ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่87 อาจารย์พ่ายแพ้



บทที่87 อาจารย์พ่ายแพ้

จิ้งจะเป็นบ้าแล้ว!

เขามีชื่อเสียงทั่วไป คนที่อยู่ในงานไม่มีใครไม่ให้เกียรติเขา แต่เป็นเด็กที่โอหังไม่หยุด ขัดขวางเขามาสามครั้ง ช่างน่า

โมโหจริงๆ!

สิ่งที่เกินไปก็คือ เขายังว่าตนว่าเป็นไอ้บ้าอีก

นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ!!!

คนที่อยู่ในงานตกใจเป็นอย่างมาก

ไอ้เด็กนี่มันเป็นใคร! ช่างกล้า? อาจารย์ว่าไอ้บ้า อยากตายมากสินะ?

อาจารย์เก่งฮวงจุ้ย สามารถทำให้ตายโดยไร้สาเหตุด้วยนะ! แต่ แม้อาจารย์จะโมโห แต่เพื่อได้หอยวงศ์ย่อยหอยมือเสือ ในราคาถูก เขาก็ยังคงรักษาหน้าไว้ ยิ้มพลางกล่าว “สหาย เมื่อ ก็ตอนที่อยู่หน้าประตูนั้นเกิดเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยระหว่างคุณ กับฉัน แต่มันก็แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆพูดให้เข้าใจกันก็จบแล้ว ถ้า เพียงเพราะล้างแค้น แล้วมาแข่งราคากับฉัน ก็ใจแคบเกินไป แล้วเปล่า?

โดยส่วนตัวอาจารย์เตรียมเงินสิบห้าล้านเพื่อมาเอาวงศ์ย่อย หอยมือเสือ โดยเฉพาะถ้าตัวเองแข่งกับล่ะก็ ครั้งต่อไปให้ราคาต้องเกินสามสิบล้านแล้ว

เขาไม่ต้องการจ่ายเงินมากขนาดนี้

ดังนั้น ต้องอดทนอดกลั้น และหวังว่าเยเงินจะถอนราคาออก รอให้ตนเองได้วงศ์ย่อยหอยมือเสือมาในราคาสิบห้าล้านก่อน แล้วค่อยจัดการกับเขาก็ยังทัน!

เยเฉันรู้ทันเขา จึงกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “หยุดไร้สาระได้ ล่ะ ผมก็ชอบวงศ์ย่อยหอยมือเสือนี้เหมือนกัน ถ้าคุณมีปัญญา เสนอราคาก็เสนอมา ถ้าไม่มีปัญญาก็ไปตายซะ!”

หน้างานเต็มไปด้วยความอลหม่าน

เชีย!

ไอ้สหายนี่มันไล่อาจารย์ให้ไปตายซะ…….

หน้าด้านเกินไปแล้ว?

อาจารย์ หน้านิ่ง แต่เพื่อประหยัดเงิน จึงพูดต่อว่า “ผมชอบ วงศ์ย่อยหอยมือเสือนจริงๆ ให้เกียรติผมหน่อยได้ไหม?”

เย่เฉินเหลือบไปมองเขา แล้วกล่าวอย่างสงบว่า “ให้ เกียรติคุณ? ผมรู้จักคุณหรอ?”

พูดจบ เย่เฉินก็ถามต่อ “เอ๊ะ คุณพูดมาตรงๆ ว่าคุณไม่มี ปัญญาจ่ายเพิ่มแล้วใช่ไหม?

สีหน้าของอาจารย์ ดูไม่ดีอย่างที่ดี ตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่มีใคร กล้าพูดกับเขาแบบนี้!
และดูอายุของอีกฝั่งก็น่าจะประมาณยี่สิบปี อ่อนวัยก่อนลูก ศิษย์หรือหลานศิษย์ของเขาเสียอีก!

ภายใต้ความแค้นเคือง อาจารย์ก็เบื่อที่จะรักษาภาพพจน์ตัว เองแล้ว จึงกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “ไม่คาดคิด ว่าเกียรติของจัง ให้อย่างฉัน จะถูกคนมองข้ามได้ขนาดนี้ ได้! ในเมื่อสู้กันอย่าง เป็นธรรม งั้นใครให้ราคาสูงกว่าก็ได้ไป! ฉันก็อยากจะรู้ว่าแกมี เงินเท่าไหร่ ที่จะมาแย่งวงศ์ย่อยหอยมือเสือกับฉัน!

พูดจบ เขาก็พูดอย่างฮึกเหิมว่า “ฉันให้ห้าสิบล้าน!!

