บทที่ 822

ทุกคนเห็นผู้หญิงหน้าบากมาแรงขนาดนี้ แต่ละคนตัวสั่นงันงก แต่นายหญิงใหญ่เขียวกลับดีใจมาก เพราะเห็นแค่หม่าหลันโดน ตบ เธอก็รู้สึกสะใจมาก

เซียวเวยเวยเองก็รู้สึกสะใจไม่น้อย เห็นหม่าหลันโดนตบ หลายที่ยังไม่เท่าโดนตบนี้ทีเดียว ตบเดียวทำเธอลงไปนอนกอง กับพื้น มันเป็นแรงคนธรรมดาที่ไหนกัน

หม่าหลันตกใจแทบตายแล้ว!

โดนตบสําหรับเธอแล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะสองวันมา นี้เธอโดนตบน้อยซะเมื่อไหร่ เริ่มชินแล้วล่ะ

แต่ประเด็นอยู่ที่เธอไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงหน้าบากคนนี้ต้องตบ

เธอ

หรือว่าหล่อนเป็นคนที่แก๊งต้มตุ๋นข้ามชาติส่งมาคิดบัญชีกับ เธอ?

ในตอนที่หม่าหลันตกใจกลัวอยู่นั้น จางกุ้ยเฟินพูดกับหญิง หน้าบากว่า “พี่สาว พวกเราไม่สนิทอะไรกับผู้หญิงคนนี้ พี่อยาก ตบหล่อน เชิญตามสบายเลย ตบจนตายก็ไม่เป็นไร แต่พวกเรา ยังต้องวิ่งอีกนะ พี่สาวดูสิพวกเราจะสิ่งต่อได้ไหม?”

หญิงหน้าบากแค่นเสียงพลางว่า “คนไม่เกี่ยวข้องไสหัวไป

เลย! ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เกรงใจนะ!”
จางกุ้ยเฟินรีบโบกมือตะโกน “พี่น้อง วิ่งกับฉันไป 121 121!” คนในห้องขังเดียวกันร้องตาม คนกว่ายี่สิบคนร้อง 121 รีบวิ่ง

ตอนนี้เหลือแค่ผู้หญิงสามคนนั้นกับหม่าหลัน

หม่าหลันตกใจแทบสิ้นสติ โพล่งถามว่า “พี่สาว ฉันไปทำอะไร พี่หรอ พี่บอกฉันหน่อย…

หญิงหน้าบากเตะเข้าท้องหมาหลันทันที จนเธอกุมท้องลงไป

ร้องโหยหวนบนพื้น

จากนั้น เธอหยิบบัตรเครดิตสีดำออกมาจากในกระเป๋า กางเกง ถามว่า “หม่าหลัน แกเงยหน้าขึ้นมาดูสิว่า ยังจำบัตรใบ นี้ได้ไหม?”

หม่าหลันเงยหน้าขึ้นมา ก็ตะลึงทันที บัตรใบนี้พิเศษมาก เธอ จะไม่รู้จักได้ยังไง มันเหมือนกับบัตรที่ขโมยมาจากเย่เฉินไม่มี ผิด!

สามคนนี้เป็นคนแก๊งต้มตุ๋นจริงๆด้วย?!

ตอนเช้าตำรวจพึ่งบอกเธอว่ายังไม่เจอเบาะแสไม่ใช่หรือไง? ไหงตอนนี้จับสามคนนี้เข้ามาได้ล่ะ?

ผู้หญิงสามคนนี้รู้จักตัวเธอ คงมาคิดบัญชีกับเธอแน่ๆ เป็นไป ได้ว่าเธอเป็นคนทำให้ทั้งสามคนนี้ต้องเข้าคุก

แย่ละคราวนี้ พวกเธอคงไม่คิดจะเอาเธอถึงตายหรอกมั้ง?
ตัวเองใกล้จะได้ออกไปอยู่แล้วเชียว ถ้าต้องมาตายเอาตอนนี้ มันจะอนาถไปหน่อยไหม?

ดังนั้นเธอพูดทั้งน้ำตาน้ำมูกเกรอะว่า “ไม่รู้จักบัตรนี้จริงๆ พวก คุณจ๋าคนผิดแล้วมั้ง?

“จําผิด? แกล้อฉันเล่นหรือไง?”

หญิงหน้าบากคว้าดึงผมหม่าหลั่นกลับมา สะบัดมือตบหน้า เธอหนึ่งทีพลางว่า “แกรู้ไหมว่าทำไมพวกเราสามคนเข้ามาที่นี่? เพราะแกพาตำรวจมา ทำให้พวกเราสามคนโดนจับ ฉันจะบอก แกให้นะ พวกเราสามคนมีสิทธิ์โดนจำคุกไม่มีกำหนด เป็นเพราะ แกเลย!”

หม่าหลันร้องด้วยความเจ็บปวด ร้องไห้ว่า “ขอโทษ ขอโทษ จริงๆ ที่จริงฉันก็โดนทำร้ายนะ ฉันไม่รู้ว่าบัตรนั่นมีเบื้องหลัง มากมายขนาดนี้น่ะ….

หญิงหน้าบากมองเธอ ตะคอกใส่อีกสองคนด้านข้างว่า “แม่ง เอ๊ย ตบให้หนักเลย เอาให้ปางตาย! ยังไงมันก็ต้องอยู่ในนี้ไปสิบ ยี่สิบปีอยู่แล้ว ต่อไปพวกเรามาตบมันแก้แค้นทุกวัน ตบตายเมื่อ ไหร่ ก็เมื่อนั้นแหละ!”