บทที่ 1775

“กลับไปเยี่ยมบ้าน

เมื่อได้ยินคำนี้ เย่เฉินก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

เมื่อเยฉางหมิ่นเห็นรอยยิ้มแกนๆของเขา ก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา ว่า “เฉินเอ๋อ แกจากบ้านตั้งแต่เด็กพอเติบโตแล้วก็ควรกลับบ้าน บ้างนะ ตอนนี้แกโตขึ้นเยอะ ห่างจากบ้านมาตั้งหลายปี ก็ควร กลับไปเยี่ยมบ้านสักครั้ง”

เย่เฉินพยักหน้า ตอบกลับอย่างเห็นด้วยว่า “คุณอาพูดถูก จากบ้านมานานขนาดนี้ ก็ควรหาเวลากลับไปเยี่ยมบ้าง

เขาพูดพร้อมกับยิ้มตาหยี “เอาอย่างนี้แล้วกันครับ ช่วงนี้ผม ขอจัดการตารางเวลาก่อน ถ้ามีเวลาจะกลับไปเยี่ยมก็แล้วกัน”

ดูเหมือนเยเฉินตอบตกลงข้อเสนอของเยฉางหมิ่น แต่ใน ความเป็นจริงไม่มีอะไรไปมากกว่าคำพูดถ่วงเวลา

คำว่าช่วงนี้ขอจัดการตารางเวลาก่อน ภาพรวมก็หมายความ ว่าคงอีกนานยังไม่มีเวลากำหนด ถึงยังไงความคิดเดียวที่เขามี อยู่ในตอนนี้ ก็คือจัดการวันนี้ให้มันจบๆไป

เยฉางหมิ่นรู้อยู่แล้วว่าเยเฉันกำลังคิดอะไร จึงรีบเอ่ยพูดว่า “เฉินเอ๋อ แกอย่าต่อต้านคนในครอบครัวนักเลย ครอบครัวเป็น ห่วงแกมาตลอด แกอย่าลืมสิ หลังจากที่คุณปู่แกรู้ว่าแกอยู่ที่ เมืองจีนหลิง ก็รีบมอบหมายให้ตั้งชื่อให้ทำเรื่องยกเหากรุ๊ปและเงินหกร้อยล้านให้แกทันที แต่เหตุผลนี้ก็เพียงพอให้แกกลับ ไปเยี่ยมคุณปู่แล้ว แกคิดว่าไง?”

เย่เฉินย้อนถามว่า “คุณอาครับ ถ้าผมกลับไปเยี่ยมบ้าน เรื่อง นี้จะถือว่าต่างฝ่ายต่างแล้วต่อกันใช่ไหมครับ?

ความไม่พอใจของเยฉางหมิ่นยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

ในมุมมองของเธอ เย่เฉินช่างไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีจริงๆ

ตระกูลเยอุตส่าห์ให้เธอวิ่งโล่มาเชิญเขากลับไป นี่ถือว่าไว้ หน้าเขาสุดๆแล้วนะ นี่ถ้าเขาคิดอะไรได้สักนิด ก็น่าจะรีบตอบ ตกลง และนั่งเครื่องกลับไปกับเธอแล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะวางท่ากับเธอ แถมยังบอกว่าให้ต่าง ฝ่ายต่างแล้วต่อกันอะไรนี่อีก

ดังนั้น เธอจึงเอ่ยพูดกับเย่เฉินด้วยสีหน้าที่เริ่มไม่สบอารมณ์ “เฉินเอ๋อ คุณปลงทุนกับแกไปตั้งหลายพันหลายหมื่นล้าน ถึง แม้เงินจำนวนนี้จะไม่ได้ถือว่ามากมายอะไรสำหรับตระกูลเย่ แต่ ถ้ามองแค่ตัวเลขเพียวๆ ก็ถือว่าเป็นเงินมหาศาล คุณปลงทุน กับแกไปมากขนาดนี้ แกจะทำแค่กลับไปเยี่ยมเท่านั้นเหรอ?”

เย่เฉินมองมาที่เยฉางหมิ่น แล้วเอ่ยถามอย่างจริงจังว่า “คุณ อา ตระกูลเยต้องการอะไรกับผมกันแน่ คุณอาไม่จําเป็นต้อง ปิดบังผมก็ได้ครับ เรามาเปิดอกพูดกันตรงๆเถอะ”

เยฉางหมิ่นลังเลอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ ในเมื่อแกพูดมาแบบนี้ งั้นฉันไม่อ้อมค้อมแล้วนะ”
ขณะที่พูด เย่างหมิ่นก็ยึดตัวตรง เอ่ยพูดด้วยสีหน้า เคร่งขรึมว่า “เจตนาของแก คืออยากให้แกกลับไปอยู่ที่ตระกูล เย่ และแกควรรีบสะสางเรื่องที่เมืองจินหลิงให้เรียบร้อย

เย่เฉินเงยหน้าขึ้นมา เอ่ยถามอย่างสนใจว่า “สะสาง? สะสาง

อะไร?”

เย่ฉางหมิ่นเอ่ยพูด “ทั้งเหากรุ๊ปและครอบครัวภรรยาของแก ที่เมืองจินหลิง”