บทที่ 1865

ในเวลานี้ หน้าประตูคฤหาสน์A05

เย่เฉินมองดูทุกคน เอ่ยถามอย่างแนบไปด้วยความตกใจเล็ก น้อยว่า “ทำไมพวกคุณมากันหมดเลยล่ะครับ?”

หงห้าในเวลานี้เอ่ยด้วยเสียงหัวเราะว่า “อาจารย์เย่ กำลังจะ ถึงวันตรุษจีนแล้ว ทุกคนต่างก็คิดตลอดเวลาที่จะมาสวัสดีปีใหม่ คุณล่วงหน้า และก็ถือโอกาสมอบสิ่งของที่ต้องใช้ในวันปีใหม่ เหล่านี้ให้กับคุณ”

เฉินจือข่ายก็พยักหน้าพร้อมกับเอ่ยเช่นเดียวกันว่า “อาจาร ย์เย่ ทุกคนก็กลัวว่าผลัดกันมารบกวนจะเสียเวลาของคุณ ดังนั้น หลังจากที่ปรึกษาหารือกันเป็นการส่วนตัวแล้ว จึงได้มาพร้อมกัน เลย! ”

ฉินกางในเวลานี้ก็เสริมตามมาว่า “อาจารย์เย่ ทุกคนล้วน เตรียมของขวัญเล็กๆน้อยๆอย่างง่ายจำนวนหนึ่งให้กับคุณยังไง ก็หวังว่าคุณอย่าได้รังเกียจ

“ใช่ครับ!” หวังเจิ้งกางก็รีบเอ่ยขึ้นมาเช่นเดียวกันว่า “อา จารย์เย่ คุณคือคนที่มีพลังในการติดต่อกับเทพ ของขวัญที่พวก เราคนธรรมดาแบบนี้ตระเตรียม หากไม่เข้าดวงตาเห็นธรรมคุณ ยังไงก็หวังว่าคุณอย่าได้ถือสา

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากว่า “ทุกท่านยังสามารถจำผมได้ผมก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว ไม่จําเป็นต้องสิ้นเปลืองเพื่อผมอีกก็ได้

คุณท่านซ่ง ซึ่งโมในเวลานี้ก็เดินขึ้นมา เอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ สิ่งที่คุณปฏิบัติต่อพวกเราคนเหล่านี้ล้วนมีบุญคุณ อันยิ่งใหญ่ราวกับสร้างชีวิตใหม่อีกครั้ง เนื่องในโอกาสวันตรุษ จีนมาถึง พวกเราเตรียมของขวัญอย่างง่ายเล็กๆน้อยๆมาคารวะ บ้าน ก็เป็นสิ่งที่สมควรจะทำ

เย่เฉินยกมือคารวะ “คุณท่านซึ่งมีน้ำใจแล้ว!

ซึ่งหวั่นถึงที่ยืนอยู่ด้านข้างซ่งจี้โม่ วันนี้สวมชุดคลุมกี่เพ้าแบบ จีนทั้งตัว ทำให้หุ่นที่ร้อนแรงโดดเด่นออกมาจนถึงที่สุด ยิ่งแสดง ออร่าที่งดงามของเธอออกมาอย่างไร้ที่ติ

หลายวันไม่เจอเย่เฉิน ในใจของซึ่งหวั่นถึงคิดถึงเขามากเป็น พิเศษ พอเห็นสายตาของเยเฉันมองมาทางตนเอง ใบหน้าที่ งดงามก็ปรากฏสีแดงสองแถบขึ้นในทันที

ที่ในสมองของเธอนึกถึง ก็คือภาพนั้นที่เธอเป็นฝ่ายรุกอุทิศจูบ แรก ให้กับเย่เฉินภายในรถ ในตอนแรก

พอคิดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงอย่างรุนแรงขึ้น เพื่อที่จะเบี่ยงเบนความสนใจ จึงรีบเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อนด้วย ความเขินอายว่า “อาจารย์เย่ หวั่นถึงสวัสดีปีใหม่คุณล่วงหน้า ค่ะ!

