บทที่ 449

ช่วงบ่าย ณ บ้านตระกูลซึ่ง

อู่ตงไห่และอู๋ซินก็ตั้งใจเลือกของขวัญ แล้วสองพ่อลูกก็รีบไป ยังบ้านตระกูลซ่ง

คุณท่านซึ่งรู้แล้วว่าพวกเขามายังเมืองจินหลิง และรู้ว่าลูก หลานของตระกูลเขาพบกับอะไรบ้าง ดังนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าพวก เขาจะมาที่บ้านตนเองเร็วอย่างนี้

แต่ว่า ในเมื่อลูกชายคนโตและหลานคนโตของตระกูล มา ถึงที่ คุณท่านซึ่งก็ต้องเกรงใจเป็นธรรมดา เลยออกมาต้อนรับ เอง

อู๋ตงไห่และอู๋ซินนั่งฝั่งดก้ารับแขก คุณท่านซึ่งนั่งฝั่งตรงข้าม

ลุงก็ยกน้ำชาให้กับทุกคน ยุ่งตัวเป็นเกลียว

อู่ตงไห่เอาของขวัญจำนวนมากยกขึ้นมา แล้วก็ยกมือคำนับ พูดว่า “ไม่ได้พบคุณอางเสียนานเลย ไม่คิดว่าอางยังร่างกาย แข็งแรงดีช่างน่าอิจฉาจริงๆ ครับ!

คุณท่านซึ่งก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “ร่างกายผมไม่นับว่าแข็งแรง หรอก อย่างมากก็ยังสามารถทำอะไรเองได้ ยังไม่ตายง่ายๆ”

อู่ตงไห่รีบพูดว่า “คุณอาซ่งช่างถ่อมตัวจริงๆ”

เขาก็พูดเสริมว่า “คุณอางครับ ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าร่างกายคุณอาไม่ค่อยดี แต่วันนี้เห็นว่าสีหน้าก็สดใสดี ดูเหมือนว่า ร่างกายจะดีขึ้นมากแล้ว?”

คุณท่านซึ่งก็ยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า “ตอนแรกผมก็คิดว่า ร่างกายจะดีขึ้นมากแล้ว แต่วันนี้ก็เพิ่งรับรู้ว่า ผมยังไม่นับว่าดีขึ้น มากเท่าไรนัก”

อู่ตงไม่ได้ยินดังนั้นก็แปลกใจ แล้วพูดว่า “คุณอาซ่งครับ แล้ว อย่างไรถึงจะเรียกว่าดีขึ้นล่ะครับ?”

คุณท่านซึ่งก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “สามารถกลับมาเหมือน10ปีที่ แล้วภายในคืนเดียว อย่างนั้นถึงจะเรียกว่า ดีขึ้น!

ตอนที่พูดประโยคนี้ ในหัวของคุณท่านซึ่งก็นึกถึง ซื้อเทียนที่ ล้มล้างความคิดเก่าๆ และทำให้เขาต้องตกตะลึง

ตั้งแต่กลบมาจากจี้ชื่อถัง ในใจเขาก็ยังคงนึกถึงไม่หยุด ถึง

ขนาดคาดหวังในใจ

ตนเองจะได้มีวาสนาดีๆ เช่นนี้ตอนไหนกันนะ จะได้ถือว่าไม่ เสียชาติเกิด

แต่ว่า อู๋ตงไหล่จะไปรู้ได้อย่างไรว่าเขาพบกับอะไรมา ยังนึกว่า เขาพูดล้อเล่น ก็เลยหัวเราะพูดเสริมไปว่า “มีคำพูดหนึ่ง ดอกไม้ มีวันผลิบานอีกครั้ง แต่คนไม่มีทางกลับไปหนุ่มได้อีก คุณอาง หวังอยากจะหนุ่มขึ้น10ปี ผมก็หวังเช่นกัน แต่เสียดาย สุดท้าย มันก็เป็นเพียงความหวัง ไม่สามารถเป็นจริงได้

คุณท่านซึ่งก็ยิ้มนิ่งๆ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
อู่ตงไห่คิดว่าไม่สามารถเป็นจริงได้ นั่นก็เพราะว่าเขาเป็นกบ ในกะลา ไม่เคยพบกับมังกรในโลกมนุษย์อย่างอาจารย์เย ดังนั้น ตนเองก็ไม่จําเป็นต้องอธิบายปัญหานี้ให้กับเขา

ดังนั้น คุณท่านซึ่งก็เลยถามเขาว่า “เอ่อ ตงไห ของแก ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? ลูกชายคนรอง

อู่ตงไหก็ถอนหายใจ แล้วพูดว่า “ก็ยังเหมือนเดิมครับ ใช้ทุก วิถีทางแล้ว แต่ก็ยังไม่มีอะไรพัฒนาขึ้น ผมได้ส่งเขาไปที่ซูหาง แล้ว”

พอพูดถึงเรื่องนี้ อู่ตงไห่ก็พูดอีกว่า “ที่ผมและเสี่ยวซินยังไม่ได้ กลับ ก็เพราะอยากรู้ว่า ทำไมลูกชายคนรองของผมถึงเป็นเช่นนี้ ผมสงสัยว่าเขาจะถูกคนปองร้าย อาจจะเป็นไปได้ว่าถูกคนสะกด จิตอะไรสักอย่าง หรืออาจะเกี่ยวข้องกับคาถาอาคมอะไรสักอย่าง

ในแถบเอเชียอาคเน ไม่ทราบว่าคุณอาซึ่งพอจะรู้ว่า ในเมืองจิ นหลัง มีคนที่มีความสามารถด้านนี้หรือเปล่าครับ?”

คุณท่านซึ่งก็ส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ที่แกพูดถึงเรื่องคาถาอะไร นั่น อาก็เคยได้ยินมาบ้าง แต่ยังไม่เคยเห็น และไม่อาจตัดสินได้ ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า”

อู๋ตงไห่ก็ตั้งใจพูดว่า “คาถาอาคม คุณไสย์ เลี้ยงกุมาร เรื่อง พวกนี้มันเป็นเรื่องจริง แต่มันเป็นวิชาสายมืด คนที่ใช้ของพวกนี้ ล้วนเป็นชั่ว หรือไม่ก็อยากจะรวย หรืออยากจะเป็นลูกน้องของ คนใหญ่คนโต ตระกูลใหญ่อย่างพวกเรา ไม่ค่อยสนใจของพวก