บทที่ 2302

ถึงแม้คนขับของเฉินจือข่ายจะไม่ใช่คนมีเงิน แต่เงินจือข่ายได้ พูดกำชับเขาไว้แล้ว ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไหร่ก็ต้องประมูล คฤหาสน์หลังนี้ให้ได้ อย่าว่าแต่แปดล้านหยวน แม้แต่แปดสิบ ล้านหยวน ก็ยอมจ่ายเพื่อประมูลคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้

ดังนั้น เขาจึงไม่ยอมแพ้ ยกป้ายประมูลขึ้นมาและพูด ทันที “แปดล้านแปดแสนหยวน!”

แปดล้านแปดแสนหยวน เมื่อเทียบกับราคาเริ่มต้นประมูลที่ แปดแสนแปดหมิ่นหยวน มันเพิ่มขึ้นตั้งสิบเท่า

แต่การประมูลคฤหาสน์หลังนี้สำหรับพวกเขาสองคน มันเป็น แค่การเริ่มต้นเท่านั้น

ดูเหมือนไม่ชิงไม่อยากจะเพิ่มราคาขึ้นมาทีละนิดๆอีกแล้ว

เธอยกป้ายประมูลและพูด:”สิบล้านหยวน”

ในห้องการประมูลเกิดเสียงวุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง

ในห้องส่วนตัวของงานประมูล เฉินจือข่ายพูดข้างหูเยเฉินทัน ที:”คุณชาย ดูเหมือนว่าคุณหนูรองของตระกูลคนนี้จะต้องการ คฤหาสน์หลังนี้มากๆ”

เย่เฉินพยักหน้าและถอนหายใจอย่างจำใจ:”ฉันไม่ค่อยเข้าใจ ความคิดของน้าคนนี้จริงๆ เธอกับพ่อของฉันไม่ได้มีความ สัมพันธ์จริงๆสักหน่อย ทำไมเธอถึงสนใจคฤหาสน์หลังนี้ล่ะ?”
เฉินจือข่ายถอนหายใจและพูด:”พูดกันตามตรง ถึงแม้ฉันจะ มีอายุมากกว่าคุณไม่กี่ปี แต่ความรักของตู้ให้ซิงคนนี้ที่มีต่อพ่อ ของคุณ ฉันก็เคยได้ยินมาบ้าง และเธอก็รักพ่อของคุณมากๆ..”

เย่เฉินรับปากงานประมูลที่ด้านนอก คนขับรถของเฉินจือข่าย ให้ราคาที่สิบสองล้านหยวนแล้ว

ในเวลานี้ ผู้ให้ซึ่งก็ให้ราคาตามมาทันที และเธอก็เพิ่มราคา

เป็นสิบห้าล้านหยวน

เย่เฉันอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และเอ่ยปากพูดกับเฉินซื้อขายที่ อยู่ข้างๆ “ส่งข้อความแชทไปบอกคนขับรถของคุณ บอกเขาให้ ราคาสามสิบล้านหยวนเลย!”

“ได้ครับ!”เฉินจือข่ายพยักหน้า และรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และส่งข้อความทางวีแชททันที

หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านนอกของงานประมูล ยกป้ายประมูลขึ้นมาทันที เขาให้ราคาที่มากกว่าไม่ชิงให้สิบห้า ล้านหยวน เพิ่มขึ้นเท่าตัวเป็นสามสิบล้านหยวน

ทุกคนที่อยู่ในงานประมูลหายใจเข้าด้วยความตกใจทันที

คฤหาสน์ที่ราคาเริ่มต้นไม่ถึงหนึ่งล้านหยวน แต่ตอนนี้มันกลับ มีราคาสูงถึงสามสิบล้านหยวน นี่เป็นงานประมูลของกรมบังคับ คดีที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ตอนนี้ตู้ไห่ชิงรู้สึกตกใจมากๆ

เธอหันหน้ากลับไป มองชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในมุมห้องที่กำลังคฤหาสน์หลังกับเธอ เธอรู้สึกประหลาดใจมากๆ

ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ทำไมถึงให้ความสน ใจมากกับคฤหาสน์หลังที่ต้องการ”

อันจริง ก่อนที่จะมาฉันก็แล้วจะได้เจอแข่งการ ประมูล

แต่ผู้ประมูลที่ฉันคิดควรจะเป็นชายหนุ่มฉันเจอที่

คฤหาสน์หลังเก่า

เพราะชายหนุ่มคนนั้นรูปร่างหน้าตาที่เหมือนฉางอิงมากๆ ถ้าฉันทายไม่ผิด เขาจะเป็นลูกชายของฉางอิง

“หลายวันมาหาทุกวิถีทางเพื่อหาตัวแต่เบาะแส ของเขาเจอ”

ไม่นอกจากเขาแล้ว ยังใครที่ต้องการคฤหาสน์หลังมากชายวัยกลางที่ให้ราคาสามสิบล้านคนนี้ เป็นใครกันแน่? หรือ พูดอย่างก็ใครเป็นคนส่งมากันแน่

ในขณะผู้ให้ซึ่งกำลังฟุ้งซ่านอยู่ พิธีงานประมูลก็สามสิบล้านครั้งหนึ่ง สามล้านครั้งสอง ยังมีใครราคามากกว่าสามล้านไหม? ถ้ามี สามสิบล้านครั้ง

เขายังไม่ทันพูดไห่ชิงได้ล้าน! ฉันราคาสิบล้าน!
“คือ…”พิธีกรประมูลรู้สึกเหลือเชื่อมากๆ พูดตะกุกตะกัก: ห้า สิบล้านครั้งที่หนึ่ง…”

คนขับรถของเฉินจือข่ายรู้สึกประหม่าเล็กน้อยทันที

ถึงแม้เงินที่จ่ายจะไม่ใช่เงินของเขา แต่เขารู้สึกว่าเงินที่จ่ายไป ไม่คุ้มกับสิ่งของที่ได้รับ

ดังนั้น เขารีบส่งข้อความทางวีแชทให้เงินจือข่าย ทันที “เถ้าแก่ ยังต้องเพิ่มเงินอีกไหม?”

เฉินจื่อข่ายรีบตอบกลับทันที เพิ่มอีกห้าล้านหยวน!”

ดังนั้น คนขับรถก็รีบยกป้ายประมูลอีกครั้งและพูด “ฉันให้ห้า สิบห้าล้านหยวน!”

เยเฉันมองดูไห่งที่อยู่ข้างๆ คือหยุผ่านกระจก ถอนหายใจ เบาๆ และพูดกับเฉินจือข่าย: “เหล่าเฉิน ถ้าคุณหนูรองของตระกูล ตู้ยังเพิ่มเงินอีก คุณก็บอกให้คนขับยอมแพ้การประมูลครั้งนี้”

เฉินจือข่ายถามด้วยความตกตะลึง “คุณชาย คุณจะยอมแพ้เห รอ?!”

เมื่อพูดจบ เขาก็รีบพูดเสริมทันที “คุณชาย! อย่าว่าแต่เงินแค่ ห้าสิบห้าล้านหยวนเลย ถึงแม้ราคาของมันจะสูงถึงห้าร้อยห้าสิบ ล้านหยวน เงินแค่นี้สำหรับพวกเรามันเป็นแค่เงินเล็กน้อย มากๆ!”

เย่เฉินสายหัวเบาๆและถอนหายใจ “เห้อ ช่างเถอะ มันไม่ได้ เกี่ยวกับเรื่องเงิน เพราะฉันอยากให้คุณน้าคนนี้สมปรารถนาในสิ่งที่เธอต้องการ!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