บทที่ 2315

อาชญากรส่วนใหญ่ที่ก่อการร้ายนั้น จะเป็นคนที่ตำรวจ ต้องการจับกุมตัวมากๆ ดังนั้นคนอย่างหลิวร้านที่สามารถหลบ หนีการจับกุมและไม่เคยโดนจับได้มาก่อน เขาเป็นคนที่เฉลียว ฉลาดและระแวดระวังตัวมากๆ และรู้จักวิธีหลบซ่อนตัวเอง

ดังนั้น เมื่อเขาเห็นไม่ชิงแล้ว ถึงแม้เขาจะตื่นเต้นดีใจมากๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้าเลย

เขาแกว่งปืนที่อยู่ในมือ และพูดอย่างเย็นชา “คนที่อยู่ด้าน หลังรีบเดินเร็วๆหน่อย อย่าทำตัวชักช้าอืดอาด!”

ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติใดๆเลย และ รีบเดินตามคนอื่นๆเข้าไปในห้องโถงทันที

เมื่อเห็นว่าไม่ชิงอยู่ภายใต้การควบคุมของตัวเองแล้ว หลิว จ้านก็ไม่ได้ไปค้นห้องอื่นๆเลย แต่รอจนทุกคนเดินเข้าไปในห้อง โถงแล้ว และเดินตามหลังทุกคนเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ปิดประตู

ในเวลานี้ ในห้องโถงมีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง คนแก่และเด็กร่วมๆ กันหนึ่งร้อยกว่าคน ทุกคนมองหลิวจ้านด้วยความกลัว และไม่รู้ ว่าเขาจะทําอะไรทุกคนหรือเปล่า

ในเวลานี้หลิวบ้านเดินขึ้นไปที่เวทีงานประมูล เขาหยิบ ไมโครโฟนขึ้นมาและพูดอย่างเย่อหยิ่ง “ทุกท่าน วันนี้พวกเราได้ มาเจอกันที่นี่ด้วยวิธีแบบนี้ มันก็เป็นพรหมลิขิตอย่างหนึ่ง ดังนั้นฉันขอแนะนำตัวให้ทุกคนรู้”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลิวจ้านกระแอม ในลำคอและพูดว่า “ฉันชื่อ หลวงาน เป็นคนชาวเหนือ เป็นนักโทษอาชญากรระดับA ตำรวจต้องการตัว ฉันหลบหนีมาถึงจินหลิง คิดไม่ถึงจริงๆว่า ตอนซื้อบุหรี่ซองหนึ่งที่หน้าประตูทางเข้าสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ฉันก็ถูกตำรวจค้นพบ ฉันไม่มีทางเลือกก็เลยวิ่งเข้ามาหลบอยู่ที่นี่ และใช้ทุกท่านเป็นตัวประกัน

หลังจากนั้น หลิวจ้านก็เปลี่ยนคำพูด อย่างไรก็ตาม ทุกท่าน ไม่ต้องหวาดกลัว ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่ต้องการเงิน และไม่ ต้องการฆ่าคนด้วย ฉันหวังแค่ว่าทุกท่านจะเชื่อฟังและอยู่ที่นี่ อย่างเงียบๆ เป็นตัวประกันให้ฉันต่อรองกับตำรวจ เมื่อตำรวจ ทำตามเงื่อนไขที่ฉันต้องการ ฉันก็หลบหนีและใช้ชีวิตของฉันต่อ ไป และทุกคนที่จะสามารถออกจากที่นี่อย่างปลอดภัยเช่นกัน”

คำพูดของหลิวจ้าน ทำให้คนส่วนใหญ่โล่งอกทันที

คนเหล่านี้รู้สึกว่า ถ้าต้องการให้พวกเขาเป็นตัวประกัน พวก เขาก็จะเชื่อฟังและทำตาม รอให้หลิวบ้านได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ตัวเองก็จะสามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย

ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูก็ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใดๆเลย พวก เธอสองคนก็เหมือนกับคนอื่นๆ แค่รู้สึกว่าตัวเองซวยมากๆ

