บทที่1482

ทันใดนั้น คงรั่งหลินพูดกับขงเต๋อหลงว่า ” ฉันจะแนะนำให้พี่ รู้จักกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉัน!

ทันทีที่พูดจบ เย่เฉินก็หันกลับมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อขงเต๋อหลง เห็นเขา ก็ราวกับว่าเขาได้เห็นผีทันที!

เขาตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะได้สติกลับมา และจากนั้นก็เริ่ม กัดฟันด้วยความแค้น “ตีเลย! ไอ้แซ่เย่! กูแม่งกำลังเครียดที่หา มึงไม่เจอพอดี ถึงแม่งกลับกลามาบ้านยาก วันนี้มันตายแน่!”

ต่งรั่งหลินตก ใจและโพล่งออกมา:”พี่ พี่หมายความว่าไง? เ เฉินเป็นแขก ทำไมถึงพูดกับเขาแบบนี้?”

ขงเต๋อหลงกัดฟันพูดว่า “เธอรู้รึเปล่าว่าทำไมถึงได้รับการ

ผ่าตัด?”

โพล่งออกมา:”ฉันได้ยินแม่บอกว่า พี่กลืนสร้อยคอ

“ใช่!”ขงเต๋อหลงพูดอย่างโกรธเคือง : “ทำไมฉันถึงกลืนสร้อย คอ? ก็แม่งเป็นเพราะไอ้สารเลว!!

เย่เฉินหัวเราะเยาะ “คุณชายขง พูดอย่างมีเหตุผลหน่อย และ เป็นคนใจกว้างหน่อย ผมบังคับคุณให้กลืนสร้อยคอนั้นเหรอ? หรือผมงัดปากคุณ แล้วยัดเข้าไปในท้องคุณเหรอ?”

ข่งเต๋อหลงไม่ได้พูด
พูดยังไงล่ะ?

ที่เอเงินพูดก็ไม่ผิด เขาไม่ได้บังคับให้ตนกลืนสร้อยคอจริงๆ แต่เขาแพ้พนันกับเขา และรู้สึกอับอาย ดังนั้นจึงกัดฟันและกลืน มันเข้าไป

แต่ว่า คนที่ผิดนั้น ก็คือเขาไม่ใช่เหรอ?

เมื่อคิดเช่นนี้ ขงเต๋อหลงก็ด่าอย่างรุนแรง “ไอ้แซ่เย่! มึงแม่งอ ย่ามาพูดไร้สาระกับก! บัญชีนี้ กูจะต้องคิดกับมึง!”

เย่เฉินเมินเขา แต่กลับมองไปที่นายหญิงใหญ่ตั้ง ยื่นกลอง ของขวัญที่เขาเอามาให้ และพูดอย่างจริงจังว่า “นายหญิงใหญ่ ต่ง นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่ชูหมันและผมเตรียมไว้ให้คุณ หวังว่า คุณจะชอบครับ”

หญิงชราไม่ค่อยเข้าใจว่าเยเฉินกับหลานชายของเธอมีเรื่อง อะไรกันแน่ แต่ไม่ว่ายังไงเธอเป็นผู้อาวุโสของตระกูลใหญ่ และ เธอก็สุภาพมาก ดังนั้นเธอจึงเอื้อมมือไปหยิบของขวัญและพูด

ว่า “ขอบใจความมีน้ำใจของหนูและชูหนนะจ้ะ”

ขงเต๋อหลงเห็นว่าเย่เฉินไม่สนใจตัวเอง ก็โกรธจนแทบจะ

ระเบิด

เขาแบ่งกล่องของขวัญจากมือของคุณย่า แล้วทิ้งลงกับพื้น ไปที่เย่เฉินและด่าว่า “ไอ้แซ่เย่ ออกไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้ แล้วกลับ ไปเตรียมรอตายที่หาจินหลิงได้เลย อีกสองวันกูจะไปฆ่าถึงที่ดิน หลิงกับมือเอง!”
เย่เฉินก็ไม่โกรธเช่นกัน เพียงแค่พูดอย่างเฉยเมย ขอเตือ หลง ฉันไว้หน้านั่งหลิน เลยเรียกนายว่าคุณชายธง แต่นายอย่า ไม่ให้เกียรติ มิฉะนั้น อย่าโทษฉันที่ไม่ไว้หน้ารั่งหลิน

ต่ง งหลินก็โกรธมาก และพูดอย่างโกรธเคือง “พี่ พี่กำลังทำ อะไรอยู่กันแน่?! เยเฉันเป็นแขก! พี่มีสิทธิ์อะไรไปไล่เขาออกไป มีสิทธิ์อะไรไปโยนของขวัญที่เขาให้ย่าทิ้ง

พูดจบ ก้มลงหยิบกล่องของขวัญที่ถูกเปิดออก พร้อมกับพัด ในกล่องของขวัญ

ขงเต๋อหลงพูดอย่างดูถูกคนเลวแบบนี้ จะให้ของดีอะไรกับ ย่าได้? แค่ฟัดเห่ยๆเท่านั้นเอง ก็มีแค่ยาจกอย่างเขาที่กล้าเอา ออกมาโชว์ได้!”

นายหญิงใหญ่ส่งถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

หญิงชรารู้ดีว่าหลานชายของเธอมีนิสัยอย่างไร

แม้ว่าเธอจะได้ยินมาว่า เย่เฉินอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการ ผ่าตัดของหลานชายเธอ แต่พอดูแล้ว อาจจะเป็นเพราะหลาน ชายของตนหาเรื่องใส่ตัว แกว่งเท้าหาเสี้ยน และเย่เฉันคงไม่ใช้ คนผิด

ดังนั้น เธอจึงพูดอย่างจริงจังว่า “เต๋อหลง โตขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงพูดจาผิวเผิน ของขวัญเป็นตัวแทนของจิตใจ ไม่ว่าจะสูง หรือ ”

เมื่อขงเต๋อหลง ได้ยินแบบนั้น เขาก็หยิบกล่องของขวัญออกมาจากกระเป๋าทันที เมื่อเปิดออกมา ก็บรรจุพระศรีอริยเมตไตรย แกะสลักด้วยหยกสีเขียว

มองแวบแรกก็รู้ว่าคือหยกจักรพรรดิ์เนื้อแก้วที่มีน้ำดีเยี่ยม วัสดุดีเยี่ยม ไม่มีตำหนิ และการแกะสลักที่สมบูรณ์แบบ นอกจาก นี้ยังมีเพชรรูปวงกลมอยู่ข้างๆ ซึ่งค่อนข้างพราว

เขายีนสร้อยคอหยกให้นายหญิงใหญ่ตั้ง พูดอย่างไม่ยอมแพ้ ว่า “คุณย่า พระหยกองค์นี้ คือจักรพรรดิ์เนื้อแก้ว มูลค่าไม่ต่ำ กว่า 30 ล้าน พัดเห่ยๆนั้นไม่กี่ร้อย บ้านตระกูลพันที่เต็มไปหมด สองสิ่งนี้วางด้วยกัน สูงต่ำมันได้ตัดสินแล้ว! ขยะก็คือขยะ และ ต่อให้บรรจุดีแค่ไหน มันก็ไม่มีค่า