เสียงเฮดังลั่น ผู้คนในงานเชียร์กันอีกครั้ง

งานประมูลเปลี่ยนเป็นการพนัน บรรยากาศในงานครึกครื้น

ขึ้นมา!

กฎง่ายๆ!

ใครมีเงินมากกว่า!

คนนั้นก็คือราชา ในการประมูลครั้งนี้

อาจารย์วีคิดแบบง่ายๆ ถ้าคนค่อยๆเพิ่มราคาสู้กับเขา เกรง ว่าจะต้องเสนอราคาไปเรื่อยๆ ไม่จบไม่สิ้น ดังนั้น ตนเองต้องให้ ราคาที่ทําให้เขาตะลึง จึงเสนอไปเลยว่าห้าสิบล้าน เขาไม่กล้า ตามแน่นอน!

แต่ไม่มีใครนึกถึง สีหน้าเเฉินไม่เปลี่ยนแปลง พูดออกมาส องค่า
ร้อยล้าน!”

ราคาประมูลเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว บรรยากาศในงานครึกครื้น

เพียงแค่ไม่กี่นาที ราคาของสิ่งนี้ได้สูงขึ้นเป็นสิบเท่าตัว กลาย เป็นจุดโฟกัสในประวัติศาสตร์ของการประมูลเลยก็ว่าได้

ฉันเอาตงอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงดังขึ้นมาว่า “เย่เฉิน หยุด โอ้อวดได้ล่ะ แกมีเงินขนาดนั้นหรอ?”

เยเฉันอดที่จะตอบกลับไปไม่ได้ว่า “มีจริง จะทำไม? แกไม่ พอใจ? ฉันจะบอกอะไรให้ บัตรที่ฉันใช้ก็เป็นของตระกูลฉินของ พวกแก ลงรองของแกให้ฉันมากับมือ ไง แปลกใจป่ะล่ะ? ตกใจ ใช่ไหม?

“แก! แก!” ฉันเอ้าตงโมโหจนหน้าแดงก่ำ”มึงไอ้เลว กล้า หลอกใช้เงินตระกูลฉินของก! อีกไม่นานกูจะฆาตกรรมหั่นศพถึง ไอ้โจรสิบแปดมงกุฏซะ!”

อาจารย์ มองผ่านไป ยังฉินเอาตง แล้วถาม “คุณชายจีน คุณ รู้จักคนนี้?”

ฉันเอ้าลงกล่าว “เขาคือลูกเขยของตระกูลเซียว ไม่มีงานทำ เป็นแมงดาอยู่บ้านเกาะเมียกิน ช่วงนี้ใช้วิธีหลอกลุงรองของผม งได้มีเงิน……

“หรอ?”
อาจารย์วรขมวดคิ้ว ราวกับมั่นใจมากขึ้น แล้วเยาะเย้ย

“อวดรวยนี่เอง วัยรุ่นฉันเตือนแกไว้นะว่าอย่าผยองให้มันมาก นัก มิเช่นนั้นคนที่จะลำบากก็คือแก ฉันไม่ได้ดูถูกแกนะ ร้อยล้าน แกมีเงินหรอ?”

เยเงินเยือกเย็น แล้วกล่าวอย่างเรียบง่ายว่า “ผมจะมีหรือไม่มี

ก็ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ ถ้าคุณแน่จริงก็สู้ราคาต่อ ถ้าไม่แน่ หุบปากไปซะ!”

อาจารย์ ทนไม่ไหว คำว่า “ไอ้นรนหาที่ตายใช่ไหม!

เยเฉินหัวเราะเสียงดังแล้วกล่าว “ผมหาที่ตาย? คุณ? แค่เงิน จะซื้อของยังไม่มี แล้วจะจัดการผม? ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้โง่เอ้ย!”

อาจารย์วีถูกเย่เฉินดูถูกรัวๆ รักษาภาพพจน์ต่อไปไม่ไหวอีก แล้ว จึงได้ตะคอกออกมาว่า “เด็กน้อย พอเหมาะพอควรนะ! เอา ของให้แต่โดยดีจะดีกว่า มิเช่นนั้นแกจะได้แค่ซื้อ แต่ไม่มีทางได้ ใช้นะ!”

เมื่อพูดไป สีหน้าของเป่าฟูกุ้ยถอดสี นี่มันกำลังทำลายกฎของ เงินเปาเก๋อชัดๆ!

