บทที่ 308

ลุงพูดอย่างเป็นชาว่า “ได้ แกไม่เสียมันก็ได้ ฉันจะให้คนไป น้ำหอมเข้มข้น 10ปอนด์ พวกแกสองคนดื่มกันคนละ5ปอนด์ หากดื่มไม่หมดก็ห้ามกลับ

คลับเฮาส์ฮุยหวงมีทั้งหมด15ชั้น มีพื้นที่ขนาดใหญ่ ทุกที่จะ อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมระดับสูง ซึ่งนี่เป็นบทบาทของน้ำหอมนำ เข้ามานั่นเอง

เพราะฉะนั้น น้ำหอมในโกดังของคลับเฮาส์ฮุยหางมีปริมาณ

เวยฉางหมิงได้ยินว่าจะให้ดื่มน้ำหอมปริมาณ5ปอนด์ ตกใจ

กลัวจนตัวสั่น

น้ำหอม5ปอนด์ มีแอลกอฮอล์อย่างน้อย2ปอนด์ครึ่ง นอกจากนี้ยังมีสารเคมีปรุงแต่งต่าง ๆ มีสารปรุงแต่งชะมด และ สารป้องกันการกัดกร่อน ถ้าหากดื่มเข้าไป5ปอนด์ แม้แต่เซียน ต้าหลัวจนก็ไม่สามารถช่วยชีวิตได้

เมื่อเปรียบเทียบกัน แม้ว่าการเลีย โถปัสสาวะจะขยะแขยง แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่

เมื่อเห็นเขาลังเล ลุงวีก็รู้สึกโกรธและหมดความอดทน เขา กล่าวกับ รปภ. ข้างๆว่า “แม่งฉิบ ไม่ยินยอมเสีย มันให้หนัก ๆ ถือเป็นดอกเบี้ยแล้วกัน”
“ครับ!”

เมื่อเขาออกคำสั่ง รปภ. ระดับสูงของคลับเฮาส์ฮุยทางก็รีบ เข้ามาล้อมรอบเว่ยจางหนึ่งกับเชียวเวยเวยไว้

รปภ. ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบซูกำปั้นทันที ใช้มือชกต่อยและ ใช้เท้าเตะทั้งสองคน

ก่อนที่เวยฉางหมิงและเซียวเวยเวยจะตั้งสติได้ พวกเขาก็ถูก ต่อยด้วยหมัดและเตะด้วยเท้า จนเละไปทั้งหน้า น้ำมูกน้ำตาไหล ออกมา ซึ่งเป็นภาพที่น่าสังเวชอย่างยิ่ง

เว่ยจางหนึ่งเจ็บไปทั้งตัว ดิ้นรนและขอร้องว่า “ลุง ยังไงผม ก็เป็นสมาชิกระดับสูงของพวกคุณ ผมเสียเงินห้าล้าน ไม่ต้อง บอกว่าพ่อผมกับคุณเป็นเพื่อนกัน ถึงแม้เป็นคนธรรมดา ยังไงผม ก็เป็นลูกค้าของที่นี่ คุณก็ไม่ควรทำร้ายผม! ”

เมื่อลุงวีได้ยินประโยคนี้ หน้าเขียวทันที “แกคิดว่าแกเป็น สมาชิกระดับสูงของที่นี่แล้ว แกก็สามารถยั่วยุสมาชิกVIPพรีเมี่ ยมของเราได้เหรอ? ฉันจะบอกแกว่า ตระกูลซึ่งทั้งหมดเคารพอา จารย์เย่ แกกล้าที่จะขัดแย้งกับอาจารย์เย่ แกคิดว่าตัวเองเป็นตัว อะไร? ฉันจะบอกแกว่า พรุ่งนี้ฉันจะคืนเงินค่าสมาชิกให้แก นับ จากนี้วันนี้เป็นต้นไปห้ามแกเข้าคลับเฮาส์ฮุยหวงอย่างถาวร!

เวยฉางหมิงจะบ้าแล้ว ตาของเขาแดงก่ำ บัตรสมาชิกระดับสูง ที่ตนเองเสียเงินเพื่อให้ได้มา มีสิทธิ์อะไรมาบอกยกเลิก? แต่ในเวลานี้ เขาไม่กล้าต่อปากต่อคํากับลุง
มี รปภ. คนหนึ่งถือขวดน้ำหอมขนาดใหญ่เข้ามา กล่าวด้วย ความเคารพว่า “ลุง น้ำหอมมาแล้วครับ”

ลุง พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ดีมาก เมื่อพวกแกไม่ยอมเสีย โถปัสสาวะ งั้นก็ง้างปากพวกเขา กรอกน้ำหอมเข้าไปกรอกไป คนล่ะ5ปอนด์ น้อยไปสักหยดก็ไม่ได้ ”

รูปภ. หลายคนได้เดินหน้าเข้ามา ง้างปากของเว่ยจางหนึ่ง และเขียวเวยเวย เพื่อให้พวกเขาอ้าปาก

หลังจากนั้น รปภ. สองคนต่างก็หยิบขวดน้ำหอมขนาด 2 ปอนด์ออกมา แล้วคลายฝาเกลียวออก กลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว ทันทีและกลิ่นก็แรงมากจนแทบสําลัก

ลุงมองไปที่เวียฉางหมิงและเซียวเวยเวยที่บัดนี้มีใบที่หน้า ซีดเซียว และพูดอย่างเย็นชาว่า “หากดื่มน้ำหอมปริมาณมาก ขนาดนี้ พวกแกตายไปสามารถมั่นใจได้ว่าร่างกายของพวกแก จะไม่เน่าเปื่อย ถึงเวลาก็จะหาที่รกร้างขุดหลุมฝังพวกแก หลาย ร้อยปีต่อมาอาจขุดพบซากโบราณวัตถุก็เป็นได้! ”

เมื่อทั้งสองได้ฟังประโยคนี้แล้ว ก็ตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ ทันที

หากสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ใครก็ไม่ยินยอมที่จะตาย

ตอนแรกคิดว่าจะให้ดื่มน้ำหอมเป็นเพียงค่าข่มขู่เท่านั้น ไม่ คิดว่าจะเอาจริง เมื่อเป็นเช่นนี้ การเลีย โถปัสสาวะเป็นการ ลงโทษที่อ่อนโยนที่สุดในโลกแล้ว!
ฉะนั้นทั้งสองคนจึงกล่าวพร้อมกันว่า “ลุงไว้ชีวิตด้วย! พวก เราเลือกที่จะเสียไปัสสาวะ!”