บทที่ 2379

“ลักพาตัวงั้นเหรอ?!” ใบหน้าของท่านเพื่อกระตุกอย่างแรง

สิ่งที่เขากลัวที่สุดก็คือ โสเต๋อถูกลักพาตัว

ดังนั้นเขาอดคิดในใจไม่ได้ว่า อย่างไรก็ตาม ฉันเป็นหนึ่ง ในยดอฝีมือระดับอาวุโสของตระกูลซู คราวนี้ได้รับหน้าที่ปกป้อง ท่านชายรองที่เมืองจีนหลิง หากมีการแอบลักพาตัวต่อหน้า ต่อตาเขาจริง เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? และเขาควรอธิบาย อย่างไรกับคุณท่านดี? ”

เขานึกถึง Steve ที่อยู่ห้องข้างๆ ซูโสเต๋อในทันที เขารีบพูด ขึ้นอย่างกะทันหันราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตได้ “ เป็นไปได้ไหมที่ เจ้านายจะไปหาคนอเมริกันที่อยู่ห้องถัดไปคนนั้น?! ”

ผู้ช่วยที่กำลังรอปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเช่นเดียวกับเขา เมื่อเห็นว่า ไม่พบตัวเจ้านายที่ห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีท เขาก็ กระวนกระวายใจแทบตาย เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็ สว่างขึ้นทันที เขาพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นว่า ” เป็นไปได้ อาจเป็นไปได้นะ!”

พูดจบก็หันหลังวิ่งออกไปทันที

คนอื่นๆ ก็รีบตามเขาไปทันที

แต่เมื่อพวกเขากดกริ่งประตูห้องถัดไปก็ไม่มีการตอบสนองใด ในห้องเช่นกัน
ทันที

หัวใจของคนที่ยังคงมีความหวังริบหรี่แต่เดิมก็จมลงสู่ก้นบึง

ทุกคนมองไปทางท่านเชื่อรอความคิดเห็นจากเขา

ปกติท่านเชื่อเป็นคนจิตใจสงบและลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก แต่ สีหน้าของเขาในเวลานี้เหมือนกับตอนที่เขาเสียพ่อตอนอายุ 18 ปีไม่มีผิด

เขาเตะประตูห้องของ Steve ด้วยใบหน้าที่มืดมิด และพาทุก คนพุ่งเข้าไปในห้องอีกครั้ง ปรากฏว่า Steve ก็ระเหยไปเหมือน กับซูโสเต๋อเช่นกัน …

ตอนนี้ท่านเฮอดมกลิ่นที่นี่และมองหาที่นั่นราวกับสุนัขตัวหนึ่ง เขาคลําหาอยู่นาน แต่ไม่พบเบาะแสอันมีค่าใด ๆ ส่งผลให้เขา กระวนกระวายใจมากขึ้น เขาค้นหาอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งมือ ของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

ในที่สุดเขาก็นั่งลงบนพื้นแล้วพูดด้วยใบหน้าสิ้น หวัง “รีบ…รีบโทรไปรายงานคุณท่านเดี๋ยวนี้! ”

ซูเฉิงเฟิงเพิ่งจะนอนลงได้ไม่กี่นาทีเท่านั้น

ในขั้นต้น สิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองจีนหลังทำให้เขากินไม่ได้นอน ไม่หลับ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูก็หายตัวไป ดังนั้นเขา จึงกังวลกับเหตุการณ์ดังกล่าวมาโดยตลอด
นอกจากนี้ เขายังเป็นห่วงหลานสาวคนโตของเขาคือหนูมาก ด้วย เพราะเขารักเธอมาตั้งแต่เด็ก และเขาก็เอ็นดูและรักเธอมาก จริงๆ

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ตระกูลซูค่อยๆ ควบคุมความคิดเห็น ของสาธารณชน ความกังวลภายในของเขาก็คลี่คลายลงอย่าง มาก

แม้ว่าเขาจะยังกังวลเรื่องซูจือหยูอยู่เล็กน้อย แต่ภายหลังเขาก็ คิดอย่างรอบคอบว่า ซูจือหยูได้ขึ้นรถพร้อมกับตู้ไม่ชิงและ ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์หายตัวไปพร้อมกัน ถ้าเขาหวังจะให้ ตู้ให้ชิงตาย ซูจือหยูก็คงหนีไม่พ้นความตายอย่างแน่นอน

หากเขาหวังจะให้จื้อหยูรอดถ้างั้นไซึ่งก็จะรอดเช่นกัน

ดังนั้น ในเวลาต่อมา เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและคิดใน ใจว่า “ผลที่ไร้กังวลที่สุดคือผู้หญิงสองคนนี้ตายไปพร้อมกัน ไม่ อย่างนั้นถ้ามีเพียงซูจือหยูคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ ตามลักษณะ นิสัยของเธอแล้ว เธอจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตรวจสอบความ จริงอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นจริง เธออาจจะหันมาเป็นศัตรูกับฉัน ก็เป็นได้ ดังนั้นปล่อยให้เธอตายไปตอนนี้ดีกว่า จะได้ไม่เป็น ปัญหาให้กับตัวเองในวันข้างหน้า…

เมื่อคิดเช่นนี้ได้ เขาก็รู้สึกโล่งอกเล็กน้อย

ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือรอให้ซูโสร่เมื่อกลับมารายงานข่าว การเสียชีวิตของภรรยาพวกเขาโดยเร็วที่สุด

ในขณะนั้น พ่อบ้านก็มาเคาะประตูรายงานว่า “คุณท่านครับคนของตระกูลมาหาครับ…

“ตระกูลตู้? ” ซูเฉิงเพิ่งหนักใจอย่างมาก เขาถามว่า “ มีใครมาบ้าง? ”