บทที่ 548

พูดจบ เธอก็พูดกับหม่าหลันว่า “แม่ แม่อย่าทำให้พ่อลำบากใจ เลย ปกติเขาก็ไม่ได้ใช้อะไร ตอนนี้อยากเลี้ยงข้าวสักมื้อ เพิ่ม ความสัมพันธ์ แม่เถียงกับพ่อทำไมเนี่ย?”

หม่าหลันพูดอย่างไร้เหตุผล “ฉันอยากให้ที่บ้านประหยัดไงอยู่ นี่ไง? สองหมิ่นหยวนกินข้าวหนึ่งมื้อ บ้านเราเป็นบ้านแบบนั้นเห รอ?”

พูดจบ เธอก็มองเซียวฉางควนอย่างโมโห แล้วพูดว่า วันนี้ นายต้องให้เงิน ไม่มีก็ต้องให้

เชียวชูหนจะไม่รู้ว่าหม่าหลันคิดยังไงได้ไง

แม่ของตัวเอง ใช้คำว่าอยากรวยจนเป็นบ้าไปแล้วนั้นไม่เพียง

พอที่จะบรรยาย ถ้าวันนี้พ่อไม่ให้เงิน เกรงว่าจะหนีไปได้ยาก

เธอพูดว่า “แม่ อย่าทำให้พ่อลำบากใจเลย 10,000 หยวน ไม่ใช่เหรอ ฉันให้ก็ได้

“ได้!” หม่าหลันพูดอย่างตื่นเต้นทันที “โอนให้ฉันในวีแชท!!

เซียวซูหนพยักหน้า หยิบมือถือออกมา และโอนเงิน 10,000 หยวนให้หม่าหลัน

หม่าหลันเปิดวีแชท และคลิกเพื่อรับเงิน หลังจากได้รับเงินแล้ว ก็ยิ้มกว้าง
จากนั้นเธอก็บอก ในกลุ่มห้าคนทันที เพื่อนๆ ตอนบ่ายไปทํา หน้า ฉันขอไปด้วยสิ!!

คนในกลุ่มถามว่า “เอ๊ะ เมื่อเช้าเธอบอกว่าตอนเย็นเธอไม่ว่าง

หม่าหลันรีบตอบว่า “เดิมทีฉันจะไปซื้อของ แต่ขาเจ็บนิด หน่อย ไม่ไปแล้ว ไปทำหน้าที่ร้านเสริมสวย ผ่อนคลายสัก หน่อย!”

เซียวซูหนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเธอเห็นแม่ของเธอ เห็นเงินแล้วยิ้ม เธอไม่รู้ว่า ตอนนี้แม่ของเธอได้เล่นเงินออม ทั้งหมดของครอบครัวแพ้ไปแล้ว

ในขณะนี้ มือถือของเยเฉินบนโต๊ะ ก็สั่นขึ้นมา คนที่โทรมา ก็คือซ่งหวั่นถึง

เย่เฉินหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อรับสาย และได้ยินเสียงอันอ่อน โยนและน่ายินดีของซ่งหวั่นถึง: “อาจารย์เย่ อีกประมาณสิบนาที ฉันจะถึงบ้านคุณแล้ว คุณจะสะดวกลงมาเมื่อไหร่?”

เย่เฉินพูดว่า:”รอผมสักครู่ รอครอบครัวทานอาหารเช้าเสร็จ ผมล้างจานเสร็จจะลงไป”

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันรอคุณอยู่ที่หน้าหมู่บ้านค่ะ”

ซึ่งหวั่นถึงได้ยินคำตอบของเย่เฉิน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ เล็กน้อย
อาจารย์เปเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ เขายังต้องล้าง จานที่บ้านอีกเหรอ? นี่เป็นการดูถูกอาจารย์เย่มาก!

เธออดคิดในใจไม่ได้ว่า ถ้าอาจารย์ยอยู่กับตัวเอง เธอจะไม่ ปล่อยให้เขาทํางานบ้านเลย

ท้ายที่สุดผู้ชายควรไปทำงานข้างนอก พอกลับมาบ้าน ก็ได้รับ การรับใช้จากภรรยาอย่างดี จะให้เขาจะทำงานบ้านที่บ้านได้ อย่างไร?

ในแง่หนึ่งเธอก็รู้สึกไม่คุ้มอย่างยิ่งแทนเยเฉิน อีกแง่หนึ่งก็มี ความอยาก ที่จะเป็นผู้หญิงที่รับใช้เยเฉินที่บ้าน

เย่เฉินวางสาย เซียวหนก็พูดว่า “เเฉิน เพื่อนนายมารับ แล้วใช่ไหม? ”

“ใช่”เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “หลานสาวของเพื่อนนะ พอดี

มารับผมไปด้วยกัน”

เซียวซูหนตอบอืม ไม่ได้คิดมาก แล้วพูดว่า “งั้น นายไปเถอะ ฉันล้างจานเอง อย่าให้คนอื่นรอนาน”

เย่เฉินรีบพูดว่า “ไม่เป็นไรที่รัก ให้หล่อนรอสักแป๊ปก็ได้ ผม เก็บเสร็จค่อยไป”

เชียวชูหนรีบผลักเขาไป แล้วพูดว่า ” โอ้ย ฉันเก็บเอง นายมี ธุระก็ไปก่อน อย่าให้คนอื่นรอนาน!”