ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 1376



บทที่ 1376

เย่เฉินยิ้มเบาๆ “ได้ผลก็ดีแล้ว”

หม่าหลันยิ้มและพูดอย่างประจบว่า “ลูกเขย แม่ขอคุยอะไร กับคุณหน่อยได้ไหม?

เยเฉันพยักหน้า: “ได้ครับ

หม่าหลันรีบพูด “ลูกเขยคือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ ถึงผลิตภัณฑ์

ดูแลผิวที่ผลิตจากคาเวียร์ชุดใหญ่นี้จะมีเยอะ แต่มันก็มีวันที่แม่ ใช้จนหมด แม่กลัวว่าหลังจากที่ใช้หมด ถ้าไม่ได้ใช้อย่างต่อ เนื่อง ริ้วรอยบนใบหน้าของแม่จะกลับไปเหมือนเดิม รอให้แม่ใช้ ผลิตภัณฑ์ตัวนี้ใกล้หมด คุณช่วยซื้อให้แม่อีกชุดหนึ่งได้ไหม ? ”

เย่เฉินเข้าใจในทันที

อันที่จริงหม่าหลั่นกลัวว่าถ้าใช้ผลิตภัณฑ์ชุดนี้จนหมดก็จะไม่มี ชุดใหม่ให้ใช้ ดังนั้นเธอจึงอยากให้เขาซื้อชุดใหม่ให้เธออีก

ความจริงแล้ว ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวราคาสี่แสนหยวนต่อชุด สําหรับเขามันก็ไม่ได้แพงเกินไป แต่มันก็ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย เขาไม่สามารถรับปากหรือสัญญาหม่าหลับได้ในทันที

ถ้าเธอดูแลคนในครอบครัวได้ดี แน่นอนเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา แต่ถ้าเธอดูแลคนในบ้านได้ไม่ดี อย่าว่าแต่ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่มี ราคาแพงขนาดนี้ แม้แต่ครีมทาผิวต้าเปาที่มีราคาขวดละไม่กี่ หยวน เขาก็ไม่ซื้อให้เธอย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาก็พูดเบาๆว่า ” แม่ ถึงเวลานั้นพวกเราค่อยว่ากัน ผลิตภัณฑ์ชุดนี้ยังไงก็ใช้ได้เกินครึ่งปี? รอให้แม่ใช้จนใกล้จะ หมด พวกเราค่อยพูดเรื่องนี้ก็ยังไม่สาย

หม่าหลันเป็นคนฉลาด เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็เข้าใจความ หมายของเยเงินทันที

เขาคงต้องการดูว่าเธอดูแลคนในครอบครัวดีหรือเปล่า แล้ว ค่อยตัดสินใจ

ดังนั้นเธอเลยรีบพูดด้วยรอยยิ้มทันที “ลูกเขย คุณวางใจได้ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เรื่องในบ้านแม่จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ถ้าคุณต้องการให้แม่ทำอะไร แม่จะทำให้ทุกอย่าง

เมื่อพูดจบ เธอก็รีบถามทันที : ลูกเขย แม่ได้ตุ๋นซี่โครง ให้ คุณทานในตอนกลางวัน เดี๋ยวแม่จะไปทำปลาดาบน้ำแดงให้คุณ อีก! ”

เยเฉินพยักหน้าและพูด “แม่ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป อาหารของที่ บ้านควรดีกว่าเดิม อย่าทำแต่อาหารพื้นบ้าน ควรทำอาหารดีๆ รสชาติอร่อยๆบ้าง ชูหนทำงานลำบากทุกวัน ควรบำรุงร่างกาย ให้เธอบ้าง”

เมื่อพูดจบ ไม่รอให้หม่าหลันพูด เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและ พูดเบาๆ “ฉันจะโอนเงินทางแชทให้แม่สามหมื่นหยวน ตั้งแต่ นี้เป็นต้นไปครอบครัวของเราใช้จ่ายค่าอาหารสามหมื่นหยวนต่อ เดือน”

หม่าหลันได้ยินว่าเย่เฉิน ให้ค่าใช้จ่ายอาหารในครอบครัวสามหมิ่นหยวนต่อเดือน เธอตื่นเต้นดีใจและมีความสุขมากๆ สามหมื่นหยวน ค่าใช้จ่ายอาหารสําหรับสี่คน ยังไงก็ใช้ไม่

หมด?

เมื่อถึงเวลานั้น ตัวเองก็สามารถหักเงินออกมาบางส่วน ทุก เดือนอย่างต่ำก็คงหักเงินออกมาได้ซักหนึ่งถึงสองหมื่นหยวน

ไม่คาดคิดเลยว่า ตอนนี้เเฉินจะพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “แม่ เงินสามหมื่นหยวนสำหรับค่าใช้จ่ายของอาหาร แม่ห้ามหัก เงินและเก็บไว้เอง ทุกเดือนต้องใช้เงินสามหมื่นหยวนเพื่อ ปรับปรุงอาหารในครอบครัวของเราให้ดีขึ้น ฉันก็ไม่เอาเปรียบ แม่แน่นอน ทุกเดือนฉันจะให้แม่เพิ่มอีกหนึ่งหมื่นหยวน เป็นค่า เหนื่อยสําหรับแม่”

หม่าหลันได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอก็ไม่รู้สึกโกรธเลย แต่เธอ กลับรู้สึกโล่งใจ

ถ้าตัวเองหักเงินบางส่วนไว้ เธอก็กลัวเเฉินจะรู้และตำหนิเธอ แต่ถ้าตัวเองไม่หักเงินบางส่วนไว้ เขาก็จะไม่มีเงินสำหรับใช้ส่วน ตัวเลย และมันคงจะอยู่ยาก

ตอนนี้เย่เฉินให้ค่าเหนื่อยกับเธอเดือนละหนึ่งหมื่นหยวน มันก็

มากแล้ว

อย่างไรก็ตาม เงินหนึ่งหมื่นหยวนมันก็ไม่ใช้เงินจำนวนมาก นัก ตอนนี้ตัวเองไม่ได้ออกไปหาเพื่อน ทุกวันสวมหน้ากากและ แว่นกันแดดออกจากบ้านไปซูเปอร์มาเก็ตที่อยู่ใกล้ๆเพื่อซื้อ อาหาร มันก็ไม่มีที่ให้ใช้เงินจริงๆ
แต่ในอนาคต หากขาของเธอหายดีเป็นปกติ และเธอทำฟัน จนเสร็จ เธอคงต้องหาเพื่อนและต้องมีค่าใช้จ่ายแน่นอน ดังนั้นเงินหนึ่งหมื่นหยวนของแต่ละเดือน เธอต้องเก็บออมเงิน ไว้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หม่าหลินก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและ ครุ่นคิด : “เดือนละหนึ่งหมื่นหยวน มันไม่ใช่เงินที่มากเลย และ มันก็เป็นเงินที่แลกมาด้วยความเหนื่อย ดูเหมือนว่าถ้าฉัน ต้องการมีอนาคตที่สุขสบาย ฉันคงต้องเร่งให้หนมีลูกหลายๆ คนให้เยเฉิน! ถึงเวลานั้นเยเงินคงให้ค่าเหนื่อยกับฉันเดือนละ หลายแสนหยวน ให้ฉันช่วยพวกเขาดูแลลูกๆ ฉันคงมีเงินเยอะ แน่นอน? “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