บทที่ 1065

พอเห็นหมาหลันเดินถือไม้เท้าเข้ามา แล้วยังแบกกระเป๋า สะพายข้างใบใหญ่มาด้วย ข้าวของข้างในมากมาย

เย่เฉินก็รู้สึกว่า แม่ยายของตนเองจะต้องไปทำเรื่องอะไรไม่ดี

อีกแน่

เซียวซูหนเห็นแล้วถามด้วยความตกใจว่า “แม่คะ แม่ไปไหน มาแต่เช้า? หนูไม่เห็นแม่เลย”

หม่าหลันก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “แม่ไปตลาดค้าส่งมา ซื้อของ มานิดหน่อย! ”

เชียวชูหนก็พูดตักเตือนแม่ว่า “แม่คะ แม่ยังไม่หายเลย ยัง

ต้องเดินถือไม้เท้าอยู่เลย ออกไปเดินมั่วไปได้อย่างไร

“ไม่เป็นไรๆ ” หม่าหลันก็โบกปฏิเสธ แล้วพูดอย่างไม่สนใจว่า “อย่ามองว่าแม่เดินถือไม้เท้าแล้วจะไม่สะดวกนะ แต่แม่ชินเสีย แล้วล่ะ อีกอย่างตอนนี้ขาของแม่ก็ไม่ปวดแล้ว เดินถือไม้เท้าจะ เหนื่อยหน่อย ไม่เป็นไรหรอก

เซียวซูหนก็ถามอีกว่า “แม่ซื้ออะไรมาคะ ข้าวของเต็มไปหมด เลย? เหนื่อยรึเปล่า? ให้หนูช่วยถือเถอะ!

หม่าหลันยิ้มพูดว่า “ไม่เหนื่อยๆ ข้างในเป็นหมวกทั้งนั้น ไม่ หนักเท่าไรหรอก”
“หมวกหรือคะ? ” เซียวซูหนก็ทำหน้าตาไม่เข้าใจ “แม่ซื้อ หมวกมาทำไมเยอะแยะ? ถุงใหญ่ขนาดนี้มีกี่ใบกันละเนี่ย?

หม่าหลันก็ยิ้มร้ายๆ แล้วก็เปิดกระเป๋าซิปออก

เซียวซูหนก็ยื่นหน้าเข้าไปมอง แล้วพบว่าในกระเป๋านั้น มีแต่ สีเขียวๆ ทั้งนั้น

หม่าหลันก็เลยยื่นมือไปหยิบหมวกรูปแบบต่างๆ ออกมา หมวกพวกนี้ล้วนเป็นสีเขียว ไม่มีสีอื่นเลย

เซียวซูหนก็ถามอย่างอึ้งๆ ว่า “แม่คะ…….แม่ซื้อหมวกสีเขียว มาทำไมมากมายคะเนี่ย…….หมวกแบบนี้ใครจะใส่ล่ะคะเนี่ย…..

หม่าหลันก็หัวเราะลั่น “แม่ซื้อหมวกสีเขียวแบบต่างๆ มา ไม่ ได้เอามาใส่หรอก แต่จะเอาไปแขวนไว้ที่ระเบียง! ”

“คลิปที่พวกย่าของแกอยู่ที่โรงพยาบาล แกก็เห็นแล้ว ไอ้ สารเลวเซียวฉางเฉียนนั่น มันถูกเฉียนหงเล่นสวมเขาให้เรื่อง ตลกแบบนี้ แม่จะปล่อยไปได้อย่างไรกันล่ะ? ”

“ห้องพวกมันสามารถมองเห็นระเบียงห้องแม่พอดี เดี๋ยวแม่จะ เอาหมวกสีเขียวพวกนี้ไปแขวนไว้ที่ระเบียง ส่องไปยังห้องพวก มัน ให้เชียวฉางเฉียนได้เห็นหมวกสีเขียว20 ใบทุกวัน ให้มัน อกแตกตาย! ”

เซียวซูหนก็พูดอย่างอ่อนใจว่า “แม่คะ แม่จะไปติดใจเอา ความอะไรกับคุณลุงด้วยล่ะคะ? เดิมทีเขาก็กลัดกลุ้มจะแย่อยู่ แล้ว”
“มันไม่พอหรอก! ” หม่าหลั่นก็พูดอย่างหัวเสียว่า “แกไม่รู้ว่า ก่อนหน้านี้มันโอหังแค่ไหน ทำกับบ้านเราแย่แค่ไหน ในที่สุด ตอนนี้ก็จับจุดอ่อนมันได้ แม่ก็จะหัวเราะเยาะมันให้ตายเลย!

เย่เฉินก็ส่ายหัวอย่างเอือมระอา

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น เรื่องเติมคนของหม่าหลันนี้ นับว่าหา ยากมากในโลกนี้

เดิมทีเซียวฉางเฉียนก็เสียใจมากพอแล้ว ถ้าหากว่าทุกๆ วัน เขาเห็นว่าที่ระเบียงข้างๆ มีหมวกสีเขียวแขวนอยู่20 ใบล่ะก็ ใน ใจก็คงจะเจ็บปวดน่าดู

วิธีซ้ำเติมคนแบบนี้ คงจะมีแต่หม่าหลันเท่านั้น ที่คิดขึ้นมาได้

เชียวชูหนคิดว่าแบบนี้ไม่ค่อยจะเหมาะ ก็เลยอยากจะห้าม หม่าหลัน แต่สุดท้ายหม่าหลันก็ไม่ฟัง แล้วก็เดินถือไม้เท้าเข้า

บ้านไป

หลังจากกลับมาถึงห้องตนเอง อย่างแรกที่หม่าหลันทำ ก็คือ เดินไปที่ระเบียง แล้วเอาหมวกสีเขียวแบบต่างๆ ออกมาทีละใบ แล้วแขวนไปทางคฤหาสน์ข้างๆ ของตระกูลเดียว

หมวก 20 ใบปลิวไสวรับสายลม มันเป็นความงามที่ไม่เหมือน

ใคร

หลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาล เซียวฉางเฉียนก็แยกห้อง นอนกับเฉียนหงเป็น
สาเหตุที่แยกห้องก็คือ ในใจของเขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับ เฉียนหงเย่นแล้ว

และในใจก็คิดตลอดว่าผู้หญิงอย่างเฉียนหงเช่นนี้สกปรก

ถ้าไม่ใช่เพราะอู่ตงไห่ขอไว้ เขาก็คงหย่ากับเฉียนหงเป็นไป นานแล้ว ต่อให้ไม่ไปทำกับหย่าร้าง ก็คงจะถีบออกนอกบ้านไป แล้ว

แต่ว่า ในเมื่อตอนนี้ ตงไห้ออกหน้าแทนเฉียนหงเช่น เขียวฉาง เฉียนก็ไม่อาจจะขัดความต้องการของเขาได้

หย่าร้างไม่ได้ แต่แยกห้องได้อยู่แหละ

ดังนั้น เขาก็เลยไล่เฉียนหงเป็นไปนอนที่ห้องชั้น1