บทที่ 1386

เมื่อโคบายาชิจิโร่ได้ยินเสียงนี้ ทำให้เขาตกใจกลัวจนตัวสั่น หลังจากนั้น เขาก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาและเย็นชาของเเงิน

“เย่…คุณเย? ! ”

โคบายาชิจิโร่แทบจะสิ้นหวัง : “คุณ…คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

เย่เฉินถามเขา: “เว่ยเลี่ยงเป็นคนของฉัน บริษัทผลิตยาเก้า เสวียนก็เป็นของฉัน คุณจะจับตัวเขา และขโมยสูตรของขากระ เพาะเก้าเสวียนของฉัน ฉันก็ต้องมาเจอคุณไง! ฉันเกรงว่าคุณจะ คิดว่า ฉันเป็นคนที่รังแกได้ง่ายๆ คุณกับพี่ชายคุณไม่ต่างกันเลย ชอบมารังแกฉันตลอด”

“อ้า? ! “โคบายาชิจิโร่คุกเข่าลงกับพื้นและร้องไห้ทันที “คุณเย่ ฉันขอโทษจริงๆ! ฉันไม่รู้จริงๆว่าเว่ยเลี่ยงเป็นคนของ คุณ และยิ่งไม่รู้ว่าบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็เป็นของคุณด้วย ถ้า ฉันรู้จริงๆ ฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็ไม่กล้ามาแย่งของๆคุณอยู่แล้ว

เยเฉันพูดด้วยรอยยิ้ม: “อย่าพูดเรื่องไร้สาระกับฉัน ตอนนี้ คุณลงมือจับคนของฉันไว้แล้ว ยังกล้าพูดว่าไม่กล้ามาแย่งของๆ ฉันอีก? คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบที่คุณจะโกหกได้ง่ายๆเห รอ? ”

ตอนนี้โคบายาชิจิโร่รู้สึกหวาดกลัวจนใกล้จะเป็นลมแล้ว
เขารู้ว่าเธ่เฉันเป็นคนยังไง? เขาเยเฉันทำอะไรได้บ้าง เพราะห์ ชายของเขาตายเพราะเย่เฉิน

ครั้งนี้ เขาก็ตกอยู่ในมือของเเฉิน เขารู้ว่าเยเฉันไม่ยอม ปล่อยเขาไปง่ายๆอย่างแน่นอน

เพราะเขากลัวว่าเย่เฉินจะฆ่าตัวเอง เหมือนที่เเฉินฆ่าพี่ชาย เขารีบค่านับและอ้อนวอน : “คุณเย่ คุณใจเย็นๆ คุณอย่าถือสา คนอย่างฉันเลย เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ คุณพูดมาได้เลยว่าคุณ ต้องการเท่าไหร่ ฉันจะจ่ายเงินตามที่คุณต้องการ! พันล้าน หยวนพอไหม? ขอแค่คุณพยักหน้าและรับปาก ฉันจะให้คนโอน เงินเข้าบัญชีของคุณทันที

“พันล้านหยวน? “เยเฉันพูดด้วยรอยยิ้ม : “ใช่แล้ว โคบายา ชิจิโร่ ฉันมาครั้งนี้ไม่ได้มาเพื่อต้องการเงินของคุณ

โคบายาชิจิโร่ร้องไห้และถาม : “คุณเย่ ฉันต้องทำยังไงคุณถึง

จะพอใจ? ”

เย่เฉินพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม : “คุณอยู่ที่ญี่ปุ่นก็ดีแล้ว พวกเราก็คงไม่ต้องผิดใจกัน พวกเราก็อยู่ด้วยความสุขและไม่ ต้องทะเลาะกัน แต่คุณมันตาบอด และคุณก็มาหาเรื่องฉัน เมื่อ เป็นเช่นนี้ ฉันก็จะส่งคุณไปเจอหน้าพี่ชาย

“อ้า?! “โคบายาชิจิโร่คิดมาโดยตลอดว่าพี่ชายของเขาถูก ลูกน้องของเยเฉินฆ่าตาย เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทำให้เขาตกใจจน ราค

กางเกงของเขาเปียกอย่างรวดเร็ว และมีไหลลงบนพื้นคอนกรีต แต่ตอนนี้เขาสนใจอะไรอีกแล้ว เขาเอาแต่ร้องไห้ และอ้อนวอน : ไม่คุณน้อยอยู่!! ได้โปรดอย่าฉันเลย ไว้ชีวิตฉันเถอะ ฉันเป็นเป็นควายเพื่อรับใช้คุณ

เย่เฉินพูดอย่างดูถูกเหยียบหยาม โคบายาชิจิโร่ ดูสารของคุณตอนเป็นผู้ชายอกสามยังร้องไห้ได้ขนาด นี้ ไม่อายเหรอ? ”

โคบายาชิจิโร่ร้องไห้ทั้งน้ำตา “คุณเฉัน…ฉันไม่ตายฉันยังอยากชีวิต…ยังไม่แต่งงานเลย… ตระกูล โคบายายังมีลูกหลานตระกูลโคบายาสายเลือดสืบทอดตระกูลเลย!

เยเฉินเห็นเขาร้องไห้เหมือนผู้หญิง เขาพูดอย่างตักกะโหลกและชะโงกดูเงาตัวเอง คุณยังสารรูป ความเป็นผู้ชาวางใจ ฉัน

โคบายาชิจิโร่ประหลาดใจทันที “คุณ…คุณบอกว่าจะส่งไปเจอชายไม่ใช่เหรอ? ”

เยเฉันพูดเบาๆว่า ฉันจะคุณไปฉันลืมบอกคุณ ฆ่าชายคุณ เขายังชีวิตอยู่