บทที่ 2068

ซึ่งหวั่นถึงหัวเราะออกมา ลบรอยช้ำบริเวณหูและขมับ จาก นั้นก็เอ่ยพูดว่า “ตอนแรกก็เหนื่อยมากๆเลยล่ะ อยากนอนให้เต็ม อิ่มด้วย แต่ว่าทนรับแรงสั่นสะเทือนจากคลื่นไม่ไหวจริงๆ เลย ขึ้นมาสูดอากาศสักหน่อย

เย่เฉินเอ่ยถามอย่างห่วงใย “เมาเรือเหรอ?” ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้า พูดยิ้มๆว่า “ยังได้อยู่ค่ะ ไม่ค่อยรุนแรง เท่าไหร่”

เธอพูดพร้อมกับเดินมาหยุดอยู่ข้างๆเเฉิน เป็นสิ่งที่กั้นเรือ มองดูดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น เอ่ยพูดอย่างเพ้อๆว่า “ดวงอาทิตย์ ขึ้นในทะเลสวยจัง โตมาขนาดนี้ ฉันเพิ่งเคยได้เห็นดวงอาทิตย์ ขึ้นที่ทะเลเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย”

เย่เฉินเห็นความกังวัลและความประหม่าปรากฏอยู่ระหว่างคิ้ว ของเธอ จึงเอ่ยเรียกเธออย่างอดไม่ได้ว่า “หวั่นถึง…..

ซึ่งหวั่นถึงรีบหันกลับมามองเย่เฉิน “อาจารย์เย่ จะพูดอะไรเห รอคะ?”

เย่เฉินเอ่ยถามเธอ “เธอมีอะไรในใจหรือเปล่า?”

ซึ่งหวั่นถึงลังเลอยู่สักพัก ก็พยักหน้ายอมรับเบาๆ จากนั้นก็ เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันเป็นห่วงอาการของคุณในตอนนี้ อีกอย่างไม่รู้เลยว่าหลังจากที่กลับไป ควรที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ยังไงดี…..

เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “กลับไปแล้วต้องจัดการยังไง เรื่องนี้เธอไม่ต้องกังวล ฉันจะช่วยเธอจัดการให้เรียบร้อย ส่วน อาการของคุณท่านซึ่งในตอนนี้

เยเฉินหยุดไปสักพัก จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “เอาอย่างนี้แล้ว กัน เรากลับเข้าไปในเรือก่อน ฉันจะใช้วิทยดาวเทียมโทรหาหง ห้าให้เขาถามให้

ซึ่งหวั่นถึงรีบพยักหน้า “ได้ค่ะอาจารย์เย่! ‘

ทั้งสองคนกลับเข้ามาในเรือ หลังจากที่กัปตันเรือเอาวิทยุ ดาวเทียมมาให้ เย่เฉินก็ต่อสายหาหงห้า

เมื่อหงห้ารับสาย ก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่า ใครโทรมาครับ?”

เย่เฉินเอ่ยพูดว่า “หงห้า นี่ฉันเอง”

หงห้ารีบเอ่ยพูดด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ ทำไม เปลี่ยนเบอร์ล่ะครับ?”

เย่เฉินตอบกลับว่า “ตอนนี้ฉันใช้วิทยุดาวเทียม โทร ขณะที่พูด เขาก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “ใช่สิหงห้า ตอนนี้อาการ ของคุณท่านซึ่งเป็นยังไงบ้าง?

หงห้าเอ่ยพูดขึ้นว่า “หมอบอกว่าสมองของคุณท่านซึ่งอาจจะ ได้รับการกระทบกระเทือน เลยมีอาการโรคสมองเสื่อม อาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยครับ แต่ก็ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร ผมเฝ้า คุณท่านซึ่งอยู่ที่โรงพยาบาลตลอดตามที่คุณสั่งเอาไว้ ดังนั้นคุณ ไม่ต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของเขาหรอกนะครับ”

เย่เฉินตอบอืม จากนั้นก็เอ่ยถามว่า “แล้วสองพ่อลูกซึ่งเทียนห มิงกับซ่งหรงล่ะ? ช่วงนี้มีความเคลื่อนไหวอะไรบ้างไหม?”

หงห้าเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “เหมือนพวกเขากำลังเตรียมจัดประชุม บอร์ดบริหารนะครับ คุณซึ่งหายตัวไป และคุณท่านซึ่งก็เป็นโรค ความจําเสื่อม ตอนนี้ซึ่งชื่อกรุ๊ปจึงไม่มีคนคอยคุม ดังนั้นพวก เขาเลยเตรียมจัดประชุมบอร์ดบริหารอย่างเร่งด่วน โดยมีซ่ง เทียนหมิง เป็นผู้เข้ารับตำแหน่งผู้บริหารชั่วคราวของซ่งชื่อกรุ๊ป อย่างเป็นทางการ

เย่เฉินเอ่ยถามขึ้นมาว่า “หืม? แล้วจัดประชุมเมื่อไหร่ที่ไหน นายรู้ไหม?”

หงห้าเอ่ยพูดว่า “เหมือนจะเป็นวันมะรืนช่วงสิบโมง จัดประชุม ที่ซึ่งชื่อกรุ๊ป อีกอย่างเวลาสิบเอ็ดโมงพวกเขาก็จะจัดงานแถลง ข่าวเพื่อประกาศผลการตัดสินของการประชุม แถมยังเชิญนัก ข่าวหลายสำนักมาเป็นพยานด้วยนะครับ”

เย่เฉินรู้ดี ว่าตอนนี้ซึ่งเทียนหมิงกำลังอาศัยวิธีการที่สมเหตุสม ผลเพื่อให้ได้ตำแหน่งผู้นำและผู้บริหารของซ่งชื่อกรุ๊ปมาครอบ ครองอย่างเปิดเผย

ในมุมมองของซ่งเทียนหมิง ต่อให้อยู่หรือตายก็ไม่มีอะไร เปลี่ยนแปลง อีกอย่างเปอร์เซ็นต์มีชีวิตรอดยยังต่ำมากอีกด้วยความน่ายำเกรงก็มีแคริบหรี่

ในเมื่อตอนนี้คุณท่านซึ่งกลายเป็นคนความจำเสื่อมไปแล้ว สำหรับเขาจึงไม่มีความเกรงกลัวใดๆทั้งสิ้น

ในสถานการณ์อย่างนี้ ควรถือโอกาสคว้าซ่งชื่อกรุ๊ปมาไว้ใน มือ และขายทรัพย์สินแลกเป็นเงินสดให้เร็วที่สุด สิ่งนี้ถึงจะเป็น สิ่งที่สองพ่อลูก ให้ความสำคัญที่สุด

คิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ยิ้มออกมานิ่งๆ แล้วเอ่ยพูดว่า “หงห้า นายช่วยไปขอบัตรเชิญเข้างานกับซึ่งเทียนหญิงให้ฉันสักสอง สามใบหน่อยสิ บอกเขาว่าถึงตอนนั้นฉันจะไปเข้าร่วมด้วยตัว เอง!”