บทที่ 1291

นึกถึงเรื่องเก่า ถังชื่อไห่ร้องไห้จนไม่เป็นเสียง

เย่เฉินฟังเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดของเขา ในใจก็บีบรัด จนเจ็บปวดเช่นเดียวกัน

แม้ว่าผ่านไปหลายปีมากแล้ว แต่พอนึกถึงในปีนั้นคิดไม่ถึง เลยว่าคุณพ่อคุณแม่จะไม่ใช่การเสียชีวิต โดยอุบัติเหตุ แต่ เป็นการเสียชีวิตที่ไม่ธรรมดา ในใจของเยเฉินก็เจ็บปวดและ โกรธแค้นอย่างหาใดเปรียบ

ในฐานะที่เป็นลูก ความแค้นที่ฆ่าพ่อแม่ ไม่อาจจะอยู่ร่วมผืน ฟ้าเดียวกันได้!

ความแค้นนี้ ไม่ต้องให้ถังซื่อไม่พูด เขาก็ต้องพยายามสุด

กำลังไปชำระอย่างแน่นอน!

มิเช่นนั้น ถือว่าไม่ได้ทำหน้าที่ลูกอย่างสมบูรณ์แบบจริงๆ!

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เย็นชา “พ่อบ้านถัง เรื่องนี้ คุณวางใจ ผมเเฉินสาบานต่อฟ้า จะต้องล้างแค้นให้กับคุณ พ่อคุณแม่ด้วยมือของผมเองอย่างแน่นอน! ทุกคนที่เข้าร่วม แผนการทำร้ายพ่อแม่ผมในปีนั้น มีหนึ่งคนชำระหนึ่งคน ผมไม่มี ทางปล่อยไปแม้แต่คนเดียว! ”

“งั้นก็ดีครับ! ” ถังชื่อไฟดีใจจนแทบจะไม่อาจควบคุมตนเอง ได้ แต่ก็กลับพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “คุณชาย เรื่องนี้ คุณจะบุ่มบ่ามด้วยอารมณ์ชั่ววูบไม่ได้อย่างเด็ดขาด เบื้องหลังนี้เงื่อนงำ มากมาย จนถึงตอนนี้ผมยังไม่เคยเรียบเรียงลำดับให้ชัดเจน ฉะนั้นยังไงก็วางแผนระยะยาวจะดีกว่า อย่าเปิดเผยตัวตนเร็ว เกินไปโดยเด็ดขาด”

เย่เฉินตอบรับคำหนึ่ง “เรื่องนี้ผมรู้ คุณวางใจได้เต็มที่ พูดจบ เย่เฉินก็เอ่ยขึ้นมาอีกว่า “ผมยังมีอีกคำถามนึง หวังว่า คุณจะตอบตามความเป็นจริง

ถังซื่อไหรีบเอ่ยขึ้นในทันที “คุณชาย คุณถามมาได้เต็มที่

ครับ!

เย่เฉินลังเลชั่วขณะ จากนั้นเอ่ยถามขึ้นว่า “ภรรยาของผม เซียวชูหน ก็เป็นพวกคุณที่จัดการใช้หรือเปล่า?”

ถังซื้อไห่รีบเอ่ย “เรื่องนี้ไม่ใช่จริงๆครับ คุณปู่ของคุณผู้หญิง ของคุณผมก็รู้จัก ผู้น้อยคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะพบคุณที่ไซต์งาน ก่อสร้างที่คุณทำงานอยู่ ตอนที่รู้ว่าเขาคิดจะให้หลานสาวของตัว เองแต่งงานกับคุณ ผู้น้อยแม้จะรู้ว่าหลานสาวของเขาไม่คู่ควรกับ คุณ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ขัดขวาง เพราะว่าผู้น้อยคิดเพียงแต่คุ้มกัน ความปลอดภัยของคุณ ไม่คิดที่จะแทรกแซงชีวิตของคุณ”

ในใจของเยเฉันรู้สึกโล่งอก

เขารู้ว่าชีวิตในวัยเด็กของตนเองที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เป็นการจัดการของถังซื่อไห่ ดังนั้น เขากลัวว่าที่ตัวเองพบเข้ากับ เซียวซูหน ก็จะเป็นการจัดการของเขาเช่นเดียวกัน
ดังนั้น เขาก็เลยเอ่ยขึ้นกับถังชื่อให้ว่า “พ่อบ้านถัง เท่านี้ก่อน แล้วกัน ตอน ผมยังนัดคนเอาไว้ สองสามวัน คุณช่วยผม สะสางเบาะแสที่อยู่ในมือของคุณหน่อย หากมีโอกาส ผมจะไป หาคุณพูดคุยต่อหน้า

“ครับคุณชาย!

เย่เฉินวางสายโทรศัพท์ลง นี่ถึงได้รู้สึกตัวว่า บนข้างแก้มของ ตนเอง ไม่คิดว่าจะมีน้ำตาร้อนๆไหลออกมาสองข้างทาง โดยไม่รู้ ตัว

วันนี้เขาเพิ่งจะได้รู้ว่า ที่แท้ สิบกว่าปีก่อน คุณพ่อคุณแม่ถูก พวกคนเลวทําร้าย

วันนี้เขาเพิ่งจะได้รู้ว่า ที่แท้ สิบกว่าปีก่อน สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้าที่ตนเอง ใช้ชีวิตอยู่ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นการจัดฉากที่ ประณีตของถังซื่อไห่ทั้งหมด เหตุผลก็คือเพื่อที่จะปิดบังข่าวคราว ทุกสิ่งเกี่ยวกับตนเองโดยสมบูรณ์แบบ

โลก ในวันนี้ ในสายตาของเขาได้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่พลิก ฟ้าพลิกแผ่นดินขึ้นอีกครั้ง ราวกับโลกทั้งใบต่างก็เปลี่ยนแปลง ไปจนแปลกหน้าขึ้นมา

คราวก่อนตอนที่มีความรู้สึกแบบนี้ ก็ยังคงเป็นวินาทีที่ตนเอง ได้รับตาราเก้าเสวียนเทียน โดยไม่ได้ตั้งใจ

และตอนที่มีความรู้สึกแบบนี้ในอีกครั้งก่อน คือปีนั้นที่ตนเอง อายุแปดขวบ ในวินาทีที่รับรู้ว่าพ่อแม่เสียชีวิตลง
ในตอนที่เขาตกอยู่ในภวังค์นี้เอง เว่ยเลี่ยงก็โทรศัพท์เข้ามา เอ่ยขึ้นว่า “อาจารย์เย่ คุณจะมาประมาณกี่โมง? ต้องการให้ผม ขับรถไปรับคุณไหมครับ?”

“ไม่ต้องแล้ว” เย่เฉินเอ่ย “ตอนนี้ผมไปรับภรรยาของผม จาก นั้นก็จะเข้าไป พวกคุณรอผมก่อนสักครู่

พูดจบ เขาวางสายโทรศัพท์ลง ขี่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า มุ่งไป ยังออฟฟิศของเซียวซูหน

ในขณะเดียวกัน ห้องทำงานผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง