บทที่1286

“ใช่! “ป๋าหลีพยักหน้าแรงๆ แล้วร้องพูดว่า “ตอนนั้น ฉันไม่ได้ ประจำการอยู่ที่จินหลังอย่างถาวร แต่ได้รับมอบหมายให้ทำงาน ในเมืองจงไฟ ในคืนวันหนึ่ง พ่อบ้านถังส่งคนมารับฉันจากเมือง จงให้ไปยังจินหลิงโดยด่วน แล้วให้ฉันรับผิดชอบสถานเลี้ยงเด็ก กําพร้าร่วมกับคนใช้อีกคนของตระกูลเย่ หลังจากนั้นพวกเราใช้ เวลาสองสามวัน เปลี่ยนพนักงานทั้งหมด ในสถานเลี้ยงเด็ก กําพร้าเป็นคนใช้ของตระกูลเย่ หลังจากเตรียมการทั้งหมดแล้ว ฉันจึงไปหาคุณตามคำสั่งของพ่อบ้านถัง และพาคุณมาที่สถาน เลี้ยงเด็กกำพร้า…….

เย่เฉินตกใจมาก!

นี่มันเป็นเรื่องที่เขาฟังแล้วรู้สึกเหลือเชื่อมากที่สุด ตั้งแต่เด็ก จนโต!

เขาเข้ามาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ตอนอายุแปด ขวบ และอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบปี แต่ตอนนี้ถึงจะรู้ว่า ตอนนั้น พนักงานในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้ เป็นคนใช้ของตระกูลเย่ ทั้งหมด? !

หรือว่า เขาใช้เวลาทั้งวัยเด็กและวัยรุ่นอย่างโง่เขลา ภายใต้ การจับตาดูของดนตระกูลเย่? !

เขาไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้
แต่เขาก็รู้ดีว่า ป้าหลีไม่โกหกตัวเองแน่นอน!

นี่มันเพราะอะไรกันแน่…….

เขาระงับความโกรธ และถามเธอว่า “ป้าหลี่ ผมอยากรู้ว่า ทำไมพวกคุณถึงต้องพยายามทำแบบนี้ด้วยล่ะ? และทำทุกวิถี ทางเพื่อปกปิดข้อมูลของผมด้วย? พวกคุณมีจุดประสงค์อะไรกัน แน่?”

ป้าหลี่ร้องพูดว่า “คุณชาย! ตอนนั้นการตายของพ่อแม่คุณ ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่มีคนไม่ดีที่คิดจะฆ่าทั้งครอบครัวคุณ!”

“อะไรนะ!”เย่เฉินโพล่งออกมา:”พ่อแม่ของผม ถูกฆ่าเหรอ?”

ป้าหลีพูดอย่างตาแดงว่า “คุณจำรายละเอียดของปีนั้นได้ ไหม? พ่อแม่ของคุณเช่าบ้านเก่าๆ ในจินหลิง แล้วเปลี่ยนชื่อ พวก เขายังเปลี่ยนชื่อคุณด้วย เพื่อให้คุณสามารถเรียนที่โรงเรียนประ ถมอจินหลิงได้…”

เยเฉินพยักหน้า:”ผมจำได้ พ่อแม่ของผมเสียชีวิตในอุบัติเหตุ ทางรถยนต์ตอนที่ผมอยู่ในโรงเรียน ดังนั้นคุณจะบอกว่า ตอน นั้นพ่อแม่ของผมถูกคนอื่นฆ่าใช่ไหม?”

