บทที่ 1385

เมื่อชายชุดด่าพวกนั้นเห็นปืนนับไม่ถ้วนเล็งมาที่ตัวเอง ทุกคน ตกตะลึงทันที

เกิดอะไรขึ้น?

พวกเขาขึ้นมาเพื่อสั่งสอนคนขับรถที่ปากไม่ดีไม่ใช่เหรอ? ทำไมดูเหมือนพวกเขาตกลงมาในดงหมาป่าเลย?

ในเวลานี้ คนที่เป็นหัวหน้ารีบตะโกนทันที “บากะ! แย่ แล้ว! พวกเราโดนลอบโจมตี ทุกคนหนีเร็ว! เมื่อเขาพูดจบ ก็หันหลังไปมอง เขาก็เกิดความสิ้นหวังในใจ

ทันที

ทำไมประตูรถบัสถึงปิดอยู่?!

ในขณะที่เขาไม่รู้จะทำยังไง เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาและถาม “คุณจะทำอะไร? ขึ้นมาบนรถบัสของฉัน คุณยังอยากหนีอีกเห รอ?”

“ไม่ใช่ๆ! “ชายคนนั้นรีบโบกมือทันที เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเราต้องมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันอย่างแน่นอน อันที่จริงพวกเรา ขึ้นมาเพื่อกล่าวค่าขอโทษต่อคนขับรถบัส เพราะเมื่อสักครู่กิริยา ของพวกเราไม่ค่อยสุภาพ และส่งผลกระทบต่อการเดินทางของ พวกคุณ…”
เยเฉันพูดอย่างเย็นชา “อย่าพูดเรื่องไร้สาระอีก! ถ้าคุณยัง ไม่เอาหัวหมอบลงกับพื้น ฉันจะทุบหัวสุนัขของพวกเจ้า

ผู้ชายคนนั้นกลัวจนตัวสั่น: “อย่าๆๆ! คุณใจเย็นๆหน่อย อย่าหุนหันพลันแล่น! ฉันหมอบลงก็ได้? ”

เมื่อพูดจบ เขารีบยกสองมือไปไว้บนศีรษะ แล้วก็หมอบลงไป

เลย

คนอื่นๆเห็นเขาหมอบลงไป ก็รีบทำตามทันที ตอนนี้ทุกคนมือ ไว้บนศีรษะและหมอบอยู่

ในเวลานี้ โคบายาชิจิโร่ที่อยู่ด้านนอก ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ด้านในรถบัส

เขากำลังสั่งให้คนบีบบังคับให้เว่ยเลี่ยงขึ้นไปในรถยนต์

ในเวลานี้ มีรถยนต์สีดำจำนวนมากแล่นเข้าทางโค้งทั้งสอง

ข้าง

รถยนต์สีดำพวกนี้ล้อมรถบัสและรถยนต์ของเขาไว้อย่างหนา

แน่น

โคบายาชิจิโร่ตื่นตระหนกทันที

เขาไม่ใช่คนโง่ เห็นการกระทำของอีกฝ่าย ก็รู้ได้ทันทีว่าอีก ฝ่ายมาหาเรื่อง และพวกเขาก็เตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดี

ดังนั้น เขารีบพูดกับยอดฝีมือที่มาจากญี่ปุ่น : “อย่าเสียเวลา อีก ! พวกเราต้องรีบหาทางหนีออกไปให้ได้!!
โคบายาชิจิโร่รู้ดี ตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในหลุมพรางของ ศัตรู ถ้าไม่รีบหาวิธีหนีออกไป เมื่อพวกเขาหมดหนทางต่อสู้ เขา ก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมจำนน

หาวิธีหนีออกไปจากทางนี้ ยังมีโอกาสอยู่

เขารู้สึกว่า ถ้าตัวเองสามารถหนีออกไปได้ คนที่อยู่ข้างๆเขา จะเสียชีวิตทั้งหมดก็ไม่เป็นไร

คนพวกนี้ยังพยายามปกป้องโคบายาชิจิโร่หนีออกไปอย่าง สุดความสามารถ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่า บนรถบัสคันนั้น มี ชายชุดด่าสี่สิบกว่าคนวิ่งลงมาพร้อมกับปืน

บวกกับชายชุดดำที่ลงมาจากรถยนต์ ทั้งหมดร้อยกว่าคน

ส่วนด้านของโคบายาชิจิโร่ มีคนทั้งหมดรวมกันไม่ถึงยี่สิบคน เลย และมีหลายคนโดนจับอยู่ในรถบัสด้วย

โคบายาชิจิโรตื่นตระหนกมากๆ และพูดทันที : “รีบอารักขา ฉันแล้วพาฉันหนีออกไป! ไม่เช่นนั้น พวกเราทั้งหมดจะตายอยู่ที่ นี่! ”

เมื่อเขาพูดจบ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นทันที

หลังจากที่เสียงปืนค่อยๆสงบ โคบายาชิจิโร่ตกใจและพบว่า

ข้างๆตัวเองไม่มีใครยืนอยู่อีกแล้ว เย่เฉินสั่งการไว้ตั้งแต่แรก คืนนี้นอกจากโคบายาชิจิโร่ คนที่

เหลือต้องตายทั้งหมด
ดังนั้น ลูกน้องของเฉินจือข่ายลงมือสังหารอย่างไม่ปรานี

โคบายาชิจิโร่มองเห็นเลขา คนขับรถ ยอดฝีมือที่ตัวเองหามา จากญี่ปุ่น ทุกคนนอนอยู่ในกองเลือด ไม่รู้ว่าพวกเขาตายแล้ว หรือยัง ทําให้เขาร้องไห้และอ้อนวอนทันที “ได้โปรดๆ ! ได้ โปรดอย่าฆ่าฉันเลย! ฉันเป็นหัวหน้าตระกูลโคบายา ในญี่ปุ่น เป็นประธานของบริษัทผลิตยาโคบายาในญี่ปุ่น! ถ้าพวกคุณไม่ ฆ่าฉัน พวกคุณต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันก็ให้พวกคุณได้ ทั้งหมด!

ในเวลานี้ มีเสียงเย็นชาดังขึ้น “โคบายาชิจิโร่ ฉันรู้สึกว่าคน ของตระกูลโคบายาไม่เข็ดและไม่หลาบจำ และพวกคุณก็ชอบ เป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม?