บทที่ 768

และในตอนนี้ เวลาที่หม่าหลันหายตัวไป ก็ครบ24ชั่วโมงแล้ว

ดังนั้นตอนนี้หม่าหลันก็เป็นห่วงมาก กังวลมาก ก็เลยไปตาม หาตามคลินิกความงามและคลับบาร์ที่หม่าหลันชอบไป

เธอมายังคลินิกเสริมความงามแห่งหนึ่ง แล้วก็เอารูปของแม่ ไปถามเจ้าของร้านว่า “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าเคยพบเห็นบุคคล ในรูปไหมคะ? ”

เจ้าของร้านคนนั้นมองรูปของหม่าหลัน แล้วก็พูดอย่างตกใจ ว่า “อ้าว นี่พี่หม่าไม่ใช่หรือ? ”

เซียวซูหนก็ถามอย่างดีใจว่า “รู้จักแม่ของฉันหรือคะ? ”

เจ้าของร้านยิ้มพูดว่า “ที่แท้คุณก็คือลูกสาวของพี่หม่านี่เอง เมื่อก่อนพี่หม่าเป็นลูกค้าประจำที่นี่ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เห็นเธอ เลย ก่อนหน้านี้ที่หม่าชอบมาทำหน้าที่นี่กับเพื่อนๆ ทำไมหรือ? พี่ หมาหายตัวไปหรือ? ”

เซียวซูหนพยักหน้า แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าคุณรู้จักเพื่อนๆ ของแม่ไหมคะ? ให้การติดต่อกับฉันหน่อยได้ไหม? ”

เจ้าของร้านคนนั้นก็นึกอะไรออก แล้วพูดว่า “ไอ้หยา พอดีว่ามี เพื่อนของพี่หม่ากำลังทำหน้าอยู่ที่นี่พอดี เดี๋ยวฉันเข้าไปถามให้ดี ไหม? ”
เชียวชูหนก็พูดอย่างซาบซึ้งว่า “งั้นก็ขอบคุณมากนะคะ รบกวนด้วย ”

“ไม่ต้องเกรงใจ สมควรทำอยู่แล้ว

เจ้าของร้านคนนั้นก็ยิ้มๆ แล้วก็วอร์ขึ้นมาพูดว่า “ลิลี่ ไปบอกเจ หวาง ว่าลูกสาวของพี่หม่ามาตามหาพี่หม่า มีเรื่องอยากจะถาม เธอหน่อย

อีกฝั่งก็ส่งเสียงกลับมาว่า “ได้ค่ะ เจ๊หวางบอกว่าจะไปเดี๋ยวนี้ แหละ”

เซียวซูหนรออยู่สักพัก ก็เห็นผู้หญิงอ้วนๆ รวยๆ คนหนึ่ง ใบหน้าแปะแผ่นมากส์หน้าเดินออกมา

ใบหน้าผู้หญิงคนนี้ใหญ่นิดหน่อย ดังนั้นแผ่นมากส์หน้าก็เลย

ปิดไม่มิด ดูแล้วค่อนข้างตลก

แต่เซียวซูหนก็ไม่ได้อยากจะทำอะไร เธอได้แต่มองฝั่งนั้น อย่างรอคอย หวังว่าจะได้เบาะแสอะไรที่เกี่ยวกับแม่ ออกมาจาก ปากเธอบ้าง

เจ๊หวางคนนั้นก็เดินมาตรงหน้าเซียวซูหน แล้วมองเธอหัว จรดเท้า พร้อมถามว่า “เธอน่ะหรือเป็นลูกสาวของพี่หม่า? ”

เซียวซูหนก็รีบตอบอย่างเคารพว่า “สวัสดีค่ะคุณน้าหวาง หนู เป็นลูกสาวของหม่าหลันค่ะ หนูอยากถามว่า เมื่อวานได้เห็นแม่ หนูบ้างไหมคะ? ”

“แม่เธอน่ะหรือ!

” เจ๊หวางก็ส่งเสียงไม่พอใจออกมา “เพื่อนอย่างแม่ของเธอน่ะหรือ พวกเราไม่อาจเอื้อมจะเป็นเพื่อนกับเธอ ได้หรอก!

เซียวซูหนรีบถามว่า “คุณน้าหวางคะ หมายความว่าอย่างไร หรือคะ? แม่หนูมีปัญหาอะไรกับคุณน้าหรือเปล่า? ”

เจ๊หวางก็เบ้ปาก แล้วพูดว่า “ฉันจะไปกล้ามีเรื่องกับเหล่าหมา ได้ไงกัน เมื่อวานตอนบ่าย ฉันแค่โทรหาหล่อนว่าจะชวนมาทำ หน้าด้วยกัน สุดท้ายเธอรู้ไหมว่าหล่อนพูดว่าอย่างไร? ”

เซียวซูหนก็รีบถาม “คุณน้าหวางคะ ตอนนั้นแม่หนูพูดอะไร

หรือคะ? ”

เจ๊หวางก็พูดด้วยใบหน้าโมโห แล้วตวาดออกมาว่า “แม่เธอ บอก ฉันน่ะหรือเป็นใครกัน จะมาทำหน้าแบบคนอย่างฉันได้ อย่างไร ยังบอกอีกว่า คนที่ทำหน้าที่มีแต่คนอย่างฉันนี่แหละ หล่อนจะซื้อร้านทำหน้ามาทำให้ตัวหล่อนเองคนเดียวเลยยังได้ แถมยังบอกจะเลิกคบกับพวกเราอีก

พูดจบ เจ๊หวางก็มองเซียวซูหน แล้วถามอย่างหัวเสียว่า “เธอ ว่า แม่เธอทำเกินไปไหม? ”

“ต่างก็เป็นเพื่อนกัน ไอ้เราก็ชวนกันออกมาทำหน้าดีๆ ยังจะ มาดูถูกกันได้ ประชดกันได้ ยังบอกว่าฉันจนอีก บอกว่าทรัพย์สิน ของหล่อนนั้น ใช้ทั้งชีวิตก็ยังไม่หมด! มันหมายความว่าไงกัน? หล่อนรวยแล้วหรือไง? ถึงได้มาดูถูกเพื่อนพ้องที่จนๆ ”

“ดูถูกฉัน ก็ไม่ต้องติดต่อกันก็จบ จะมาต่อว่าให้เสียใจกัน ทำไม? ฉันไปเรื่องแกไง? มีสิทธิ์อะไรมาว่าร้ายฉัน น่าโมโหจริง!