“ใช่”ป้าหลี่พยักหน้าแรงๆ “กลุ่มคนที่ฆ่าพ่อแม่ของคุณใน ตอนนั้น หลังจากแกล้งทำเป็นว่าเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ แล้ว เตรียมไปหาคุณที่โรงเรียนประถมตี้อีจินหลิงทันที และจะฆ่าคุณ ด้วย พ่อบ้านถังเป็นคนหาคนมาทันเวลา และจับกุมคนเหล่านั้น ที่หน้าประตูโรงเรียนประถมตี้อีจินหลิง เดิมทีเขาอยากจะมีไว้ ชีวิตสักคน แต่อีกฝ่ายกินยาพิษฆ่าตัวตายไปแล้ว ต่อมาเขาสืบตามเบาะแส และพบว่าอีกฝ่ายคือทหารหน่วยกล้าตายที่มา จากต่างประเทศหมด แต่เบาะแสถูกตัดขาดตอนนั้น

เย่เฉินถามว่า “แล้วเขารู้ไหมว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของผม

ป๋าหลีพูดว่า “ก็เพราะว่าสืบไม่ได้มาตลอดว่าใครเป็นคนสั่ง คนเหล่านั้น ดังนั้น พ่อบ้านถังกลัวว่าผู้บงการเบื้องหลังจะยัง อยากทำร้ายคุณอีก ดังนั้นจึงตัดสินใจให้คุณเปลี่ยนชื่อแล้วซ่อน ในจินหลิง เพราะฉะนั้นเขาจึงส่งพวกเรามารับผิดชอบสถานเลี้ยง เด็กกำพร้าจินหลิง ในขณะที่ปกป้องและดูแลคุณ ยังปกปิดข้อมูล ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวคุณออกจากโลกภายนอก ที่กลัวคืออีก ฝ่ายยังไม่ยอมปล่อยคุณไป!”

“ถังซื้อให้ทำแบบนี้ เพราะได้รับคำสั่งจากตระกูลเย่เหรอ?”

“ไม่ใช่…”ป้าหลีสายหัวและพูดว่า “พ่อบ้านถังสงสัยมา ตลอดว่า คนที่แอบลอบทำร้ายครอบครัวของคุณ อาจจะเป็นคน ของตระกูลเย ดังนั้นเรื่องพวกนี้ เขาได้ปิดบังทุกคนในตระกูลเย่ มาตลอด”

เย่เฉินถามว่า “แล้วทำไมก่อนหน้านี้ คุณถึงมาหาผมกะทันหัน อีกล่ะ?”

ป้าหลี่ตอบว่า “คุณท่านส่งคนไปหาคุณมานานหลายปีแล้ว แต่ถ้าไม่เจอ เลยคิดว่าคุณหายสาบสูญไปแล้ว ปีที่แล้ว คุณท่าน เตรียมที่จะทำพินัยกรรมอย่างเป็นทางการ จัดการมรดกของตระ กูลเย่ พ่อบ้านถังไม่ยอมให้คุณถูกตัดออก ดังนั้นเขาจึงบอกคุณ ท่านเกี่ยวกับที่อยู่ของคุณ คุณท่านหวังว่าคุณจะกลับไปที่เย็นจึงและแข่งขันกับทายาทคนอื่นๆ ของตระกูลเย เพื่อสืบทอดธุรกิจ

ของครอบครัว แต่เขาก็รู้ว่าคุณอาจจะไม่เห็นด้วย จึงมอบเหา กรุ๊ป และ10 พันล้านหยวนให้..…….. เยเฉันอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ป้าหลี่ ถ้าอย่างนั้นตอนนั้นคุณ ต้องปลูกถ่ายไตเพราะโรคยูรีเมีย เรื่องจริงหรือไม่?

เมื่อป้าหลีได้ยินเช่นนี้ ก็สั่นไปทั้งตัว ก้มหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า และ พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ค่ะคุณชาย ที่ฉันไม่สบายเป็นเรื่อง โกหก…..เพราะว่าฉันเห็นคุณเติบโตมา ฉันรู้จักนิสัยของคุณดี ถ้าไม่บังคับคุณ คุณก็จะไม่รับเงินของตระกูลเย่แน่นอน ดังนั้น เลยตัดสินใจกับพ่อบ้านถังว่าใช้กลยุทธ์ทุกข์กาย อยากใช้เรื่องที่ ฉันป่วยใกล้ตาย มาบังคับให้คุณรับเงินจากตระกูลเย ฉันหลอก ลวงคุณชาย สมควรประหารเป็นหมื่นๆครั้ง คุณชายโปรดลงโทษ ฉันด้วยค่ะ!”