บทที่ 1268

เยเฉินที่มีฝีมือร้ายกาจระดับนี้กลับเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มี งานทําคนหนึ่ง?

ในตอนที่เธอกำลังคิดจะถามข้อมูลเพิ่มเติม กรรมการเดินมา พูดที่เวทีว่า “เวลาก่อนการแข่งในรอบที่สองเหลืออีก 30วินาที

เย่เฉินเลยหันมาบอกอิโตะ นานาโกะว่า “คุณไปแข่งเถอะ ผม

ไปก่อนล่ะ”

“คุณเย่จะไปแล้วหรือคะ?”

อิโตะ นานาโกะพลันรู้สึกหงอยลงทันที

ตอนนี้เย่เฉินพูดว่า “อ้อจริงสิ การพนันของคุณยามาโมโตะ คาซึกิจบแล้ว ไว้พอเขาออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก็ไปจากจิน หลิงได้อย่างอิสระเลย

พูดจบ เย่เฉินไม่ได้ยืนอยู่ที่เดิมอีก เขาเดินจากไปอย่างไม่ทัน

หลังกลับมาอีก

อิโตะ นานาโกะมองจ้องแผ่นหลังเขาอย่างเหม่อลอยเล็กน้อย ทานากะซังที่ยืนอยู่อีกข้างเร่งเร้าเธอว่า “คุณหนูใหญ่ การแข่งจะ เริ่มแล้ว! คุณจะแข่งต่อไหมครับ?”

“แข่ง! ต้องแข่งแน่นอนอยู่แล้ว!

อิโตะ นานาโกะดึงความมุ่งมั่นทั้งหมดกลับมาในพริบตาสายตาเธอมองตรงไปอย่างมุ่งมั่น พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ฉันจะต้องเข้ารอบชิงให้ได้ไปแข่งกับฉันเอาเสงี่ยน! จะไม่มีวัน ยอมให้คุณเยดูถูกฉันได้แน่!”

ตอนเยเฉินมาถึงด้านนอกโรงยิม ฉินกางกับฉันเอ้าเสงี่ยนมา รออยู่เรียบร้อยแล้ว

พอเห็นเเฉินออกมาแล้ว ฉันกางรีบขึ้นหน้าไปพูดอย่างเคารพ ว่า “อาจารย์เย่ ไม่คิดว่าภายใต้การชี้แนะของคุณ เอ้าเสวียนจะ ก้าวหน้ามากขึ้นขนาดนี้ ผมซาบซึ้งใจมากจริงๆครับ!”

เย่เฉินพูดเสียงเรียบว่า “ประธานฉัน ระหว่างผมกับคุณไม่ต้อง เกรงใจขนาดนี้ เอ้าเสงี่ยนไม่เพียงเป็นลูกสาวคุณ ยังเป็นเพื่อน ผมด้วย เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เพื่อนต้องช่วยเหลือกัน

ฉินกางอดหันไปมองฉันเอ้าเสงี่ยนไม่ได้ เขาถอนหายใจยาว พลางว่า “เอ้าเสงี่ยน! ดูสิอาจารย์เยรักลูกแค่ไหน! ต่อไปลูกต้อง เชื่อฟังคำสอนอาจารย์เย่นะ ตั้งใจฝึกฝนตอบแทนบุญคุณอาจาร เย่เข้าใจไหม?”

ฉันเอ้าเสงี่ยนพูดเสียงดังอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า “พ่อ วางใจได้เลยค่ะ! เอ้าเสงี่ยนยินดีติดตามอาจารย์เย่ไปทุกที่ เชื่อ ฟังอาจารย์เย่ทุกอย่าง ตั้งใดตอบแทนบุญคุณอาจารย์เยู่อย่าง สุดความสามารถค่ะ!”

เย่เฉินหัวเราะบอก “ระหว่างผมกับคุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ ตั้งใจฝึกฝน เอาชนะการแข่งเป็นแชมป์ให้ได้คือการตอบแทนที่ดีที่สุดสำหรับผมแล้วล่ะ

ฉันเอ้าเสงี่ยนพูดอย่างจริงจังแน่วแน่ว่า “อาจารย์เย่ เดิมเอ้าเส วียนไม่มั่นใจเลยว่าจะเป็นแชมป์ได้ แต่ตอนนี้เอาเสงี่ยนมั่นใจ เต็มร้อยเลยค่ะ! ฝีมือเข้าเสงี่ยน ในตอนนี้เก่งกว่าเมื่อก่อนมาก เลย ทั้งหมดนี้เป็นเพราะยาวิเศษที่อาจารย์เมอบให้เจ้าเสงี่ยน เม็ดนั้น รวมถึงความช่วยเหลือที่คุณชี้แนะวิธีซึมซับฤทธิ์ยาด้วย ตัวเองอีก!”

เย่เฉินหัวเราะบอก “ถ้าต่อไปยังพูดจาเกรงใจผมแบบนี้อีก ผม จะคิดเรื่องห่างคุณไว้หน่อยน่าจะดีแล้วนะ”

“อ่า อย่าสิคะอาจารย์เย่!”

ฉันเอ้าเสวียนร้อนใจขึ้นมาทันที ตาแดงๆพูดว่า “ต่อไปเอ้าเส วียนไม่เกรงใจกับคุณแล้วไม่ได้หรือไง? คุณอย่าหนีห่างเจ้าเส วียนเลยนะ…”

เย่เฉินพยักหน้าบอก “จ๋าที่คุณพูดไว้ให้ดี ต่อไปอย่าเกรงใจ ผมขนาดนั้นอีก”

“เอ้าเสวียนจำขึ้นใจแน่นอนค่ะ!”

ฉันเอ้าเสงี่ยนรีบรับปาก ฉินกางที่ยืนข้างๆเอ่ยปากขึ้น “อาจาร เย่ ไปทานข้าวที่บ้านกันไหมครับ?”

เย่เฉิน โบกมือปฏิเสธ “วันนี้ไม่ไปล่ะครับ ที่โรงงานยามีเรื่อง นิดหน่อย ผมให้เว่ยเลี่ยงเชิญพรีเซนเตอร์มาด้วย ต้องไปเจอสัก หน่อย”