บทที่ 64 คุกเข่าให้ท่านอาจารย์เ

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างคิดว่าเธ่เฉินพูดความจริง แต่ละคน พากันอดกลั้นเอาไว้ อยากจะรีบกลับบ้านไปดูเหลินเฟิง

ฉันเอาตงที่ยืนนิ่งค้างอยู่ด้านข้าง ในที่สุดเวลานี้ก็ดึงสติกลับ มา สีหน้าของเขาหน้าเกลียดมาก

นี่มันขายหน้าขายไปจนถึงวงศ์ตระกูลแล้ว !

ตนเองจ่ายเงินจำนวนมหาศาลเพื่อจ้างบอดี้การ์ด ซึ่งล้วนเป็น อาจารย์ศิลปะการต่อสู้อาวุโสในสถาบันศิลปะการต่อสู้ คิดไม่ ถึง…..

คิดไม่ถึงว่าจะถูกเจ้าเด็กที่เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้จากทีวี จับทุ่ม เพียงชั่วพริบตา?

ฉันเอ้าตงไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ เขามองไม่ออก ว่าความสามารถของเยเฉินอยู่ในระดับไหน แต่บอดี้การ์ดของ เขาไม่ใช่คนโง่

ผู้เชี่ยวชาญลงมือ ก็รู้ว่ามีหรือไม่มี

พวกเขาเพียงแค่มองก็รู้ทันที เย่เฉินไม่ได้พูดโอ้อวด เขาไม่ได้ ออกแรงทั้งหมดเสียด้วยซ้ำ

เป็นคนที่พวกเขาไม่มีปัญญาหาเรื่อง

ด้วยเหตุนี้ เหล่าบอดี้การ์ดจึงไม่กล้าขึ้นหน้า มองดูเซ่เงินด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เขียวฉางควนมองดูอยู่ด้านข้าง เขาไม่มีความรู้ด้านการต่อสู้ แม้แต่น้อย คิดว่าเป็นเพียงแค่ต่อสู้ธรรมดาๆเท่านั้น เพียงแค่ จับข้อมือ แล้วจับทุ่มอะไรทำนองนี้ เพียงแต่แรงเยอะไปหน่อย เท่านั้น ไม่รู้ว่านี่เป็นวรยุทธ์ที่แท้จริง

เวลานี้เก๋เฉินส่งยิ้มอ่อนๆ ให้กับฉันเอาตง : “นายจะมาเอง หรือจะให้ฉันไปหา?”

“แก แกอย่าเข้ามา

ฉันเอาตงตกใจจนเหงื่อเย็นเต็มหน้าผาก ก้าวถอยหลังหลาย ติดต่อกันหลายก้าว

มองดูท่าทีหวาดกลัวของเขา เย่เฉินหัวเราะในลำคอ เดินไป

หาเขา

ฉันเอ้างมองดูเขาด้วยความหวาดกลัว รีบก้าวถอยหลัง

ถ้าตนถูกเขาจับทุ่ม ต้องเข้าไปนอนในโรงพยาบาลนานครึ่ง เดือนอย่างแน่นอน!

ในเวลานี้เอง รถบีเอ็มดับเบิลยูสีดำขับมาช้าๆ จอดอยู่ไม่ไกล คนขับรถรีบเปิดประตูรถ แล้วเชิญคนลงจากรถ

ฉันเอาตงเห็นภาพนี้ ดีใจขึ้นมาทันที หันไปด้านนั้นพร้อมกับ ร้องเรียก : “พี่สาว! ผมถูกคนทำร้าย! พี่รีบมาช่วยผมเร็ว!

เยเงินเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเพียงกลุ่มคนหลีกทางให้อัตโนมัติหญิงสาวสวมชุดออกกำลังกายรัดรูปสีดำทั้งตัว เดินมาทางนี้

ชุดออกกำลังรัดรูป ทำให้เห็นหุ่นที่สมบูรณ์แบบของหญิงสาว ใบหน้าที่มีความโกรธเคืองของเธอ มีความแข็งแกร่งแผ่ออกมา

“นั่นคือพี่สาวของคุณชายฉัน ฉันเข้าเสวียน

ในกลุ่มคนมีคนร้องตะโกนขึ้นมา จากนั้นฝูงชนก็เกิดเสียงดัง ระงมทันที

ฉันเอาตงร้องเรียก “พี่ เจ้าเด็กนี่มันทำร้ายผม พี่ช่วยผม จัดการมันให้เข็ดหลาบ! ”

หลังจากนั้นเจ้าเสวียนเดินเข้ามาใกล้ กวาดตามองเหล่าบอดี้ การ์ดที่นอนอยู่บนพื้น จากนั้นมองเเฉินด้วยแววตาเย็นยะ เยือก: “นายเป็นคนทำร้ายคนพวกนี้?”

