บทที่ 2161

เย่เฉินออกจากโรงแรม แล้วขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าของ ตนเอง เพื่อมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านจูเจียงยิ่ง

ชุมชนนี้เพิ่งเปิดใหม่ และช่วงนี้ได้มีการทำโฆษณาส่งเสริมการ

ขายทุกที่ในเมืองจินหลิง ทำให้เยเฉันได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน

หากเป็นหลายปีก่อน ชุมชนที่เพิ่งเปิดใหม่จะถูกขายหมดใน ระยะเวลาอันสั้น โดยพลเมืองและนักเก็งกำไร

อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็วๆ นี้ ธุรกิจนายหน้าขายที่ดิน อสังหาริมทรัพย์ไม่ค่อยดี ทำให้ชุมชนใหม่จำนวนมากกำลัง ประสบกับการขายที่ล่าช้า นักพัฒนาที่ดินเหล่านั้นจึงทำทุกอย่าง เพื่อส่งเสริมการขาย

เดิมเซียวเวยเวยต้องการสมัครเป็นพนักงานขาย อสังหาริมทรัพย์ แต่เนื่องจากเงินเดือนนั้นจะจ่ายเป็นเดือน ดังนั้น เมื่อไม่ได้สิ่งที่ดีที่สุด ก็ยอมลดระดับมาเอาสิ่งที่ดีรองลงมา เธอจึง ไปทํางานเป็นพริตตี้ชั่วคราวของบริษัทโมเดลลิ่ง

พูดตรง ๆ บริษัท โมเดลลิ่งนั้นเป็นบริษัทคนกลาง

เช่นเดียวกับบริษัทที่เป็นตัวกลาง พวกเขาเซ็นสัญญากับผู้ หญิงจำนวนมากที่ต้องการเป็นพริตตี้ จากนั้นจึงกำหนดราคาที่ แตกต่างกันตามรูปร่างหน้าตาภายนอกที่แตกต่างกันของผู้หญิง แต่ละคน จากนั้นจึงนำข้อมูลของผู้หญิงเหล่านี้ไปให้กับฝ่ายเอ
เช่น เมื่อสโมสรเปิดกิจการเพื่อเฉลิมฉลอง ต้องการผู้หญิงรูป ร่างหน้าตาดี งามสง่า จํานวน 20 คนไปทํางานอยู่ในงาน พวก เขาจะติดต่อกับบริษัทโมเดลลิ่งโดยตรง

บริษัท โมเดลลิ่งจะถ่ายรูปโปรไฟล์ของพริตตี้ และให้ฝ่ายเอ เลือก หลังจากเลือกแล้วก็ตกลงราคากัน จากนั้นจะกำหนดการ และเวลาให้พริตตี้

โดยทั่วไปแล้ว ค่าใช้จ่ายที่ฝ่ายเอจะให้บริษัทโมเดลลิ่งคือ ร้อยถึงแปดร้อยหยวนต่อวันสำหรับพริตตี้หนึ่งคน

อย่างไรก็ตาม บริษัทโมเดลลิ่งเหล่านี้จะหักไว้ครึ่งหนึ่งหรือ มากกว่าครึ่ง และให้ค่าแรงแก่พริตตี้ประมาณสองร้อยถึงสี่ร้อย หยวน

แม้ว่าเซียวเวยเวยจะไม่สวยเท่าเซียวซูหน แต่เธอก็สวย รูป ร่างดีและมีสง่า เธอสามารถได้ค่าตัวถึงแปดร้อยหยวน

ในทํานองเดียวกัน บริษัท โมเดลลิ่งควรจะให้ค่าตอบแทนแก่ เธอสี่ร้อยหยวนต่อวัน

อย่างไรก็ตาม ผู้รับผิดชอบบริษัทโมเดลลิ่งรู้ว่าเซียวเวยเวย ขาดแคลนเงิน ดังนั้นจึงตั้งใจกดราคาค่าแรงของเธอ โดยให้เงิน เธอเพียงสองร้อยหยวนต่อวันเท่านั้น

เซียวเวยเวยรู้ว่าคนในครอบครัวสามคนกำลังรอเธอนำเงินไป จุลเจือและเป็นค่ารักษาพยาบาล ตนเองจึงจำเป็นต้องมีรายได้ เข้ามาทุกวัน ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะเอาเปรียบมากขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็ทําได้เพียงยอมรับและกล้ำกลืนฝืนทนเท่านั้น
ขณะนี้ เธอสวมชุดกี่เพ้าสีน้ำเงิน ยืนต้อนรับแขกอยู่ที่ประตู สำนักงานขายของหมู่บ้านจูเจียงอิ่ง

ตอนนี้เป็นเดือนมกราคม อุณหภูมิจึงต่ำมาก ชุดที่เธอใส่นั้น ค่อนข้างบาง หลังจากยืนอยู่หน้าประตูไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ตัวเธอก็ แข็งเนื่องจากความหนาวเย็น

อย่างไรก็ตาม เพื่อหารายได้ เธอไม่กล้าที่จะแสดงอารมณ์ใด ๆ เธอทำได้เพียงกัดฟันและยืนกรานต่อไป

เวลานี้ เธอยืนอยู่ที่ประตูนานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว เธอตัวสั่น เพราะความหนาวเย็น ใบหน้าซีด ริมฝีปากเขียว แต่ยังคงฝืนยิ้ม ตามแบบฉบับของพริตตี้ ยังคงกล่าวสวัสดีทักทายและโค้งคำนับ ลูกค้าทุกคนที่เข้ามาในสำนักงานขาย

ขณะนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งสวมเสื้อโค้ทขนมิงค์ออกมาจาก สำนักงานขายและกล่าวกับเซียวเวยเวยว่า “เวยเวย วันนี้ ประธานหลิวสั่งว่าพนักงานพริตตี้ทุกคนต้องลงนามในข้อตกลง รับประกันพิเศษกับบริษัท ประจวบเหมาะตอนนี้ไม่มีลูกค้า คุณ ตามฉันเข้าไปเซ็นสัญญาก่อน”

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเฉินเสี่ยวเฟย เป็นหัวหน้าผู้ดูแลนอกสถานที่ ของบริษัทโมเดลลิ่งของเซียวเวยเวย และเป็นรองผู้บังคับบัญชา ของบริษัท