บทที่ 2336

เวลาเดียวกัน เย่เฉินที่อยู่บนฮอล์ ได้เห็นรถของหลิวจ้านวิ่ง เข้าไปในอุโมงค์ และมีรถบรรทุกสองคันวิ่งตามเข้าไป จากนั้น ก็เห็นรถหลายคันเกิดอุบัติเหตุเป็นกระจุกอยู่ตรงทางเข้า

มองแค่ปราดเดียวเยเฉันก็รู้แล้วว่ารถเหล่านี้จงใจให้เกิด

อุบัติเหตุ

ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดกับเฉินจือข่ายว่า “รถสองสามคันนี้น่าจะ จงใจปิดถนน ฉันว่าพวกเขาต้องลงมือในอุโมงค์แน่ๆ! รีบขับไป ที่ทางออกของอุโมงค์อีกด้าน!

เฉินจือข่ายไม่กล้าเอ่ยปากถามข้อสงสัย “ได้ครับคุณชาย! จะ บินต่ำลงและพุ่งเข้าไปเดี๋ยวนี้!

ณ ขณะนี้ หลิวร้านที่เข้ามาในอุโมงค์จู่ๆก็พบว่าทางข้างหน้า ถูกรถคอนเทนเนอร์สองคันจอดขวางทางเอาไว้ เขารับรู้ได้ใน ทันทีว่าได้เวลาลงมือแล้ว

ในแผนที่วางเอาไว้ เขาต้องฆ่าไม่ชิงและซูจือหยุตรงนี้ จาก นั้นคนของตระกูลซูจะสร้างข่าวว่าสองคนนี้ตายเพราะเปิดประตู โดดลงจากรถ

ส่วนหลิวจ้าน ก็จะขับรถหลบหนีเข้าไปในรถคอนเทนเนอร์
เมื่อเป็นแบบนี้ คนภายนอกก็จะคิดว่าสองแม่ลูก ตายเพราะ โดดออกจากรถ ส่วนหลิวร้านยังคงหลบหนีต่อไป

ดังนั้น หลิวจ้านจึงผ่อนความเร็วลง พร้อมกันนั้นก็ยกปืนขึ้น เล็งไปที่ตู้ไห่ชิงและซูจือหยูที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลัง แล้วเอ่ยพูดขึ้น มาว่า “ขอโทษด้วยนะ สาวสวยทั้งสอง คงต้องส่งพวกแกไปที่ ชอบๆด้วยกันแล้วล่ะ!

“อะไรนะ!” ตู้ไห่ซิงเอ่ยพูดอย่างลนลาน “ตระกูลซูเล่นงานแค่ ฉันคนเดียว ลูกสาวของฉันไม่เกี่ยว ได้โปรดปล่อยลูกสาวฉันไป เถอะ!”

ซูจือหยูเองก็ตื่นตระหนก จึงหลุดปากพูดไปว่า “ถ้าจะฆ่าก็ฆ่า แค่ฉัน แล้วปล่อยแม่ฉันไป!”

หลิวร้านขมวดคิ้วอย่างตะลึง มองมาที่ไม่ชิงแล้วถามว่า

“แกรู้ได้ยังไงว่าเป็นตระกูลซู? หรือว่าแกรู้อะไรมาก่อนหน้า

แล้ว?”

ซูจือหยูที่อยู่ข้างๆพูดอย่างร้อนใจ “ต้องมีการเข้าใจผิดกัน แน่ๆ ฉันนามสกุลซูและก็เป็นคนของตระกูลซู ผู้นำตระกูลคน ปัจจุบันคือของฉันเอง ตระกูลซูไม่มีทางทำอะไรฉันแน่ มันต้อง มีการเข้าใจผิดกันเกิดขึ้นแน่นอน ขอร้องล่ะนายโทรไปยืนยันกับ พวกเขาเพื่อความแน่ใจก็ได้

หลิวจ้านแสยะยิ้ม “ฉันได้รับการยืนยันตั้งนานแล้ว สิ่งที่พวก เขาต้องการก็คือชีวิตของแกสองคน ห้ามเว้นใครไว้เด็ดขาด เพราะงั้นพวกแกไม่ต้องขอร้องให้กันและกันแล้วนะ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว พวกแกหนีไม่พ้นหรอก!”

ขณะที่พูด หลิวจ้านก็ชี้ไปที่รถคอนเทนเนอร์ที่จอดขวางอยู่ตรง ทางข้างหน้า เอ่ยพูดยิ้มๆว่า “อีกอย่างพวกแกอย่าคิดที่จะเปิด ประตูกระโดดออกไปจากรถเชียวล่ะ คนพวกนี้เตรียมการกัน พลาดเอาไว้หมดแล้ว พวกเขาจะเอาชีวิตของพวกแก ให้ได้

“พวกแกอยู่ในมือฉัน อย่างน้อยฉันก็จะฆ่าพวกแกอย่างประณี ประนอม แต่ถ้าพวกแกตกอยู่ในมือของพวกเขา ฉันเดาว่าพวก เขาคงเห็นพวกแกเป็นลูกโบว์ลิ่ง ลากพวกแกไปกับพื้นถนนจนหัว สมองเละ แยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร!

เมื่อซูจือหยูได้ยินแบบนี้ ก็ร้องไห้ออกมาเสียงหลง “แม่คะ! ทำไมคุณพ่อกับคุณปู่ต้องทำอย่างนี้

ตู้ให้ซิงกอดซูจือหยูเอาไว้ พยายามกลั้นน้ำตา แล้วพูดเสียง

กลั้วสะอื้นว่า “จ๋อหยู แม่ขอโทษ แม่ทำให้แกต้องเดือดร้อนไป

ด้วย…”

หลิวจ้านเล็งปืนมาที่ตู้ไฟซิง เอ่ยพูดเสียงนิ่งว่า “ไม่ควรให้คน ผมหงอกส่งคนผมดไปก่อน เพราะงั้นคงต้องลำบากแกแล้วล่ะ แกไปก่อนแล้วกัน!”

ให้ชิงรู้ว่าครั้งนี้ยังไงตัวเองก็คงไม่รอด เธอรู้สึกสงสาร ลูกสาว พร้อมกันนั้นก็รู้สึกผิดต่ออีกฝ่ายเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เธอยอมรับชะตากรรมแล้ว ลูบหัว คือหนูไปพลาง ร้องไห้ไปพลาง “จือหยู ขอโทษนะ…แม่ขอโทษ…แกอย่าโกรธ แม่เลยนะ….
ซูจื่อหยูร้องไห้ปานใจจะขาด “แม่…ฉันไม่โกรธแม่….

หลวงานถอนหายใจออกมา “ไอหยา สาวสวยทั้งสองคน ฆ่า ให้ตายคงน่าเสียดายแย่ แต่ว่าฉันช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ เพื่อ ให้ตัวเองมีชีวิตรอด ฉันจำเป็นต้องให้พวกแกสองคนตายจริงๆ!

ขณะที่พูด เขาก็เตรียมลั่นไก เพื่อปลิดชีวิตให้ชิง

แต่ว่าในตอนนี้เอง เขาที่หันมาทางบาะหลัง จู่ๆก็เห็นเงา ขนาดใหญ่วิ่งตรงเข้ามาด้วยความเร็วผ่านกระจกใสหลังรถ

เขาเพ่งมอง พร้อมกับอุทานออกมาว่า “เฮียแม่ง! มันอะไรกัน วะเนี่ย ? ไม่ใช่ว่าพวกนั้นต้องปิดทางอยู่ข้างหลังเหรอ? ทำไมขับ พุ่งเข้ามาแบบนี้?”