บทที่ 1219

ด้วยชัยชนะของฉันเอาเสงี่ยน เจ้าตัวร้ายก็เข้าสู่อันดับ8 ของ การแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติอย่างเป็นทางการ

นี่คือการแข่งขันที่อยู่ในการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติ ที่ได้คะแนนดีที่สุด

ปีที่แล้วการแข่งขันที่จัดขึ้นที่แคนาดา เธอบินไปเพื่อร่วมการ แข่งขัน โดยเฉพาะ แต่ครั้งนั้นเธอไม่ผ่านการคัดเลือกเข้ากลุ่ม และสุดท้ายก็ได้อยู่ในอันดับที่ 30

ดังนั้นครั้งนี้ ฉันเอ้าเสวียนจึงประสบความสำเร็จอย่างไม่เคย ปรากฏมาก่อน

หลังจากที่ผู้ตัดสินประกาศชัยชนะ เธอก็จับมือกับผู้เข้าแข่งขัน ชาวไทยและเด็กหญิงทั้งสองก็กอดกัน

ทันใดนั้น ฉันเอ้าเสวียนหันหลังกลับมาและพุ่งไปหาเเฉินอ ย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงตรงหน้าเเฉินเธอกระโดดขึ้นอย่างมี ความสุข และกระโดดอยู่บนตัวเขา

“อาจารย์เย่ ขอบคุณท่านมากจริงๆ!”

ฉันเอ้าเสงี่ยนกอดคอดขาไว้เหมือนลูกโคอาล่าที่อยู่บนตัวเขา มีความสุขที่สุด

การกอดของฉันเอ้าเสงี่ยน ทำให้เยเฉินตั้งตัวไม่ทัน แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความดีใจของฉันเอาเสงี่ยนที่มีความสุข

ดังนั้นเยเฉันก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ ดังนั้นจึงกอดเธอแล้ว หมุนตัวสองรอบ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพิ่งเข้าสู่อันดับที่ 8 ก็มี ความสุขขนาดนี้แล้วเหรอ ถ้าหากชนะเลิศ คุณจะไม่ดีใจจนเป็น บ้าไปเหรอ?”

ฉันเอ้าเสงี่ยนกอดคอของเยเฉิน หน้าแดงและพูดว่า “ฉันไม่ เคยใฝ่ฝันว่าจะได้แชมป์ ฉันได้เข้ารอบอันดับที่ 8 ก็มีความสุข มากพอแล้ว”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้คุณไม่ไม่ได้พูด แบบนี้ ก่อนหน้านี้คุณพูดว่ามีความสามารถพอที่จะสามารถได้ ตำแหน่งที่ดี”

ฉันเอ้าเสงี่ยนพูดอย่างเขินอาย “นั่นเป็นเพราะว่าเค้ากลัวว่าอา จารย์เท่านจะรังเกียจว่าฉันไม่เอาไหน ดังนั้นจึงแกล้งคุยโม้ ที่ จริงฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้รับรางวัล ”

“เอาเถอะ…” เยเฉันพยักหน้าและยิ้ม “เอาล่ะ อย่ามัวแต่เกาะ อยู่บนตัวผมเลย ทุกคนกำลังมองอยู่ คุณ พ่อและน้องชายคุณก็ จ้องมองอยู่”

ฉันเอ้าเสงี่ยนเพิ่งจะรู้สึกตัว ตัวเองถึงกับห้อยอยู่บนตัวเเฉิน ในเวลานี้เย่เฉินรู้สึกสะเพร่าเล็กน้อย ในเมื่อรูปร่างของฉันเอ้า เสงี่ยนนั้นดีมากจริงๆ

ยิ่งกว่านั้น ผิวของเธอเรียบเนียนราวกับหยก
ที่สําคัญตอนนี้เธอใส่แต่สปอร์ตบราและกางเกงขาสั้นทรง แบนเท่านั้น ดังนั้นการกอดตัวเองแบบนี้ ความรู้สึกต่างๆนาๆ จึง ชัดเจนมาก

รอยยิ้มเขินอายของฉันเอ้าเสงี่ยน รีบกระโดดลงจากร่างของ เขา

ฉันกางที่อยู่ห่างจากที่ไม่ไกล กำลังจ้องมองลูกสาวสุดที่รัก ด้วยรอยยิ้ม

เขาหวังมานานแล้วว่าอยากให้ลูกสาวกับอาจารย์เเย่เฉิน มี ความสัมพันธ์ที่ก้าวหน้าขึ้น

ดูเหมือนว่าวันนี้ ลูกสาวของเขาและอาจารย์เม่มีความคืบหน้า เล็กน้อย น่ายินดีปรีดาจริงๆ และเขารู้สึกดีใจมากกว่าที่ลูกสาว ของเขาชนะการแข่งขันครั้งนี้ซะอีก

เย่เฉินพูดกับฉันเอ้าเสงี่ยน ในขณะนี้ว่า “อย่าลืมไปทักทายพ่อ และน้องชายของคุณ พวกเราไปด้วยกันเถอะ”

ฉันเอ้าเสวียนเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองมัวแต่ดีใจกับอาจารย์ ลืมไปว่าพ่อและน้องชายของเธอกำลังมองไปที่บนเวที

เรื่องนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเขินอาย เธอคิดในใจว่า เมื่อครู่น่า ขายหน้าจริงๆ ในสายตามีเพียงแต่อาจารย์เย่ ลืมพ่อและน้อง ชาย เป็นบาปจริงๆ!”

ดังนั้น เธอกับเย่เฉินที่รีบมาถึงข้างหน้าฉันกางกับฉันเอาตง หน้าแดงและพูดว่า “พ่อ เอ้าตง เมื่อครู่การแสดงของฉันดีไหม?”