บทที่968

เถียนจงมองไปทางเฉียนหงเย่น ถามว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน? คุณคือผู้หญิงของเขาเหรอ?”

เฉียนหงเย่นร้องพูดว่า “ไม่ใช่นะ ฉันไม่ใช่ ฉันถูกเขาข่มขืน!”

เถียนจงมองไปที่ผู้ดูแลและพูดอย่างเย็นชา ” ในเมื่อเธอไม่ ยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงของแก งั้นแกก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก”

ในช่วงนี้ ผู้ดูแลที่ถูกเฉียนหงเย่นดูแลจนรู้สึกปลาบปลื้มใจ แล้ว เขาไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าชายแก่ในชนบท จะเคยมี ประสบการณ์กับหญิงที่ขาวสวยแบบนี้จากเมืองที่ไหนกัน ดังนั้น เขาจึงเสพติดเฉียนหงเล่นมานานแล้ว

ตอนนี้เห็นคนกลุ่มนี้ต้องการพาเฉียนหงเล่นออกไป เขาไม่พอ

ใจสุดๆ

เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าไม่สนหรอก วุ่นวายอะไรกัน ข้าจะ บอกแกอีกครั้ง เธอเป็นผู้หญิงของข้า!”

เถียนจงพ่นลมอย่างเย็นชา “นี่แกหาเรื่องตายเองนะ ดังนั้นฉัน ไม่ได้ให้โอกาสแก

หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบปืนพกสีดำออกมาจากเอวทันที เล็ง ปืนไปที่ผู้ดูแล และเหนี่ยวไกโดยไม่ลังเล

เสียงดังปัง ไฟพุ่งออกมาจากปากกระบอกปืน และกระสุนเจาะเข้าไปในหน้าผากของผู้ดูแลทันที

ผู้ดูแลที่ยังเย่อหยิ่งตอนนี้กลายเป็นศพในทันที

เฉียนหงเล่นกลัวมากจนเธอกรีดร้อง แต่ในสายตาของเหอ เหลียนมีความตื่นเต้นเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเธอมีโอกาสที่จะอยู่ รอด!

ดังนั้นเธอจึงรีบพูดกับเถียนจงว่า “พี่ชาย พวกเราก็ถูกจับที่นี่ เช่นกัน โปรดพาพวกเราออกไปด้วย!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉียนหงเช่นก็รีบพูดว่า “คุณอย่าพาเธอไป เด็ดขาด! เมื่อกี้เธอยังคิดจะฆ่าฉันอยู่

เถียนจงมองไปที่เฉียนหงเย่นและถามว่า “ผู้หญิงคนนี้เป็นศัตรู ของคุณหรือไม่?”

เฉียนหงเป็นพยักหน้าทันทีและโพล่งออกมา:”ใช่ เธอเป็นศัตรู

ของฉัน เธอต้องการจะฆ่าฉัน!”

เหอเหลียนกังวลและพูดอย่างเร่งรีบ:”เฉียนหงเล่น อย่าพูดไร้ สาระ! ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่…….

ก่อนที่เหอเหลียนจะพูดจบ เสียงปืนก็ดังขึ้น

เฉียนหงเย่นตกตะลึง และมองอีกครั้ง ตอนนี้เถียนจงได้ยกปืน พกขึ้นอีกครั้ง และปากกระบอกปืนกลับตรงไปที่เหอเหลียน

และเหอเหลียนซึ่งกำลังพูดอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้ก็มีเลือดไหลบน ใบหน้าของเธอแล้ว เธอตัวแข็งครู่หนึ่งแล้วล้มลงกับพื้น
เถียนจงยิงเหอเหลียนจนตาย!

เฉียนหงเย่นไม่นึกเลยว่า เถียนจงจะฆ่าคนสองคน ในชั่วพริบ ตา ตัวสั่นด้วยความตกใจ

และสมาชิกในครอบครัวของเหอเหลียนก็ร้องไห้คร่ำครวญ และรีบวิ่งไปที่ร่างของเธอ

พวกเขาก็ไม่คิดเลยว่า เหอเหลียนที่เมื่อกี้ยังกระโดดโลดเต้น อยู่ ตอนนี้ได้จากพวกเขาแล้ว

แต่พวกเขาไม่มีหนทางใดๆ พวกเขาไม่กล้าที่จะแก้แค้นเถียน จงและเฉียนหงเย่น ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงกอดศพร้องไห้

เถียนจงไม่สนใจครอบครัวที่อยู่ข้างหน้าเขามากนัก เขาหัน หลังกลับและพูดกับลูกน้องที่อยู่รอบตัวเขา:”เครื่องบินยังรออยู่ที่ สนามบิน ไปกันเถอะ!!

เฉียนหงเย่นที่ตกตะลึง ถูกผลักเข้าไปในรถทันที

เถียนจงก็ก้าวเข้าไปในรถของเขา เมื่อรถหันกลับมา เขาเปิด หน้าต่าง และปืนไปที่ครอบครัวของเหอเหลียน ตราบใดที่ ครอบครัวของเธอเข้ามาข้างหน้า เขาจะฆ่าทันที

โชคดีที่ครอบครัวของเหอเหลียนกลัวจนไม่กล้าขยับแล้ว

ทันทีหลังจากนั้น ขบวนรถออกจากเหมืองถ่านดำบนภูเขา และมุ่งหน้าไปยังสนามบินท้องถิ่น