เย่เฉินพูดเสียงเรียบ: “ใช่ ผมเป็นคนทําเอง มีอะไรรึเปล่า?”

ฉันเอ้าเสงี่ยนหัวเราะลำคอ พูดขึ้น : “ไม่มีอะไร รีบขอโทษ น้องชายฉันเดี๋ยวนี้!

“ถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ?”

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะตื่นายจนกว่านายจะขอโทษ!

ยังไม่ทันพูดจบ เท้าแส้ของฉันเอาเสงี่ยน พุ่งไปตรงหน้าเเ นทันที

ภายในใจเย่เฉินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ฝีมือไม่ ธรรมดา เก่งกว่าบอดี้การ์ดก่อนหน้านี้มาก
ฉันเค้าคงเห็นภาพนี้ จึงลอบพูดในใจ “ให้ตายสิ ดูสิว่าพี่สาว ของฉันจะดีแกจนตายไหม! ”

พี่สาวของเขาฝึกการต่อสู้มานานหลายปี เชี่ยวชาญการต่อสู้ โบราณ และมีทักษะการต่อสู้ แม้แต่อาจารย์ศิลปะการต่อสู้บาง คน ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ

ทว่าวินาทีต่อมา จินเอ้าตงดวงตาเบิกกว้าง

“อ่อนเกินไป!”

ตามด้วยเสียงสบถของเเฉิน ตัวของเขาหลบเลี่ยงไปอีกด้าน หนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นยกเท้าขึ้น เตะไปที่บั้นท้ายงอนของฉัน เอ้าเสงี่ยน จนเธอตัวปลิวไปไกล

ฉันเอาตงตกใจจนกางเกือบหลุดลงมา มองดูภาพตรงหน้า ด้วยความตกตะลึง เอ่ยพูดเสียงเบา “นี่มัน…….เป็นไปได้ยัง

ไง! ”

ทางด้านจินเอ้าเสงี่ยนทั้งอับอายและโมโห ตั้งแต่ฝึกฝนศิลปะ การต่อสู้ เธอไม่เคยถูกใครทำให้อับอายแบบนี้มาก่อน อีกทั้งที่ ฝ่ายนั้นเตะเธอ ก็น่าอับอายมาก!

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ คลานขึ้นมาแล้วพุ่งตัว โปาเย่เฉิน เธอตัดสินใจแล้ว วันนี้จะต้องให้ไอ้สารเลว ชดใช้

“เอ้าเสงี่ยน หยุดเดี๋ยวนี้! ห้ามเสียมารยาทกับท่านอาจาร

ในเวลานี้เอง จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนวิ่งมา คว้าตัวฉันเอาเสวียนเอาไว้

ใบหน้าฉันเอาเสงี่ยนเต็มไปด้วยความอับอายและโมโห ร้อง ตะโกนเสียงดัง : “พ่อคะ พ่อถอยออกไป หนูจะตีมันให้ตาย! ”

บั้นท้ายของฉันเป็นที่ที่นายสามารถเตะได้หรอ? นายไม่รู้จัก การถนอมผู้หญิงเหมือนหยกหรือไง? ตอนนี้บั้นท้ายของฉันยัง เจ็บแปล๊บๆอยู่เลย!

“หุบปาก!

ชายวัยกลางคนถลึงตามองฉันเอ้าเสงี่ยน แล้วพูดตำหนิ

จากนั้น เดินไปทางเยเฉินด้วยความนอบน้อม สูดลมหายใจ เข้า พูดด้วยความเคารพ “ท่านอาจารย์เย่ เจอกันอีกแล้วนะ ครับ…….ผมขอโทษแทนลูกสาวและหลานชายที่ไม่เอาไหน เดี๋ยว กลับไป ผมจะให้พวกเขาคิดทบทวนเรื่องนี้”

เฉินเอ้าเสวียนและฉันเอาตงตะลึงงัน ไม่อยากจะเชื่อกับภาพ ตรงหน้า

พ่อเป็นถึงคนที่มีอำนาจสูงศักดิ์ในเมืองจีนหลิง ทำไมถึง เกรงใจเจ้าเด็กคนนี้มากขนาดนี้ด้วย

เย่เฉินจําชายวัยกลางคนคนนี้ได้

ก่อนหน้านี้ ตอนที่ตนกับซึ่งหวั่นถึงไปตรวจสมบัติ เคยเห็นเขา มาก่อน ชื่อของเขาคือฉันกาง

ด้วยเหตุนี้ เย่เฉินจึงพยักหน้า แล้วเอ่ยพูด “ประธานในหลานชายคนนี้ของคุณ ควรที่จะสอนให้เข้มงวด

ฉินทางพยักหน้า มองฉันเอาเสวี่ยทั้งสองด้วยความโมโห จาก นั้นเอ่ยพูด : รีบขอโทษท่านอาจารย์เยเดี๋ยวนี้!