เขาหน้าซีด แต่ก็ไม่กล้าต่อต้านอาจารย์ เขารู้สึกแย่อย่าง

บอกไม่ถูก

เย่เฉินกลับยิ้มแล้วกล่าว “อยากได้ชีวิตผม คุณก็ต้องรอให้จบ งานประมูลก่อนแล้วค่อยว่ากัน? ตอนนี้งานประมูลยังไม่จบ เมื่อกี้ ผมให้ราคาร้อยล้าน เชิญคุณให้ประมูลราคาต่อ!”
ข่งหวั่นถึงแปลกใจอย่างมาก อาจารย์วไม่ใช่คนธรรมดา แม้ จะเป็นตระกูลข่ง ก็ไม่รับรองว่าจะสามารถต่อกลอนอาจารย์ได้ แต่เย่เงินทำผิดต่ออาจารย์วีขนาดนี้ หมายความว่ายังไงกัน

แน่? เอาความหล้ามากมายขนาดนั้นมาจากไหน? เขียวฉางควนล้มลงบนโซฟา หัวใจแทบวาย หายใจแทบ

ไม่ทัน คิดในใจ “หมดกันหมดกัน ทั้งหมดแล้ว จบแล้วลูกเขย ตระกูลของตนก็ต้องพังลงไปด้วยแน่ๆ

อาจารย์แข็งทื่อ เย่เงินไม่มองเขาอยู่ในสายตาเลย คำพูด

เหล่านี้ ตบหน้าเขาอย่างรุนแรงโดยตรง

แต่ เย่เฉินพูดถูก ที่อยู่ในงานประมูล อยากได้วงศ์ย่อยหอยมือ เสือนั้น ก็ต้องประมูลต่อ

แต่ ร้อยล้านแล้วนะ…….

ใครแม่งจะจ่ายไหว!

สายตาของทุกคน จ้องไปที่อาจารย์วี ดูว่าเขามีปฏิกิริยา อย่างไร

อาจารย์ หน้าซีด แต่เพื่อวงศ์ย่อยหอยมือเสือนั่น เขาต้อง อดทนอดกลั้น พูดเสียงดีๆกับเย่เฉิน

“สหาย ถ้าเมื่อกี้ฉันทำอะไรผิดไป ไม่ได้ตั้งใจ ขอคุณยกโทษ ให้ด้วย”

“แต้วงศ์ย่อยหอยมือเสือมีประโยชน์ต่อฉันจริงๆ ขอคุณได้
โปรดให้การสนับสนุน ถอยให้ฉัน ถือว่าฉันติดหนี้คุณ หนี้ของฉัน มีค่ามากกว่าวงศ์ย่อยหอยมือเสือเสียอีก!”

จาเขาเป็นประกาย ไอ้เด็ก กล้าทําให้เขาเสียหน้า ขอให้จบ เรื่องนี้ก่อน ตนจะต้องฆ่าเขาให้ตาย

เยาเฉินกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “ขอโทษนะ มันก็มีประโยชน์

ต่อผมเหมือนกัน ดังนั้นผมให้คุณไม่ได้!

“แล้ว เมื่อกี้ผมก็ได้พูดแล้ว ในสายตาผม คุณก็เป็นแค่ไอ้โง่ หนี้ของคุณสำหรับผมแล้วไร้ค่า

อาจารย์ จิตใจพังทลาย!

ตอนนี้เขามีแค่ความคิดเดียว รอให้งานประมูลจบ คิดหาวิธี

ฆ่าเช่เฉินซะ!

ต้องฆ่ามัน!!!

เห็นอาจารย์เกรี้ยวกราด ผู้คนในงานก็ไม่กล้าอุทานใดๆ ไม่ คาดคิดจริงๆ ว่าวัยรุ่นคนนี้จะสู้ชนฝาจริงๆ แม้แต่อาจารย์ก็ต้อง แพ้ให้กับเขา!

จากนั้นกรรมการประมูลทุบค้อน ราคาสุดท้ายคือร้อยล้านของ เย่เฉิน ประมูลของล้ำค่าวงศ์ย่อยหอยมือเสือสำเร็จ

อาจารย์ โมโหสุดๆ มองเยเงินอย่างเกลียดแค้น แล้วออก จากงานประมูลในที่สุด

ตอนนี้เขาอยากฆ่าเเฉิน แต่สถานการณ์ไม่ให้ เรื่องนี้ ต้องค่อยๆวางแผน!

ซึ่งหวั่นถึงกำลังมองไปยังแผ่นหลังของอาจารย์ เดือนเย่เ นว่า “อาจารย์ไม่ใช่คนธรรมดา ฉันว่าเขาไม่จบง่ายๆหรอกนะ จะ ต้องหาเรื่องแกแน่นอน ช่วงนี้แกต้องระวังให้มากๆนะ

เยาเงินยิ้ม แล้วกล่าว “กลัวว่าเขาจะไม่มานะ!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