ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2152



บทที่ 2152

เซียวเวยเวยรีบโค้งคำนับและพูด “พี่เขย คุณมีธุระก็ไปก่อน เลย เดินทางระมัดระวังด้วย”

“อืม ฉันไปก่อนนะ”

เย่เฉิน โบกมือ ให้เธอ แล้วบิดคันเร่งทันที จากนั้นรถจักรยาน ไฟฟ้าก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

เซียวเวยเวยมองแผ่นหลังของเยเฉิน ความรู้สึกต่างๆก็ผุดขึ้น

ในใจทันที

ในเวลานี้ สิ่งที่เธอคาดหวัง ไม่ใช่หาเงินได้เยอะๆ หรือได้ ความโปรดปรานจากคนรวย

สิ่งที่เธอคาดหวังที่สุดคือ ได้นั่งอยู่เบาะหลังของรถจักรยานไฟ

ฟ้าที่เย่เฉินขับอยู่

เพราะเธอรู้สึกว่า เบาะหลังของรถจักรยานไฟฟ้านั้น ถ้าได้นั่ง คงมีความสุขและอุ่นใจมากๆ

เย่เฉินขับรถจักรยานไฟฟ้ามาถึงโรงแรมของเฉินจือข่าย เฉินจือข่ายยืนรอเขาอยู่ที่หน้าประตูโรงแรมแล้ว

เมื่อเห็นเย่เฉินขับรถจักรยานไฟฟ้าเข้ามา เขาก็รีบเดินเข้าไป และพูด: “คุณชาย ด้วยฐานะของคุณ คุณไม่เหมาะกับการขับรถจักรยานไฟฟ้าแบบนี้อีกต่อไปแล้ว ทำไมคุณไม่ขับรถยนต์ที่ฉัน กางกับหวังเจิ้งกางมอบให้คุณก่อนหน้านี้ละ? คุณไม่ชอบรถซู เปอร์คาร์เหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้า:”รถยนต์ประเภทนั้นไม่ค่อยน่าใช้งาน และมัน ก็ดูอวดรวยเกินไป ถ้าฉันขับออกมาก็จะโดนคนอื่นๆขับตามมาดู ขับตามมาถ่ายรูป ฉันไม่ชอบการอวดรวยแบบนั้น”

เฉินจือข่ายรีบพูดทันที “ถ้างั้นผมจะหารถยนต์ที่เรียบง่าย หรูหราสักคัน ให้คุณดีไหม? คุณคิดว่ารถยนต์ยี่ห้อ Volkswagen Phaeton โอเคไหม?”

เย่เฉิน โบกมือ “ไม่จำเป็น ฉันขับรถจักรยานไฟฟ้าจนชินแล้ว และเมืองจินหลิงก็ไม่ได้ใหญ่มากนัก ในตัวเมืองก็เล็กนิดเดียว ใช้รถจักรยานไฟฟ้าก็ไปได้ทุกที่ แต่หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ชาร์จ แบตของรถจักรยานไฟฟ้าเลย ดูเหมือนแบตใกล้จะหมดแล้ว เดียวคุณสั่งลูกน้องเอารถจักรยานไฟฟ้าไปชาร์จแบตให้ฉันด้วย

ขณะพูด เขาก็จอดรถจักรยานไฟฟ้าไว้ที่หน้าประตูและพูด:”ไป กันเถอะ พาฉันไปเจอซูรั่วหลี”

เฉินจือข่ายรีบหันไปพูดกับพนักงานรับรถที่อยู่ข้างๆว่า “รีบ เอารถจักรยานไฟฟ้าของคุณชายไปจอดเดี๋ยวนี้ และทำความ สะอาดรถจักรยานไฟฟ้าด้วย และอย่าลืมชาร์จแบตให้เต็ม”

“ได้ครับ ผู้จัดการทั่วไปเฉิน!”

