บทที่1417

ตอนนี้กู้เย็นเจิ้งตกใจจนตัวสั่นแล้ว ทําบ้าอะไรเนี่ย

เทพสงครามกับเจ้าถิ่น ที่เขาจ้างด้วยเงินเดือนสูง ถูกเย่เฉินบีบ คอและคุกเข่าเรียกพ่อ นี่ก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญขนาดปืนยังเอาไม่ ออกมา?

ต้องรู้ว่าคนกลุ่มนี้เป็นเหมือนบรรพบุรุษของการเล่นปืน

พวกเขาถือปืนไม่ได้ มันน่าขันราวกับว่าช่างตัดผมจับกรรไกร

ไม่ได้! แต่ว่า ไม่ว่าข้อเท็จจริงจะน่าเหลือเชื่อ ไม่น่าเชื่อเพียงใด มันก็

เป็นความจริงเช่นกัน

กู้เย้นเจิ้งเห็นว่าเทพสงครามกลัวเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว ไม่ กล้าพูดอะไร ก็รู้ว่าถ้าวันนี้พึ่งพวกเขาคงต้องจบแน่นอน

แบบนี้ ที่ตนถูกตบหน้าเมื่อกี้ ก็ถูกตบฟรีๆเลยสิ

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็ยิ่งขุ่นเคือง

แต่ว่า ตอนนี้เขาก็ไม่กล้าตะคอกใส่เเงินเกินไป

ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “เอาล่ะ! ไอ้หนู ฉันจะจํานายไว้! ฝากไว้ก่อนเถอะ!”
พูดจบ ก็พูดกับเหว่ยเลี้ยงลูกชายของเขาทันทีว่า “พวกเรา

ไปกัน!”

เย่เฉินที่ยิ้มตลอดเวลา จู่ๆก็ตะโกนอย่างเย็นซาว่า “ไป? ใคร

ให้คุณไป?”

กู้เย็นเจิ้งปิดหน้าและก้าวถอยหลัง ถามอย่างสั่นเทา ว่า “นาย…..นายหมายความว่าไง!!

“ฉันหมายความว่าไง? “เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “คุณพาสุนัข สองสามตัววิ่งไปรบกวนที่บ้านของคนอื่น ก็อยากสบัดหัวไป เลย?”

กู้เย้นเจ๋งไม่คิดว่าเย่เฉินตบหน้าตัวเองแล้ว ยังไม่ยอมอีก ดัง นั้นเขาจึงถามสั้นๆว่า “นายต้องการอะไรอีก?”

เย่เฉินพูดว่า “คำขอของฉันง่ายมาก คุณยั่วยฉัน ก็ต้องทำให้

ฉันพอใจ มิฉะนั้น อย่าคิดว่าจะมีใครได้ออกไป

เหว่ยเลี่ยงด่าอย่างโกรธเคือง : “ไอ้หนู แกอย่าทำจนเกินไป ไม่อย่างนั้น ขนาดแกตายยังไม่รู้เลยว่าตายยังไง!”

เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วถามว่า: “ใครให้ความกล้ากับนาย? เวลา นี้แล้วยังจะกล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน?”

กู้เหว่ยเลี่ยงไม่แน่ใจ แต่ยังคงกัดฟันและขู่ว่า “ยั่วยตระกูล ของฉันแล้ว ระวังตระกูลของฉันออกคำสั่งไล่สังหารทั่วประเทศ

โดยเสนอรางวัลลับๆหนึ่งพันล้านสำหรับหัวของแก!” เย่เฉินพยักหน้า:”เด็กแสบ น่าสนใจนะ นายแต่งงานยัง?”
กู้เหว่ยเลี่ยงตกตะลึงทันที นี่มันคำถามบ้าอะไร? ทําไมจู่ๆถึง ถามเรื่องนี้?

เยเฉินเห็นว่าเขาไม่พูด ก็ยื่นมือไปจับหูเขาแน่นๆทันที แล้วบิด หนึ่งร้อยแปดสิบองศา แล้วพูดอย่างเย็นซาว่า “กูถามถึงอยู่ หู หนวก ไง?”

กู้เหว่ยเลี่ยงรู้สึกเจ็บหูอย่างรุนแรง รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกดึง ออกมาทั้งเป็น ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด:” โอ้ยๆๆ เจ็บจะ ตายแล้ว! รีบปล่อยฉันสิ!”

เย่เฉินออกแรงมืออีกครั้ง “ถ้าหูของนายไม่ดี ก็ไม่ต้องเอาดี กว่า!”

กู้เหว่ยเลี่ยงกลัวเย่เฉินจะดึงหูของเขาหลุดออกมาจริงๆ ดังนั้น

เขาจึงอ้อนวอนทันที “ได้โปรดเลิกบิดเถอะ ถ้าบิดอีกมันจะหลุด

แล้ว!”

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา ตอบคำถาม

กู้เหว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า “ยังไม่แต่งงาน ฉันยังไม่แต่งงาน! เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “ไม่แต่งงาน ไม่มีเด็กนอกใช่ ไหม?”

“ไม่มี ไม่มี!”เหว่ยเลี่ยงส่ายหัวรัวๆ เย่เฉินถามเขาต่อ”แล้วพ่อนายมีลูกกี่คน?”

“สามคน…..”
“ชายกี่คนหญิงกี่คน?”

“ฉันยังมีพี่สาวสองคน……

“อ๋อ…”เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “งั้นนายก็คือลูกชาย เพียงคนเดียวของพ่อนาย ใช่ไหม?

“ใช่ ใช่ๆๆ …..”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