ฉันเอ้าเสงี่ยนก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมที่จะให้คนอื่นเห็นว่าตนเอง ด้อยกว่า “อาจารย์เย่ ครูฝึกเย่ เอ้าเสงี่ยนก็ขอให้คุณมีความสุข ในวันปีใหม่ล่วงหน้า ในปีใหม่นี้ ขอให้คุณสมปรารถนาในทุกๆเรื่องค่ะ!

เฉินเสี่ยวจาวเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อนเป็นอย่างยิ่ง “อาจารย์เย… เสี่ยวจาว…เสี่ยวจาวก็ขอให้คุณมีความสุขในวันปีใหม่…

ซึ่งหวั่นถึงอยู่ที่นี่ก็เข้าใจขึ้นมาในทันที ที่แท้เด็กสาวสองคนนี้ คิดไม่ถึงว่าต่างก็มีใจให้กับเฉินเย่

วินาที ในใจของเธอก็ทอดถอนใจออกมาระลอกหนึ่งอย่าง หลีกเลี่ยงไม่ได้

เธอรู้ดีว่า ชอบผู้ชายที่มีภรรยาแล้วอย่างเช่เฉิน คือเรื่องที่ทุกข์ ทรมานเป็นอย่างยิ่ง ดูแล้ว เด็กสาวสองคนนี้ ในวันปกติก็คงจะ เหมือนกันกับตนเอง กลายเป็นโรคคิดถึงที่มีต่อเย่เฉิน

เยเฉินใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม แสดงความขอบคุณต่อสุภาพสตรี ทั้งสามทีละคน

จากนั้น หลี่ไท่หลายก็พาจ้าวเท้าเดินเข้ามา หลไม่หลายพนม มือขึ้นก่อน เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นอย่างยิ่งว่า “อาจาร ย์เย่ ตั้งแต่ประมูลยาอายุวัฒนะของคุณได้ในคราวก่อน ร่างกาย นี้ของผู้น้อยก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนโชคดีที่มี คุณ! ผู้น้อยซาบซึ้งอย่างหาที่สุดมิได้! ”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ประธานหลไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้ ถึงอย่างไรยาอายุวัฒนะเม็ดนั้นก็คือประธานหลที่อาศัยกำลัง ประมูลมาได้ไม่จําเป็นต้องขอบคุณผม

จ้าวเท้าเห็นเย่เฉินในเวลานี้ ในใจก็ได้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงตั้งนานแล้ว

ตั้งแต่หลังจากที่เยเฉินแนะนำตนเองเป็นคนขับรถและผู้ช่วย ให้กับหลี่ไท่หลาย จ้าวเจ้าก็ตระหนักได้อย่างลึกซึ้งถึงความไม่ ธรรมดาของเยเฉิน

แต่ เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า พละกำลังของเเฉิน จะแข็งแกร่งจน

มาถึงจุดแบบนี้ได้

เจ้านายของตนเองให้ตนเองขับรถมาเมืองจินหลิง ก็คือเพื่อมา มอบของขวัญวันตรุษจีน ให้กับเย่เฉิน โดยเฉพาะ นี่ก็ได้ทำให้เขา ค่อนข้างที่จะช็อกแล้ว แต่หลังจากที่มาแล้วถึงได้พบว่า สถานการณ์ในพื้นที่ช็อกยิ่งกว่า

ทั้งเมืองจินหลิง บุคคลที่มีหน้ามีตา ดูเหมือนจะมาทั้งหมด อีกทั้ง พวกเขาแต่ละคนอยู่ต่อหน้าเเฉิน คิดไม่ถึงว่าต่างก็ แสดงออกอย่างถ่อมตัวเช่นนี้ ฉากนี้ช่างทำให้คนตกใจจนพูดไม่ ออกจริงๆ!

ก็เป็นเพราะภายในจิตใจช็อกอย่างหาใดเปรียบ ดังนั้นจ้าว เท้า ในตอนที่เผชิญหน้ากับเย่เฉิน จะมากจะน้อยก็มีความลนลาน เย่เฉินในเวลานี้มองไปที่จ้าวเท้า เล่นขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าจ๋อ ช่วงนี้ทุกอย่างยังคงโอเคไหม?”