บทที่ 439

เมื่อพยาบาลพาซึ่งทรงและซ่งหวั่นถึงเข้ามาในห้องโถงด้าน นอกของห้องผู้ป่วย อู่ตงไห่และอู๋ซินพ่อลูกก็เพิ่งออกมา

อู๋ซินเห็นหุ่นเพรียวและสง่างามได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งหวั่นถึงสาว สวยไม่มีใครเทียบ เขาทั้งคนตะลึงไปหลายวินาทีสติแทบจะไม่ กลับคืนมา

อู่ตงไม่เห็นซึ่งหวั่นถึง ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงเล็กน้อย

เขาเป็นรุ่นพี่ของซ่งหวั่นถึง ดังนั้นจึงไม่ได้ติดต่อกับซึ่งหวั่น งมากนัก ไม่เจอหน้ากันหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงคนนี้ หน้าตาสวยขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเทียบกับดาราแล้วก็ไม่ด้อยไปกว่า เลย!

ซ่งหรงในขณะนี้พูดจาด้วยความเคารพเป็นอย่างยิ่ง “คุณอา สวัสดีครับ ผมคือซ่งหรงจากตระกูลซง คนนี้คือลูกพี่ลูกน้องซ่ง หวั่นถึง คุณปู่ได้ข่าวว่าคุณอยู่ที่จินหลิง ดังนั้นก็เลยให้พวกเรามา เยี่ยมเยียนหน่อย”

ขณะที่พูด ซึ่งทรงก็กล่าวต่อ: “ตอนนี้พ่อผมไม่ได้อยู่ในหลิง ไม่สามารถมาเยี่ยมด้วยตนเองได้ ต้องขอโทษด้วยนะครับ”

อู่ตงไห่รีบตอบกลับว่า: “โธ่เอ๋ย คุณอาซ่งเกรงใจกันเกินไป แล้วนะครับ ที่จริงควรจะเป็นผมที่ต้องไปเยี่ยมเขา แต่ที่บ้านเกิด เรื่องนิดหน่อย ก็เลยไม่ได้ไปไหน เสียมารยาทไปหน่อย!
แม้ว่าความสามารถตระกูลอู่และตระกูลซ่งแตกต่างกันมาก แต่ทั้งหมดอยู่ในลำดับของตระกูลอันดับหนึ่งของภาคเจียงหนาน ดังนั้นทั้งสองครอบครัว ไม่ว่าใครจะอยู่บนถิ่นของใคร ที่จริงก็ ควรริเริ่มในการไปเยี่ยมเยียน

ถ้าเหตุการณ์เป็นปกติ อู่ตงไห่มาจินหลิง สิ่งแรกที่ต้องทำคือ ไปที่บ้านของตระกูลซ่ง ทั้งสองครอบครัวไปมาหาสู่เพื่อสาน ความสัมพันธ์กัน

ดังนั้น ยังไงซะเขารู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

ที่สำคัญคือ สถานการณ์ของตระกูลตัวเองนั้นพิเศษจริงๆ ลูกชายคนเล็กเกิดความผิดปกติ พูดออกไปก็น่าอายจริงๆ

ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างตรงไปตรงมา “โธ่เอ๋ย ที่มาจินหลิงครั้ง นี้ ก็เพื่อสุขภาพลูกหมาและเกิดปัญหาทางด้านจิตใจนิดหน่อย ดังนั้นเมื่อฉันมา ก็มาอยู่ที่โรงพยาบาล ไม่ได้ไปที่ไหนเลย ไม่ อย่างนั้น ก็ต้องไปหาคุณอาส่งตั้งแต่แรกแล้ว ฉันยังหวังว่าคุณอา ซึ่งจะยกโทษให้ฉันและอย่าถือโทษโกรธฉันเลย

ซึ่งหวั่นถึงรีบพูด: “คุณอาไม่ต้องเกรงใจนะคะ คุณรู้ว่าคุณ มีธุระต้องจัดการ ดังนั้นจึงไม่มีเจตนาที่จะโทษคุณเลย

เมื่อพูด ซึ่งหวั่นถึงต้องการหยิบเจ้าแม่กวนอิมที่แกะสลักจาก หยกเย็นออกมา ส่งให้ต่อหน้าตงไห่ และพูดอย่างจริงจังว่า ” คุณอาอู๋คะ หยกเย็นนี้จะทำให้หัวใจของคุณปู่สงบ ว่ากันว่ามีผล ในการทำให้จิตใจสงบลง เขาขอให้ฉันนำมาให้คุณ หวังว่าจะมี ผลต่ออาการของลูกชายคนที่สอง
อู่ตงไห่รีบกล่าวด้วยความขอบคุณ: “ขอบคุณคุณอาข่งมากๆ

เมื่อพูดจบ เขาเองก็ไม่เกรงใจ เอื้อมหยิบหยกเย็นชิ้นนี้ออกมา อู๋ซินที่อยู่ข้างๆมองซ่งหวั่นถึงอย่างไม่พูดไม่จา ในเวลานี้เขา แสร้งทำเป็นสงบและพูดว่า “หวั่นถึง เราไม่ได้เจอกันนานเลย สินะ?”

ซึ่งหวั่นถึงยิ้มเบาๆ พยักหน้ากล่าวว่า “เหมือนว่า 3-4 ปีได้มั้ง ฉันก็จำไม่ค่อยได้แล้ว”

อู๋ซินยิ้มและพูดว่า “เวลาผ่านไปเร็วนะ! คุณโตขึ้นเยอะเลย ดู เหมือนว่าต่อไปเราสองคนจะได้ติดต่อกันบ่อยๆนะ ไม่อย่างนั้น อีก 2 ปี ถ้าบังเอิญเจอกันข้างนอก เราก็อาจจะจำกันไม่ได้แล้ว!

ซึ่งหวั่นถึงกล่าวด้วยความสุภาพว่า “ใช่ ไม่เจอกันหลายปี ทุก

คนเปลี่ยนไปค่อนข้างเยอะเลย

อู๋ตงไห่รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของอู๋ซิน เขาดูออก เหมือนว่า ชินจะสนใจส่งหวั่นถึงเอาซะแล้ว

ตอนนี้ ในหัวของเขาจู่ๆก็รู้สึกว่า ถ้าสามารถทำให้ซึ่งหวั่นถึง แต่งงานเข้าบ้านได้ เป็นสะใภ้ของตัวเอง นั่นก็สมบูรณ์แบบไป เลย!

เป็นตระกูลที่ใหญ่ไม่น้อย ในเจียงหนาน อายุเหมาะที่จะ แต่งงานมากแล้ว แต่ปัญหาหลักคือ เด็กผู้หญิงส่วนใหญ่มาจาก ครอบครัวใหญ่มักจะหน้าตาไม่ดี
แม้บางคนจะหน้าตาดี แต่กินดีอยู่ดีมาตั้งแต่เด็ก เลี้ยงดู ตามใจจนติดนิสัย ดังนั้น นิสัยจึงแย่มาก คนที่เป็นสาวสวยและ ฉลาดอย่างซ่งหวั่นถึง มีไม่กี่คนจริงๆ

หากทั้งสองตระกูลของตระกูลอู๋และตระกูลซึ่งสามารถแต่งงาน กันได้ จะต้องเป็นพันธมิตรที่เหนียวแน่นกลมเกลียว และกระตุ้น ซึ่งกันและกันให้กระชับมิตรกันอย่างมาก