้ฉันไม่สามารถที่จะ ตอบคุณได้อย่างแม่นยำ คุณชายไม่ได้บอกฉันว่าเขาจะมาหรือ เปล่า”

ในใจของซูจือหยูก็รู้สึกผิดหวังมากขึ้น

คาดไม่ถึงว่า ตัวเองถูกผู้มีพระคุณช่วยอีกครั้ง ถึงขนาดถูกผู้ พระคุณจัดการให้อยู่ในโรงแรมระดับไฮเอนด์ แต่ว่ายังคงไม่ได้ เจอหน้าผู้มีพระคุณ
ในเวลานี้ เธออดไม่ได้ที่จะถาม: “งั้นขอถามหน่อย คุณรู้มั้ยว่า โทรศัพท์ของฉันอยู่ที่ไหน? ถ้าหากรู้ จะคืนให้ฉันได้หรือเปล่า?”

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “ขอโทษด้วยคุณหนูซู คุณชายของพวก เราสั่งไว้ว่า คุณและคุณผู้หญิงยังไม่สามารถที่จะติดต่อกับใคร ในภายนอกได้ในขณะนี้ เพราะว่าตอนนี้ผู้คนจำนวนมากกำลัง ตามหาที่อยู่ของคุณทั้งสอง เกิดพวกเขารู้คุณยังมีชีวิตอยู่ คงจะ ไม่ดีต่อพวกคุณแน่ ยังหวังว่าคุณจะเข้าใจด้วยค่ะ!”