ลูกน้องคนนั้นรับปากทันที และเขาก็รีบเข็นรถจักรยานไฟฟ้า ออกไปทันที
เย่เฉินกับเฉินจือข่ายเดินเข้าไปในโรงแรมทันที และเฉินจื้อ ข่ายก็พาเขาไปที่ชั้นบนสุดของโรงแรม

ชั้นบนสุดของโรงแรมเป็นชั้นเอ็กเซ็กคูทีฟ ซึ่งเอาไว้ต้องรับนัก ธุรกิจใหญ่ และบุคคลสำคัญ

ลักษณะชั้นเอ็กเซ็กคูทีฟคือ มีการแบ่งห้องออกเป็นหลายๆ โซน และตอนที่โรงแรมออกแบบนั้น ได้มีแบ่งชั้นเอ็กเซ็กคูทีฟ เป็นหลายๆ โซน ชั้นเอ็กเซ็กคูทีฟนั้นมีทางเข้าออกแค่ประตูเดียว มีลิฟต์ตัวเดียวและบันไดหนีไฟเพียงที่เดียว และชั้นเอ็กเซ็กคูที ฟก็มีการใช้ผนังคอนกรีตเสริมเหล็กอย่างหนา ในการแบ่งโซน ห้องออกจากกันด้วย

ทำอย่างนี้ไม่เพียงปลอดภัย แต่ยังมีความเป็นส่วนตัวด้วย และมันก็สะดวกสำหรับการทำงานของเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยด้วย

มิฉะนั้น ถ้าหากเป็นชั้นธรรมดาทั่วไปที่มีลิฟต์หลายตัว และมี บันไดหนีไฟหลายๆที่ และมีทางเดินระหว่างชั้นที่เชื่อมต่อกัน ทําให้ทางเดินซับซ้อน ถ้าบุคคลสำคัญเข้ามาพักจะรักษาความ ปลอดภัยได้ยาก

ซูรั่วหลีและคนอื่นๆ ได้เข้าพักในโซนหนึ่งของชั้นเอ็กเซ็กคูทีฟ เฉินจือข่ายได้ส่งลูกน้องคนสนิทจำนวนมากคอยคุ้มกันที่นี้ไว้ด้วย เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่เกิดอะไรผิดพลาด

ซูรั่วหลีในเวลานี้ ได้สวมชุดสปอร์ตบราที่พนักงานหญิงนำมา ให้เธอ เธอนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น และกำลังเดินลมปราณเพื่อฝึกฝนกําลังภายในอยู่

สําหรับยอดฝีมือเก๋าอย่างเธอ ใช้พรสวรรค์เพียงอย่างเดียว ยังไม่เพียงพอ ทุกวันต้องคอยฝึกฝนด้วย

มีเพียงฝึกฝนอย่างหนักและต่อเนื่องยาวนานยี่สิบปี ถึงจะเป็น ยอดฝีมือเต่าได้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ซูรั่วหลีรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถสงบ

จิตใจของตัวเองและตั้งใจฝึกฝนได้

เพราะขณะที่เธอพยายามสงบจิตใจของตัวเอง ในสมองของ เธอก็จะปรากฏแต่ภาพเยเฉินออกมาทันที

ในขณะที่เธอไม่สามารถฝึกฝนต่อ กริ่งประตูก็ดังขึ้น ในเวลานี้ เธอมีสัญชาตญาณว่าเยเฉินมาหา ทำให้เธอรู้สึกดี

ใจมากๆ

หลังจากนั้น เธอรีบพุ่งไปที่หน้าประตู และเปิดประตูทันที

เมื่อมองเห็นว่าเย่เฉันยืนอยู่นอกประตู เธอรู้สึกดีใจมากๆและ พูดทันที “คุณชายเย่ ในที่สุดคุณก็มาหาฉัน!”

เมื่อพูดจบ จู่ๆเธอก็รู้สึกได้ทันทีว่าตัวเองใส่แค่ชุดสปอร์ตบรา อยู่ คอและหน้าอกของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ ทำให้เธอตกใจและ ร้องออกมาทันที และพูดว่า “อ๊าก! คุณชายเย่ คุณช่วยรอสักครู่!”

เมื่อพูดจบ เธอก็ปิดประตูทันที…


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