ก็เหมือนกับตอนที่คุณออกมาถอนเงิน และเจอเหตุการณ์ปล้น ธนาคาร ถึงแม้โอกาสที่เป็นไปได้จะน้อย แต่ก็อาจจะเจอ เหตุการณ์แบบนี้
ในเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นแล้ว ดังนั้นสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ พยายามรักษาความปลอดภัยของตัวเองให้ได้มากที่สุด

ในเวลานี้หลิวจ้านก็พูดอีกว่า “เมื่อสักครู่ฉันได้พูดแล้ว ฉันแค่ ต้องการทุกท่านให้ความร่วมมือกับฉัน ดังนั้นทุกคนจึงเชื่อฟัง และเอาสองมือจับศีรษะไว้ และอย่าคิดที่จะเล่นตุกติกอันขาด ถ้า ใครกล้าเล่นตุกติก จุดจบของมันจะเหมือนผู้ชายคนนั้นที่โดนยิง ด้วยกระสุนปืน!”

ทุกคนรู้ว่าหลิวจ้านเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนอย่างเลือด เย็น ดังนั้นก็เลยไม่มีใครกล้าเล่นตุกติก

หลิวจ้านยังกังวลว่าไม่สามารถข่มขู่คนเหล่านี้ได้ ดังนั้นเขาก็ เลยเปิดเสื้อกั๊กที่มีระเบิดออกมา และพูดว่า “ฉันเห็นวัยรุ่นอายุ ยี่สิบสามสิบปีจํานวนมากในห้องนี้ ฉันก็เคยเป็นวัยรุ่นมาก่อน รู้ ว่าวัยรุ่นส่วนใหญ่ชอบหัวร้อนและหุนหันพลันแล่นได้ง่าย ดังนั้น ฉันขอเตือนทุกคน อย่าคิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ และอย่าคิดว่าร่วม กันหลายๆคนแล้วจะมีโอกาสจับตัวฉันได้!”

“ฉันยอมรับว่าฉันเพียงคนเดียวอาจจะสู้พวกคุณรวมตัวกันไม่ ได้ กระสุน ในปืนที่มีอยู่ก็ไม่สามารถฆ่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ได้ทั้งหมด แต่ระเบิดที่อยู่บนตัวฉัน สามารถระเบิดที่นี่ให้กลายเป็นซากปรัก หักพัง มันเพียงพอที่จะฆ่าทุกคนให้ตายไปพร้อมกับฉัน ถึงแม้ พวกคุณจะสามารถแย่งปืนไปจากมือของฉัน จากนั้นก็ใช้ปืนยิง ฉันให้ตายภายในนัดเดียว แต่ฉันแค่ขยับมือและกดสวิตช์ ก็จะ ทำให้ทุกคนตายไปพร้อมกับฉันได้ ทุกคนเข้าใจใช่ไหม?”
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ทำให้พวกเขาตกใจและหวาดกลัว มากๆ!

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน หลิวบ้านไม่เพียงแค่มีปืนอยู่ในมือ

เขายังมีระเบิดติดตัวมาด้วย! ร่างกายของทุกคนที่อยู่ที่นี่ถูกสร้างมาจากเลือดเนื้อ เมื่อโดน

ระเบิดแบบนี้เข้าไป ก็ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตไปได้

ดังนั้น ในเวลานี้ ความคิดที่จะขัดขืนและต่อต้านในใจของทุก คนก็หมดไปทันที!

แม้แต่ในทีมรักษาความปลอดภัย มีชายหนุ่มหลายๆคนที่เคย

เป็นทหารและปลดประจำการมาแล้ว ก็ล้มเลิกความคิดที่จะหา โอกาสพลิกสถานการณ์

สำหรับชายหนุ่มที่เคยเป็นทหาร การจะจับกุมตัวใครสักคน

นั้นมันไม่ใช่เรื่องยาก

แต่ในขณะที่จับกุมตัวคนๆนั้น และต้องแน่ใจว่านิ้วมือของคนๆ นั้นไม่ได้ไปกดโดนสวิตช์อันเล็กๆ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้