“หนูไม่ขอโทษคนสารเลวที่มันเตะบั้นท้ายหนูหรอกค่ะ! “ฉัน เอ้าเสงี่ยนเบ้ปาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

ฉินทางตวาดด้วยสีหน้าโมโห : “ขอโทษ! เดี๋ยวนี้! ตอน

ฉันเอาเสงี่ยนโมโหขึ้นมาทันที กัดฟันพูดด้วยความน้อยใจ เอ่ยพูดเสียงเบา : “ขอโทษ……

ทว่าสีหน้าของฉันเอาตงกลับเต็มไปด้วยความไม่พอใจ พูด ขึ้น : “ลุงรอง เจ้าเด็กคนนี้มันทำให้ผมอับอาย ทั้งยังเตะพี่สาว ด้วย ลุงไม่จัดการเขาก็ไม่เป็นไร แต่ยังจะให้ผมขอโทษ? ถ้าลุงไม่ สามารถจัดการเขาได้ เดี๋ยวผมเรียกคนมา เอามันให้ตาย! ”

เพียะ!

ฉันการตบหน้าเขาอย่างแรง พูดด้วยความโมโห “สารเลว! รีบคุกเข่าขอโทษท่านอาจารย์เย่เดี๋ยวนี้! ”

ฉันเอาตงถูกตบจนหน้ามืดตาลายเห็นดาวเต็มหัว มุมปากมี เลือดไหลออกมา กุมหน้าเอาไว้ด้วยความตกใจกลัว ถูกตบจน เขาตะลึงงันไปแล้ว ไม่รู้ว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ แต่ให้เขาคุกเข่าต่อหน้าสาธารณะ…….
นี่เป็นการทำให้ตระกูลฉินอับอายขายหน้า นับตั้งแต่วันนี้จะ พูดถึงความน่าเกรงขามในเมืองจีนหลังได้ยังไง?

ฉินทางกัดฟันกรอด พูดเสียงเหี้ยม : “เจ้าเด็กสารเลวนี่ แกรู้ หรือไม่ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านอาจารย์เย่รู้ที่มาที่ไปจี้หยกชิ้นนั้นของ แก ไม่เพียงแค่แก่เท่านั้นที่จะตาย ทั่วทั้งตระกูลฉินก็จะตายเพราะ นาย! ”

พูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “ฉันก็ว่าทำไมพักตระกูล ฉันมีแต่เรื่องซวยๆ เกิดเรื่องแล้วเกิดเรื่องเล่า ที่แท้ก็เป็นเพราะ คนชั่วๆอย่างแกหาเรื่องมาให้ตนเอง ถ้าของแกรู้ ต้องแกจน ขาหักอย่างแน่นอน!

เมื่อเห็นลงรองพูดร้ายแรงขนาดนี้ ภายใต้ความตกตะลึงและ หวาดกลัวของฉันเอ้าง เท้าทั้งสองข้างอ่อนลง “ตึก” คุกเข่าลง กับพื้น

ฉันการพูดเสียงเหี้ยม: “ยังไม่รีบขอโทษท่านอาจารย์เอ ก! ”

“ขอ ขอโทษ……” ฉันเอาตงตกใจจนขวัญอ่อนหมดแล้ว พูด ขอโทษเย่เฉินติดๆขัดๆ แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ฉินการจึงพูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพ : “ท่านอาจารย์เย ไม่รู้ว่าจัดการแบบนี้ ท่านอาจารย์พอใจหรือไม่?

เย่เฉินพูดเสียงเรียบ: “ช่างเถอะ ในเมื่อคุกเข่าลงแล้ว ผมก็

ไม่ถือสาเขา”
ฉินทาง โล่งใจเป็นอย่างมาก จากนั้นรีบเอ่ยถาม : “ท่านอา จารย์เย่ ผมมีเรื่องหนึ่งอยากจะถามท่านอาจารย์ หลังจากทิ้งหยก ชิ้นนั้นไปแล้ว โชคชะตาของตระกูลฉินจะกลับมาปกติเหมือนเดิม หรือไม่?”

เยเฉันยิ้มเยือกเย็น : “คุณคิดได้เพ้อฝันจริงๆ! หยกชิ้นนี้มี พิฆาตรุนแรงมาก ไม่ได้เกิดขึ้นบนตัวของฉันเอ้างเพียงคนเดียว แล้ว จากที่ผมดู เวลาไม่ถึงหนึ่งปี ตระกูลฉินของพวกคุณต้องเกิด หายนะครั้งใหญ่ครอบครัวแตกสาแหรกขาดมีคนตายอย่าง แน่นอน! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