บทที่557

เมื่ออู๋ซินได้ยินเย่เฉินดูถูกตระกูลอู๋ เขาก็โกรธมากทันที

ดังนั้น เขาจึงหันหลังลงบันไดทันที เตรียมที่จะเจอกับเย่เฉิน และในขณะนี้ ซึ่งหวั่นถึงมองไปที่หลิวกว่างที่หน้าแดงและบวม เพราะถูกเย่เฉินตบอย่างโมโห และเรียกบอดี้การ์ดที่บ้านมา

ทันทีที่บอดี้การ์ดมาถึง เธอก็ชี้ไปที่หลิวกว่างและสั่งว่า “โยน ผู้ชายคนนี้ออกไป! ถ้ากล้าเข้ามาอีก ก็หักขาของเขา”

“ครับ!คุณหนู!”

เมื่อบอดี้การ์ดได้ยินดังนั้น พวกเขาก็รีบวิ่งไปด้านหน้า และจับ หลิวกว่าง โยนเขาออกจากตระกูลซึ่ง

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้จู่ๆเสียงอันเยือกเย็นก็ดังขึ้น

“กูจะดูว่าใครกล้าโยนเขาออกไป

อู๋ซินเดินลงบันไดไปทีละขั้น พร้อมกับความเฉยเมยและความ โกรธบนใบหน้าของเขา

เดิมที เขาให้หลิวกว่างมาหาเรื่องเย่เฉิน ให้เยเฉินอับอาย ก็ เพื่อจะตบหน้าเย่เฉินแรงๆ และทำให้เขาเสียหน้าต่อหน้าซึ่งหวั่น ถึง

แต่คาดไม่ถึงว่า เย่เฉินคนนี้จะหยิ่งผยองขนาดนี้ เขาไม่เห็น ตระกูลอยู่ในสายตาของเขาเลย เขาตบหลิวกว่างสองครั้งและตบหลิวหว่างจนเกือบเป็นหมาตาย

นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เย่เฉินคนนี้กล้าหาญมาก ถึงขนาดกล้าด่า ตระกูลอู๋ว่าขยะด้วยซ้ำ

มันทนไม่ได้จริงๆ!

เมื่อบอดี้การ์ดเห็น ซินลงมา พวกเขาก็ลังเลอยู่พักหนึ่ง เพราะยังไงพ่อลูกตระกูล ก็อาศัยอยู่ในตระกูลข่งหลายวันแล้ว บอดี้การ์ดก็รู้มานานแล้วว่าพวกเขาเป็นแขกผู้มีเกียรติของ ตระกูล

จู่ๆหลิวกว่างก็แสดงท่าทางตื่นเต้นและพูดออกมา คุณชาย คุณต้องช่วยผมนะครับ!!

อู๋ซินมองเขาอย่างเบื่อหน่าย แอบด่าในใจ ไอ้ไม่ได้เรื่อง แค่ เรื่องเล็กยังทําไม่ได้ มีมึงไว้ทำไม

ตอนนี้ซึ่งหวั่นถึงก็ขมวดคิ้ว ถามอย่างสงสัยว่า “อู๋ซิน นาย หมายความว่าไง? เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับนาย?”

อู๋ซินพูดเบาๆ “ไม่หมายความว่าไง หลิวกว่างคือคนของตระ กูล เขาติดตามฉันกับพ่อมา ตอนนี้คุณจะโยนเขาออกไป ก็ เท่ากับว่าตบหน้าตระกูลของฉัน!”

จากนั้น เขาก็พูดกับเย่เฉินว่า “แล้วก็นาย ใครให้ความกล้า นาย มาตีคนของฉัน แล้วยังเสียมารยาทกับตระกูลอีก? ตอนนี้ นายคุกเข่าตบหน้าตัวเองเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นล่ะก็ อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

สำหรับเขาแล้ว แม้ว่าหลิวกว่างจะเป็นหมาตัวหนึ่ง แต่หมาตัว

นี้ เขาตีเองได้ คนอื่นเขา ไม่ได้ ไม่อย่างนั้น เขาจะเอาหน้าไปวางไหนล่ะ? หน้าของตระกูลจะ

วางไหนล่ะ?

เยเฉันมองไปที่เขาและถามว่า “ทำไม ตระกูลของนายดีมา กรึไง?”

“แน่นอน”อู๋ซินพูดเยาะเย้ยอย่างเย่อหยิ่งว่า “ตระกูลเป็น ตระกูลที่ใหญ่ที่สุดของเจียงหนาน เป็นหนึ่งในผู้นำระดับประเทศ แล้วนายกล้าบอกว่าตระกูลของฉันเป็นขยะ?!” เยเฉินยิ้มอย่างดูถูก และเงยหน้าขึ้นมองอู๋ซิน จะว่าไป ผู้ชาย

คนนี้หน้าตาคล้ายกับอู๋อยู่นะ เป็นพี่น้องกันจริงๆ

แต่ว่า ก่อนที่เย่เฉินจะพูด ซึ่งหวั่นถึงก็รีบก้าวไปข้างหน้าและ พูดออกไปว่า: “อู๋ซินเรื่องนี้หลิวกว่างเป็นคนยั่วยุก่อน นายอย่า ทําให้อาจารย์เปลำบากใจ!”

“อาจารย์เย่?”อู๋ซินรู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้ยินซึ่งหวั่นถึงออกมา เพื่อปกป้องเย่เฉิน และพูดออกไปว่า “เขาเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ เธอกลับเรียกเขาว่าอาจารย์งั้นเหรอ?”

ซึ่งหวั่นถึงก้าวไปข้างหน้า และพูดอย่างจริงจัง “อู๋ซิน โปรด ระวังคําพูดของนายด้วย! อาจารย์เย่เป็นไอดอลของฉัน ห้ามนาย มาดูถูก!
อู๋ซินไม่คาดคิดมาก่อนว่า ผู้หญิงที่เป็นเหมือนเทพธิดาอย่างซึ่ง หวั่นถึงจะเป็นหมาขี้ประจบของไอ้ยาจกนี้

เขาอดไม่ได้ที่จะร้องตะโกนด้วยความขุ่นเคืองในใจ “หมอนี้ดี กว่าผมตรงไหน?ผมควรจะเป็นผู้ชายที่เธอประจบ! เธอมันตา บอดแล้วจริงๆ!”