บทที่ 679

เซียวฉางควนสับสนกับคำถามของเถ้าแก่

เห็นชัดๆว่าตัวเองมาซื้อเฟอร์นิเจอร์ แล้วมาขายได้ยังไง?

ดังนั้นเขาจึงพูดกับเถ้าแก่ว่า: “ผมมาซื้อเฟอร์นิเจอร์ เข้าใจที่ ผมพูดไหม?”

พนักงานแนะนำสินค้าก็รีบพูดขึ้นมาว่า “เถ้าแก่ครับ คุณ ผู้ชายท่านนี้อยากมาซื้อชุดเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำ

เมื่อพูดจบ ก็ชี้ไปที่เซียวฉางเฉียน แล้วพูดว่า “คุณผู้ชายคนนี้ ต่างหากที่จะขายเฟอร์นิเจอร์”

จู่ ๆเถ้าแก่ก็เข้าใจได้ และรีบพูดกับเซียวฉางควนว่า “โธ่เอ๋ย

ขอโทษจริงๆ ผมเข้าผิดใจแล้ว”

จากนั้นก็มองไปที่เซียวฉางเฉียน และถามเขาว่า “คุณผู้ชาย ครับ คุณจะขายเฟอร์นิเจอร์เหรอ?”

เชียวฉางเฉียนได้ยินที่เชียวฉางควนบอกว่ามาที่นี่เพื่อจะซื้อ เฟอร์นิเจอร์ เขาคิดอยากจะหันกลับและเดินออกไปตอนนี้จริงๆ สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่อยากให้เขียวฉางควนมาเห็นเรื่องที่น่า อาย

แต่ว่าร้านนี้ เป็นร้านขายเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำที่ใหญ่ ที่สุดในเมืองจินหลิง และเป็นร้านค้าที่ราคาดีที่สุดสำหรับเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไทหล่มือสอง ของตลาดในตอนนี้ ถ้าตัวเอง หันหลังและเดินจากไป บางทีไปร้านอื่นแล้วอาจขายได้น้อยกว่า เป็นแสน

ดังนั้น เขาก็ทำได้เพียงฝืนใจและพูดกับเถ้าแก่ว่า: “ถูกแล้ว ผมเอง ผมมีโซฟาไม้พะยูงไหหล่ชุดหนึ่ง เก้าอี้ที่อยากจะขาย ล้วนแล้วเป็นของเก่าทั้งหมด

เถ้าแก่รีบพูดและยิ้ม: “ดีเลย เราต้องการเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูง ไหหลํา สินค้าของคุณอยู่ไหนเหรอ? สะดวกเอามาให้ดูหน่อย ไหม?”

เซียวฉางเฉียนมองไปที่เซียวฉางควนอย่างเก้ๆกังๆแวบหนึ่ง และพูดเสียงต่ำ ๆว่า: “สินค้าอยู่บนรถ รถจอดอยู่ที่ลานจอดรถ คุณไปดูกับผมได้”

เขียวฉางควนเห็นเซียวฉางเฉียน แอบรู้สึกแปลกใจ

เพราะเรื่องที่เฉียนหงเย่นฮุบเงินหายไปทั้งหมด ช่วงนี้เชียว ฉางเฉียนไม่พอใจมาโดยตลอด ในขณะเดียวกันก็กังวลเช่นกัน เพราะงั้นน้ำหนักก็เลยลดลงไปเยอะ ผมหงอกขาวของเขาขึ้น เยอะมาก ดูแล้วน่าเวทนา

เขียวฉางควนไม่เคยเห็นพี่ใหญ่โทรมขนาดนี้มาก่อน และข้างกายของเซียวฉางเฉียน ตามมาด้วยนายหญิงใหญ่ เซียวและลูกชายกับลูกสาวของเซียวฉางเฉียน

ทั้งสี่คนนี้ ดูโทรมอย่างมาก โดยเฉพาะนายหญิงใหญ่ ท่าทางดูแย่มาก

เมื่อคิดจะขายเฟอร์นิเจอร์ล้ำค่าที่สามีทิ้งไว้ นายหญิงใหญ่ เซียวรู้สึกเหมือนมีดบาดในหัวใจของเธอ ไม่ใช่แค่เจ็บปวดแต่ กําลังมีเลือดหยด

จู่ ๆ ก็เห็นเขียวฉางควนอีกครั้ง รวมถึงครอบครัวของเซียวฉาง

ควนก็อยู่ที่นี่ด้วย ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง

เซียวฉางควนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังคงเดินเข้ามา และเอ่ยปาก ถามคำหนึ่งว่า “แม่ พี่ใหญ่ พวกคุณมาได้อย่างไร?”

“ฮึ!” เซียวฉางเฉียนพูดอย่างเย็นชาว่า “ทำไม? เรามาที่นี่ไม่ ได้เหรอ?”

เซียวฉางควนรีบพูด: “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เมื่อ

คุณเพิ่งบอกว่าจะขายชุดเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำคงไม่ใช่อัน

ที่พ่อทิ้งไว้ให้ชุดนั้นหรอกนะ?”

ทันใดนั้นเซียนฉางเฉียนก็โมโหขึ้นมา และพูดว่า “เกี่ยวอะไร กับนายด้วย?”